«Մարդակերպություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Նոր էջ «'''Մարդակերպություն''' անթրոպnմոֆիզմ, կենդանի և անկենդան բնության երևույթներին, առասպ...»: |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Մարդակերպություն''' անթրոպnմոֆիզմ, կենդանի և անկենդան [[բնություն|բնության]] երևույթներին, առասպելական էակներին (ոգիներին, սատկածներին) մարդկային հոգեկան և այլ հատկանիշներ վերագրելը: Մարդակերպությոնը [[աշխարհայացք|աշխարհայացքի]] նախասկզբնական ձև է և երևույթներին հաղորդել է գործելու, հուզվելու, ապրելու, մեռնելու և մարդկային այլ ունակություններ (երկիրը քնած է, երկինքը մռայլվում է): Այսպիսի մարդակերպությունը, որպես մտածողության եղանակ, ներկայումս հատուկ է միայն երեխայի հոգեկանին: Նման պարզունակ դոգմատիկական մարդակերպությունը բնորոշ է մարդկային հասարակության զարգացման վաղ փուլերին և աստիճանաբար վերաճում է կրոնական մարդակերպությանյան, որը դրսևորվում է սատկածների և գերբնական էակների մասին դիցաբանական և կրոնական պատկերացումներում: Մարդակերպությունը հատուկ է նաև ժողովրդական ստեղծագործությանը, քնարերգությանը, |
'''Մարդակերպություն''' անթրոպnմոֆիզմ, կենդանի և անկենդան [[բնություն|բնության]] երևույթներին, առասպելական էակներին (ոգիներին, սատկածներին) մարդկային հոգեկան և այլ հատկանիշներ վերագրելը: Մարդակերպությոնը [[աշխարհայացք|աշխարհայացքի]] նախասկզբնական ձև է և երևույթներին հաղորդել է գործելու, հուզվելու, ապրելու, մեռնելու և մարդկային այլ ունակություններ (երկիրը քնած է, երկինքը մռայլվում է): Այսպիսի մարդակերպությունը, որպես մտածողության եղանակ, ներկայումս հատուկ է միայն երեխայի հոգեկանին: Նման պարզունակ դոգմատիկական մարդակերպությունը բնորոշ է մարդկային հասարակության զարգացման վաղ փուլերին և աստիճանաբար վերաճում է կրոնական մարդակերպությանյան, որը դրսևորվում է սատկածների և գերբնական էակների մասին դիցաբանական և կրոնական պատկերացումներում: Մարդակերպությունը հատուկ է նաև ժողովրդական ստեղծագործությանը, քնարերգությանը, [[արվեստ]]ին: Գիտության զարգացման ընթացքում մարդակերպությունը տեղը զիջում է գիտական աշխարհայացքին, թեև որոշ բնագավառներում շարունակում է գոյատևել (օրինակ, կենդանահոգեբանությունում): Արդի գիտական, տեխնիկական և կիբեռնետիկական գրականության մեջ հասկացությունների մարդակերպային գործածման (մեքենան «հիշում է», «խնդիր է լուծում» են) հիմքում ընկած է այն, որ մեքենան ընդօրինակում և կատարում է մարդուն բնորոշ գործողություններ: |
||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
||
11:26, 3 Մայիսի 2014-ի տարբերակ
Մարդակերպություն անթրոպnմոֆիզմ, կենդանի և անկենդան բնության երևույթներին, առասպելական էակներին (ոգիներին, սատկածներին) մարդկային հոգեկան և այլ հատկանիշներ վերագրելը: Մարդակերպությոնը աշխարհայացքի նախասկզբնական ձև է և երևույթներին հաղորդել է գործելու, հուզվելու, ապրելու, մեռնելու և մարդկային այլ ունակություններ (երկիրը քնած է, երկինքը մռայլվում է): Այսպիսի մարդակերպությունը, որպես մտածողության եղանակ, ներկայումս հատուկ է միայն երեխայի հոգեկանին: Նման պարզունակ դոգմատիկական մարդակերպությունը բնորոշ է մարդկային հասարակության զարգացման վաղ փուլերին և աստիճանաբար վերաճում է կրոնական մարդակերպությանյան, որը դրսևորվում է սատկածների և գերբնական էակների մասին դիցաբանական և կրոնական պատկերացումներում: Մարդակերպությունը հատուկ է նաև ժողովրդական ստեղծագործությանը, քնարերգությանը, արվեստին: Գիտության զարգացման ընթացքում մարդակերպությունը տեղը զիջում է գիտական աշխարհայացքին, թեև որոշ բնագավառներում շարունակում է գոյատևել (օրինակ, կենդանահոգեբանությունում): Արդի գիտական, տեխնիկական և կիբեռնետիկական գրականության մեջ հասկացությունների մարդակերպային գործածման (մեքենան «հիշում է», «խնդիր է լուծում» են) հիմքում ընկած է այն, որ մեքենան ընդօրինակում և կատարում է մարդուն բնորոշ գործողություններ:
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|