Սովրեմեննիկ (ամսագիր)
 |
Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։ Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։ |
| Սովրեմեննիկ ռուս.՝ Современник | |
|---|---|
 | |
| |
| Տեսակ | հանդես |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Գլխավոր խմբագիր | Ալեքսանդր Պուշկին[1], Պյոտր Պլետնև[1], Անդրեյ Կրաևսկի[1][2], Վլադիմիր Օդոևսկի[1] և Պյոտր Վյազեմսկի[1] |
| Հիմնադրվել է | 1836 |
| Հիմնադիր | Ալեքսանդր Պուշկին |
| Հրատարակիչ | Ալեքսանդր Պուշկին[1], Պյոտր Պլետնև[1][3][4], Նիկոլայ Նեկրասով[1] և Իվան Պանաև[1] |
| Երկիր | .svg){kind=small} Ռուսական կայսրություն |
| Հրատարակման վայր | Սանկտ Պետերբուրգ[1] |
| Գրասենյակ | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն |
| Լուծարվեց | հունիս 1866 |
 Sovremennik (magazine) Վիքիպահեստում | |
Սովրեմեննիկ (Современник, ժամանակակից), գրական, հասարակական, քաղաքական ամսագիր (մինչև 1843 թվականը եռամսյա)։ Հրատարակվել է 1836-1866 թվականներին, Պետերբուրգում։ Հիմնադրել ու խմբագրել է (4 հատոր) Ա․ Ս․ Պուշկինը։ Նրա մահից հետո (1837 թվականին) «Սովրեմեննիկ»-ը անկում է ապրել (1837 թվականին խմբագրել են Պ․ Ա․ Վյազեմսկին և Վ․ Ա․ ժուկովսկին, 1838—1846 թվականներին՝ Պ․ Ա․ Պլետնյովը)։ 1847 թվականի սկզբին ամսագրի հրատարակության իրավունքը ձեռք են բերել Ն․ Ա. Նեկրասովը և Ւ․ Ի․ Պանաևը (1847- 1848 թվականին պաշտոն, խմբագիր՝ Ա․ Վ․ Նիկիտենկո)։ 1847—1848 թվականին Նեկրասովը «Սովրեմեննիկ»-ի շուրջն է համախմբել Ա․ Ի․ Դերցենին, Ն․ Պ․ Օգարյովին, Ի․ Ս․ Տուրգենևին, Ի․ Ա․ Գոնչարովին, Ֆ․ Մ․ Դոսաոևսկուն, անվանի պատմաբանների, տնտեսագետների և այլ մասնագետների։ Ամսագրի գաղափարական ղեկավարը եղել է Վ․ Գ․ Բելինսկին, որի հոդվածներն էլ որոշել են «Սովրեմեննիկ»-ի գործունեության ծրագիրը՝ հեղափոխական-դեմոկրատական գաղափարների պրոպագանդա, ժամանակակից իրականության քննադատություն, պայքար ռեալիստական արվեստի համար։ Այդ շրջանում ամսագիրը փաստորեն դարձել է ռուս հեղափոխական դեմոկրատների օրգան, որը շուրջ 20 տարի (Նեկրասովի ղեկավարությամբ ու խմբագրությամբ) տոն ու ուղղություն է տվել ճորտատիրության ու ցարական բռնապետության դեմ ռուս հեղափոխական-դեմոկրատական սերընդի պայքարին։ Գերցենի՝ Ռուսաստանից մեկնելը (1847 թվական), Բելինսկու մահը (1848 թվականին), քաղաքական ռեակցիան և գրաքննչական հետապնդումները դժվարացրել են խմբագրության աշխատանքը, որն, ստիպված, առժամանակ մեղմել է քաղաքական սուր հարցադրումները։ «Սովրեմեննիկ»-ի պատմության ամենավառ տարիները եղել են 1854—1862 թվականները, երբ նրա գաղափարական ղեկավարությունը ստանձնել են Ն․ Գ․ Չեռնիշևսկին (աշխատանքի է հրավիրվել 1853 թվականին) և Ն․ Ա․ Դոբրոլյուբովը (1856 թվականին)։ Այդ շրջանում ամսագիրը հիմնականում ունեցել է քաղաքական ուղղություն, առաջ է քաշել ու պրոպագանդել ճորտատիրության վերացման հեղափոխական ուղին, սուր քննադատության ենթարկել լիբերալ-ազնվականական գաղափարները, ժողովրդին հեղափոխական պայքարի կոչել։ 1859-1861 թվականին «Սովրեմեննիկ»-ից հեռացել են լիբերալ թևի գործիչները՝ Տոլստոյը, Տուրգենևը և ուրիշներ։ Ամսագրի շուրջն են համախմբվել հեղափոխական-դեմոկրատական ուղղության գրողներն ու հրապարակախոսները՝ Մ․ Ե․ Սալտիկով-Շչեդրինը, Ն․ Գ․ Պոմյալովսկին, Ն․ Վ․ Ուսպենսկին, Ն․ Սեռնռ-Սոլովևիչը, Մ․ Լ․ Միխայլովը, Ն․ Վ․ Շելգունովը և ուրիշներ։ Գաղափարական պայքարում ու լիբերալ մամուլի հետ ունեցած բանավեճերում կարևոր դեր է կատարել Դոբրոլյուբովի հիմնած «Սվիստոկ» («Свисток», 1859-1863 թվականին) երգիծական հավելվածը (ամսագրի բաժիններից մեկը)։ Ցարիզմն ու նրա գրաքննությունը հետապնդել են ամսագրին ու նրա գործիչներին (1862 թվականին «Սովրեմեննիկ»-ը 8 ամիս չի հրատարակվել)։ Դոբրոլյուբովի մահից (1861 թվականին) և Չեռնիշևսկու բանտարկությունից (1862 թվականին) հետո «Սովրեմեննիկ»-ի քաղաքական գիծը կորցրել է իր մարտական ոգին ու հետևողականությունը։ Բարձր մակարդակի վրա են մնացել միայն գեղարվեստական գրականության և գրական-հրապարակախոսական բաժինները։ 1853-1866 թվականին տպագրվել են Չեռնիշևսկու «Ի՝նչ անել»-ը, Սալտիկով-Շչեդրինի, Վ․ Ա․ Սլեպցովի, Ֆ․ Մ․ Ռեշետնիկովի, Գ․ Ի․ Ուսպենսկու ռեալիստական ստեղծագործությունները։ 1866 թվականին ամսագիրը փակվել է։ 1840-ական թվականներից սկսած «Սովրեմեննիկ»-ի էջերում տեղ են գտել նաև հայ իրականությանը նվիրված նյութեր։ Տպագրվել է Կ․ Եգյանի հոդվածը՝ Եվրոպայում հայագիտության վիճակի մասին, մի շարք գրախոսականներում արծարծվել են Երևանի նահանգի սոցիալ-տնտեսական խնդիրները, խոսվել է 1858 թվականին հրատարակվող հայ պարբերականների մասին։ Ամսագիրը նկատելի ազդեցություն է ունեցել հայ առաջավոր մտքի ու հրապարակախոսության վրա։ Մ․ Նալբանդյանի ազատաշունչ քաղաքացիական պոեզիան և հյուսիսափայլյան շրջանի հրապարակախոսությունը ընդհանրություններ ունեն «Սովրեմեննիկ»-ի ավանդույթների հետ։
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- История русской журналистики XVIII—XIX веков: «Высшая школа», 1966. — С. 188—194, 267—281.
- Архив журнала в PDF, 1836—1866 Archived 2017-07-06 at the Wayback Machine.
- Указатель доступных онлайн номеров журнала в форматах PDF
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 17)։ 
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 1,9 Сикорский Н. М., Котрелев Н. В. «Современник» (ռուս.) // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1972. — Т. 7. — С. 17—22.
- ↑ Егоров Б. Ф. Краевский // Краткая литературная энциклопедия — Moscow: Советская энциклопедия, 1966. — Vol. 3.
- ↑ Плетнев, Петр Александрович (ռուս.) // Русский биографический словарь / под ред. А. А. Половцов — СПб.: 1905. — Т. 14. — С. 75—91.
- ↑ Манн Ю. В. Плетнёв (ռուս.) // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1968. — Т. 5. — С. 793—794.