Անդրեյ Կոբյակով

	Անդրեյ Կոբյակով
Կուսակցություն՝	անկախ քաղաքական գործիչ
Կրթություն՝	Բելառուսի պետական տնտեսագիտական համալսարան և Մոսկվայի ավիացիոն ինստիտուտ
Մասնագիտություն՝	տնտեսագետ, դիվանագետ, քաղաքական գործիչ և ճարտարագետ
Դավանանք	ուղղափառություն
Ծննդյան օր	նոյեմբերի 21, 1960 (63 տարեկան)
Ծննդավայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Բելառուս
Կայք՝	government.by/en/prime-minister/
Պարգևներ	և
Andrei Kobyakov

Անդրեյ Վլադիմիրովիչ Կոբյակով (բելառուս․՝ Андрэй Уладзіміравіч Кабякоў, նոյեմբերի 21, 1960(1960-11-21), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), Բելառուսի պետական գործիչ, Բելառուսի վարչապետ 2014 թվականի դեկտեմբերի 27-ից մինչև 2018 թվականի օգոստոսի 18-ը։

2010 թվականի դեկտեմբերի 28-ից մինչև 2011 թվականի նոյեմբերի 8-ը զբաղեցրել Է Բելառուսի Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալի պաշտոնը^[1], 2011 թվականի նոյեմբերի 8-ից մինչև 2012 թվականի օգոստոսի 27-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնությունում Բելառուսի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպանի պաշտոնը, 2012 թվականի օգոստոսի 27-ից՝ Բելառուսի Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի պաշտոնը^[2], իսկ 2014 թվականի դեկտեմբերի 27-ից՝ Բելառուսի Հանրապետության վարչապետի պաշտոնը, որով փոխարինել է Միխայիլ Մյասնիկովիչին^[3]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեյ Վլադիմիրովիչ Կոբյակովը ծնվել է 1960 թվականի նոյեմբերի 21-ին Մոսկվայում։ Երեք տարեկանից ապրում է Բելառուսի Հանրապետության տարածքում։

1983 թվականին ավարտել է Ս. Օրջոնիկիձեի անվան Մոսկվայի ավիացիոն ինստիտուտը, իսկ 1991 թվականին՝ Բելառուսի Վ. Վ. Կույբիշևի անվան ժողովրդական տնտեսության պետական ինստիտուտը և ԲԿԿ-ի քաղաքագիտության և սոցիալական կառավարման ինստիտուտը։ Կրթությամբ ինժեներ-մեխանիկ, տնտեսագետ, քաղաքագետ, սոցիալ-քաղաքական առարկաների դասախոս^[4]։

1983 թվականից աշխատել է Մինսկի Ս.Ի. Վավիլովի անվան գործարանում, 1985 թվականից՝ ավագ վարպետ, արտադրամասի պետի տեղակալ և Ռոգաչովի Դիապրոեկտոր գործարանի հավաքման արտադրության պետի տեղակալ (Գոմելի մարզ), իսկ 1988 թվականից մինչև 1989 թվականը՝ ԽՄԿԿ-ի Ռոգաչևի քաղկոմի կազմակերպչական բաժնի հրահանգիչ։

Բելառուսի Ժողովրդական տնտեսության պետական ինստիտուտն ավարտելուց հետո 1991 թվականից աշխատել է Դիապրոեկտոր գործարանի պլանա-տնտեսական բաժնի պետ, 1992 թվականից՝ Դիապրոեկտոր գործարանի տնտեսության գծով փոխտնօրեն^[1], 1995 թվականից՝ Բելառուսի Հանրապետության նախագահի վերահսկողության ծառայության պետի տեղակալ, 1996 թվականից՝ Բելառուսի Հանրապետության պետական վերահսկողության կոմիտեի նախագահի տեղակալ, այնուհետև՝ Բելառուսի թեթև արդյունաբերության ապրանքների արտադրության և իրացման պետական կոնցեռնի նախագահ, իսկ 1998 թվականին՝ պետական վերահսկողության կոմիտեի նախագահ։

Պետական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ձախից աջ՝ Նիկոլայ Ազարով, Անդրեյ Կոբյակով, Վլադիմիր Պուտին, Սաուատ Մինբաև

2000 թվականին Կոբյակովը նշանակվել է Բելառուսի Հանրապետության վարչապետի առաջին տեղակալի պաշտոնում, 2001 թվականի սեպտեմբերին՝ Բելառուսի Հանրապետության վարչապետի տեղակալի, իսկ 2002 թվականի հուլիսին՝ Բելառուսի Հանրապետության վարչապետի տեղակալի պաշտոնում։ 2003 թվականի մարտից միաժամանակ եղել է Միասնական տնտեսական տարածքի (ՄՏՏ) բարձր մակարդակի խմբի անդամ։

2003 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Անդրեյ Կոբյակովն ազատվել է էկոնոմիկայի նախարարի պաշտոնից^[5], այնուհետև մինչև 2010 թվականը եղել է Բելառուսի Հանրապետության վարչապետի տեղակալի պաշտոնում։ 2004 թվականի փետրվարի 20-ին նշանակվել է Բելպրոմստրոբանկ ԲԲԸ-ում պետության ներկայացուցչի պաշտոնում^[4]։

2010 թվականի դեկտեմբերի 28-ին նշանակվել է Բելառուսի Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալի պաշտոնում^[1], իսկ 2011 թվականի նոյեմբերի 8-ին Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն նշանակվեց Ռուսաստանի Դաշնությունում Բելառուսի արտակարգ և լիազոր դեսպան^[6], ինչպես նաև Եվրասիական տնտեսական համագործակցությանը կից Բելառուսի մշտական ներկայացուցիչը՝ համատեղությամբ^[7]։

2012 թվականի օգոստոսի 27-ին Կոբյակովը նշանակվել է Բելառուսի Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի պաշտոնում^[2]։

2014 թվականի դեկտեմբերի 27-ին Միխայիլ Մյասնիկովիչին փոխարինել Է Բելառուսի վարչապետի պաշտոնում^[3]։ Պաշտոնից ազատվել է 2018 թվականի օգոստոսի 18-ին։

2018 թվականից Բելգազպրոմբանկ ԲԲԸ տնօրենների խորհրդի անդամ է՝ անկախ տնօրեն, տնօրենների խորհրդի աուդիտորական կոմիտեի նախագահ։

Քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մինսկում 2016 թվականի փետրվարի 22-ին տեղի ունեցած բողոքի ակցիայի ժամանակ ընդդիմադիրներ Պավել Սեվերինեցը, Ալես Մակաևը վարչապետ Անդրեյ Կոբյակովին կոչ են արել հրաժարական տալ^[8]։

2016 թվականի հուլիսի 17-ին Միավորված քաղաքացիական կուսակցությունը պահանջել է Կոբյակովի կառավարության հրաժարականը կուսակցության 17-րդ համագումարում ընդունված հայտարարության մեջ^[9]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Օլգան, «2017 թվականի տարվա կին մրցույթի հաղթող»^[10]։

Դուստրը՝ Վերան։

Որդին՝ Գեորգի^[11]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պարգևատրվել է Պատվո շքանշանով (2006 տարի) և Հայրենիքի 3-րդ աստիճանի շքանշանով (2014 թվական)։
Մոսկվայի կառավարության պատվոգիր (2009 թվականի հոկտեմբերի 30)՝ Մոսկվայի և Բելառուսի Հանրապետության միջև համագործակցության զարգացման գործում ներդրած մեծ ավանդի համար^[12]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 «Президент Беларуси Александр Лукашенко 28 декабря рассмотрел кадровые вопросы». Народная газета. 2010 թ․ դեկտեմբերի 29. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
↑ ^2,0 ^2,1 «Главой администрации президента Белоруссии назначен Андрей Кобяков». 2012 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 27-ին.
↑ ^3,0 ^3,1 «Лукашенко назначил главу своей администрации премьер-министром». ՌԻԱ Նովոստի.
↑ ^4,0 ^4,1 «Кобяков Андрей Владимирович». Комиссия таможенного союза. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
↑ «Кобяков Андрей Владимирович». Кто есть кто в Республике Беларусь. 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
↑ «Президент Белоруссии назначил Андрея Кобякова новым послом в России». ՌԻԱ Նովոստի. 2011 թ․ նոյեմբերի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 8-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
↑ «Кобякова назначили послом в России, Невыгласа отправили в ОДКБ». Хартыя'97. 2011 թ․ նոյեմբերի 8. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
↑ Кирилл Иванов, Руслан Горбачёв. Как предприниматели протестовали в центре Минска // сайт «Салидарность».
↑ ОГП требует отставки Лукашенко и правительства Кобякова // Еврорадио.
↑ «Супруга Андрея Кобякова стала «Женщиной года-2017»» (անգլերեն). Белорусский партизан. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 12-ին.
↑ «Дети белорусских топ-чиновников: от экономистов до дипломатов» (ռուսերեն). Наша Ніва. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 12-ին.
↑ «Распоряжение Правительства Москвы № 2835-РП от 30 октября 2009 года «О награждении Почётной грамотой Правительства Москвы»». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 17-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Совет Министров Республики Беларусь: Премьер-министр Республики Беларусь Кобяков Андрей Владимирович Արխիվացված 2020-10-23 Wayback Machine
Кто есть кто в Республике Беларусь/КОБЯКОВ Андрей Владимирович Արխիվացված 2012-04-05 Wayback Machine
«Персоналии//Кобяков Андрей Владимирович». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 17-ին.

[Нар-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 «Президент Беларуси Александр Лукашенко 28 декабря рассмотрел кадровые вопросы». Народная газета. 2010 թ․ դեկտեմբերի 29. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.

[Глава-2] 2,0 ^2,1 «Главой администрации президента Белоруссии назначен Андрей Кобяков». 2012 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 27-ին.

[Риа_новости-3] 3,0 ^3,1 «Лукашенко назначил главу своей администрации премьер-министром». ՌԻԱ Նովոստի.

[Там-4] 4,0 ^4,1 «Кобяков Андрей Владимирович». Комиссия таможенного союза. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.

[5] «Кобяков Андрей Владимирович». Кто есть кто в Республике Беларусь. 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.

[6] «Президент Белоруссии назначил Андрея Кобякова новым послом в России». ՌԻԱ Նովոստի. 2011 թ․ նոյեմբերի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 8-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 8-ին.

[7] «Кобякова назначили послом в России, Невыгласа отправили в ОДКБ». Хартыя'97. 2011 թ․ նոյեմբերի 8. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 9-ին.

[8] Кирилл Иванов, Руслан Горбачёв. Как предприниматели протестовали в центре Минска // сайт «Салидарность».

[9] ОГП требует отставки Лукашенко и правительства Кобякова // Еврорадио.

[10] «Супруга Андрея Кобякова стала «Женщиной года-2017»» (անգլերեն). Белорусский партизан. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 12-ին.

[11] «Дети белорусских топ-чиновников: от экономистов до дипломатов» (ռուսերեն). Наша Ніва. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 12-ին.

[12] «Распоряжение Правительства Москвы № 2835-РП от 30 октября 2009 года «О награждении Почётной грамотой Правительства Москвы»». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 17-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]