Ծագման առասպել
Ծագման առասպել (անգլ.՝ origin myths), առասպելների կատեգորիա, որոնք նախատեսված են բացատրելու բնական կամ սոցիալական աշխարհի որոշ առանձնահատկությունների ծագումը[1]։
Ծագման առասպելի ամենատարածված տեսակը տիեզերական առասպելներն են, որոնք նկարագրում են ամբողջ աշխարհի ստեղծումը։ Նրանց հետ կապված առասպելները մարդու ծագման մասին կոչվում են մարդաբանական[2]։
Մեկ այլ տեսակ են համարվում քաղաքների և պետությունների հիմնադրման մասին առասպելները, օրենքների և սոցիալական ինստիտուտների, ցեղերի և ժողովուրդների, ինչպես նաև բնական օբյեկտների մասին։ Հիմնադիր առասպելի օրինակ է այն պատմությունը, որ Հերակլեսը անձամբ բացել է միջանցք Միջերկրական ծովի և Ատլանտյան օվկիանոսի միջև, որը կոչվում է Հերակլեսի սյուներ։ Հին ուսումնասիրություններում հիմնադիր առասպելները կոչվում են էթոլոգիական (հուն․՝ αἰτία «պատճառ»)։
Միրչա Էլիադեի ուսմունքները
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ըստ Միրչա Էլիադեի, շատ ավանդական մշակույթների համար գրեթե յուրաքանչյուր սուրբ պատմություն ծագման առասպել է, քանի որ մարդիկ սուրբ ծեսերի պահպանումը դիտում են որպես հավերժական վերադարձ բնության և մարդու բնութագրերի բուն ծագման դարաշրջանին։ Յուրաքանչյուր սուրբ պատմություն նկարագրում է նոր վարքագծի ի հայտ գալը և, հետևաբար, կարելի է համարել ծագման պատմություն։
Ծագման առասպելը հաճախ գործում է մշակույթում՝ արդարացնելու հասարակության ներկա վիճակը։ Ավանդական մշակույթներում ծագման առասպելներում նկարագրված սուբյեկտներն ու ուժերը հաճախ համարվում են սուրբ։ Այսպիսով, վերագրելով տիեզերքի վիճակը այս սուբյեկտների և ուժերի գործողություններին, ծագման առասպելները ներկա կարգին տալիս են սուրբ աուրա։ Ինչպես գրում է Միրչա Էլիադեն[3]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Creation myth | Definition, Types, Examples, & Facts | Britannica». www.britannica.com (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 29-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 28-ին.
- ↑ «Origin Myths | National Center for Science Education». ncse.ngo (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 28-ին.
- ↑ Eliade, Mircea. Myth and Reality. Trans. Willard Trask. New York: Harper & Row, 1963. P. 6—7.