Սրբախոսություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Սրբախոսություն (սրբագրություն), սրբերի կյանքի նկարագրություն, նրանց նվիրված խոսք կամ երկ։ Սրբախոսության հիմնական տեսակներն են վկայաբանությունն ու վարքը։ Սրբախոսության մեջ են մտնում նաև ներբողյանները, սրբերին նվիրված եկեղեցական կարգերը։ Հայ գրականության մեջ սրբախոսությունն առաջ է եկել քրիստոնեական պաշտոնական դավանանքի հետ մեկտեղ (4-5-րդ դարեր) և գոյատևել ամբողջ միջնադարի ընթացքում։


Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։