Թմբկահարի ճակատագիրը (ֆիլմ, 1976)
 | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | լրտեսական ֆիլմ |
| Հիմք | Թմբկահարի ճակատագիրը |
| Թվական | 1976 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Oleksandr Ihishev? |
| Երաժշտություն | Իգոր Շամո |
| Կինոընկերություն | Օդեսայի կինոստուդիա |
«Թմբկահարի ճակատագիրը» (ռուս.՝ «Судьба барабанщика»), 1976 թվականի խորհրդային հեռուստատեսային գեղարվեստական ֆիլմ[1], որը նկարահանել է ռեժիսոր Ալեքսանդր Իգիշևն Արկադի Գայդարի համանուն վիպակի հիման վրա։ Ֆիլմում կան բազմաթիվ խորհրդային վավերագրական տարեգրություններ։
Սյուժե
Գործողությունները տեղի են ունենում 1930-ական թվականներին։ Պիոներ Սերյոժա Շչերբաչովն ապրում է պատերազմի մասնակից հոր և խորթ մոր՝ Վալենտինայի հետ։ Մի օր, երբ հայրը տանը չէր, բնակարան է գալիս մի անհայտ մարդ՝ կոստյումով ու գլխարկով, և մի փաթեթ հանձնում Վալենտինային։ Շուտով խուզարկություն է տեղի ունենում Շչերբաչովների տանը, Սերյոժայի հայրը ձերբակալվում է մեծ գումար հափշտակելու համար, Իսկ Վալենտինան ոմն Լոբաչովի հետ մեկնում է Կովկաս։
Մնալով մենակ՝ Սերյոժան բնակարանում գտնում է Լոբաչովին որպես պարգև տրված ատրճանակը՝ առանց փամփուշտների։ Շուտով Յակով անունով մի ծերունու հետ բնակարան է գալիս մի մարդ, որը ներկայանում է որպես Սերգեյի խորթ մոր եղբայրը, և, համապատասխանաբար, Սերյոժայի քեռին, և նրանց հետ Սերյոժան հեռանում է Մոսկվայից։
Ճանապարհին, վատ ինքնազգացողության պատրվակով, Յակովը տեղափոխվում է կուպե, որտեղ զինվորականի հարևանից գողանում է պլանշետը, որը «քեռին» (դրա մեջ կարևոր ոչինչ չգտնելով) դուրս է նետում պատուհանից։ Սերյոժան, «քեռին» և ծերուկ Յակովը հասնում են Կիև, որտեղ նրանք բնակվում են կիսախելագար պառավի մոտ, իսկ Սերյոժան ծանոթանում է Սլավկայի՝ ռազմական ինժեների որդու հետ։
Հմտորեն շահարկելով Սերգեյին՝ «քեռին» նրան ներշնչում է, որ նա պետք է գնա Սլավկայի տուն և պարզի, թե ինչով է զբաղվում նրա հայրը։ Այսպիսով, նա իմանում է, որ Սլավկան և հայրը մեկնում են գյուղ, բայց հետո հայրը պետք է վերադառնա Կիև։ Այնուհետև «քեռին» Սերյոժային ասում է, որ Յակովը պետք է գնա Չեռնիգով՝ «հիվանդ տատի» մոտ, և նա իրեն կուղարկի Օդեսա՝ սովորելու միչմանների դպրոցում։
Նման շտապողականությունը Սերյոժային կասկածելի է թվում, և ամեն դեպքում նա դիմում է տեղեկանքների բյուրո, որտեղ բացահայտվում է խաբեությունը. Օդեսայում միչմանների դպրոց չկա (1922-1972 թվականներին ԽՍՀՄ ռազմածովային ուժերում չի եղել միչմանի կոչում, և այսպիդին բացվել է միայն 1938 թվականին): «Քեռին» և Յակովը երկու վտանգավոր ավազակներ և լրտեսներ են, որոնք ծանոթ չեն նրա խորթ մոր հետ:
- ↑ «Թմբկահարի ճակատագիրը» ֆիլմը kino-teatr.ru կայքում