1823 թվականին ընտրվել է երկրորդ ժամանակավոր կառավարության (որի նախագահը Պետրոբեյն էր) կազմում՝ որպես հինգ անդամներից մեկը՝ չհրաժարվելով իր կուսակցության սկզբունքներից այն դեպքում, երբ ժամանակավոր կառավարության մյուս բոլոր անդամները հակվել էին ռազմական կուսակցությանը։ Նա ղեկավարել է կառավարական գործունեությունը, իսկ հետո (1824) գլխավորել է Կոլոկոտրինիի կողմից բարձրացված ապստամբությունը ճնշած զինված ուժերը։