Սեն Լյո Սեն Ժիլ
| Սեն Լյո Սեն Ժիլ ֆր.՝ Saint-Leu-Saint-Gilles | |
|---|---|
_1.jpg) | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Տեսակ | եկեղեցի |
| Երկիր |  Ֆրանսիա |
| Տեղագրություն | Փարիզի 1-ին շրջան[1] |
| Դավանանք | կաթոլիկություն |
| Թեմ | Փարիզի արքեպիսկոպոսություն |
| Հիմնական ամսաթվերը | 1235 |
| Ժառանգության կարգավիճակ | դասակարգված պատմական հուշարձան[1] |
| Անվանված | Saint Giles? |
| Ճարտարապետական ոճ | Գոթական ճարտարապետություն |
| Հիմնադրված | 1235 |
 | |
 | |
 Église Saint-Leu-Saint-Gilles (Paris) Վիքիպահեստում | |
| saintleusaintgilles.fr(ֆր.) | |
Սեն Լյո Սեն Ժիլ (ֆր.՝ Saint-Leu-Saint-Gilles), կաթոլիկ եկեղեցի Փարիզի 1-ին շրջանում։ Պատմական հուշարձանները ունեն 1915 թվականի կարգավիճակ[2]։ Եկեղեցում պահպանվում է Հռոմից տարված Հեղինե կայսրուհու մասունքները[3]։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եկեղեցու վայրում 12-րդ դարում եղել է Սուրբ Ժիլ մատուռը, կառուցվել է Սուրբ Մագլուա աբբայի կողմից։ 1235 թվականին որոշվեց կառուցվել քարե եկեղեցի։ Այն նվիրված է արքեպիսկոպոս Լյոին և սուրբ ճգնավոր Ժիլին, հիշատակի օրը նշում են սեպտեմբերի 1-ին նույն օրը։ Եկեղեցին կառուցվել է հռոմեական ոճով, բազմիցս վերակառուցվել և կառուցվել է։ 1320 թվականին եկեղեցին ընդլայնվել է, 16-րդ դարում կառուցվել է ժամանակակից ճակատը, իսկ 18-դ դարում՝ տանիքը։ 1858 թվականին եկեղեցուն կից կառուցվեց զանգակատուն։ 1820 թվականին եկեղեցին պատկանել է սուրբ Տիրոջ Երուսաղեմի գերեզմանին[4]։ Եկեղեցում գտնվում են Պիեռ-Լուի Դելավալի մի քանի առավել հայտնի ստեղծագործություններ, որոնք ստեղծվել են 19-րդ դարի 20-ական թվականներին։
Սուրբ Հեղինեյի մասունքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սուրբ Հեղինեյի մասունքները, պահպանվում են եկեղեցում, որին 9-րդ դարում Հռոմից Ֆրանսիա զոհ են մատուցել։ Սկզբում դա տեղափոխել են Հոտվիլեր տեղանքի աբբայություն, այդտեղից էլ Շամպայն նահանգի Ռեյմս քաղաք։ Այնտեղ դա գտնվեց մինչև 1871 թվականը, իսկ Փարիզյան կոմունայի ժամանակահատվածում տեղափոխվեց Փարիզ և տեղադրվեց Սեն-Լե-Սեն-Ժիլ եկեղեցում։ Երկար ժամանակ դա եղել է գլխավոր զոհասենյակում, հետագայում տեղափոխվել է կրիպտոն։
Գրականությունում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եկեղեցին հիշատակվում է Ալեքսանդր Դյումայի «Երեք հրացանակիրները» ֆիլմում։
|
դ'Արտանյանը, մի անգամ նկատելով, որ Պորտոսը ուղևորվում է է Սեն-Լյո եկեղեցի, հետևում է նրան, ասես ինչ-որ զգացողությամբ առաջնորդված լինելով։ Սուրբ կացարան մտնելուց առաջ Պոտոսը ոլորեց բեղերը և շոյեց այծմորուքը, ինչը նրա մոտ միշտ նշանակում էր մարտական տրամադրվածություն[5]։ | 
|
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 base Mérimée (ֆր.) — ministère de la Culture, 1978.
- ↑ Eglise Saint-Leu-Saint-Gilles
- ↑ В Париже у мощей св. равноапостольной Елены впервые совершена православная литургия
- ↑ «Église Saint-Leu — Saint-Gilles». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 7-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 2-ին.
- ↑ «Три мушкетера»
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սեն Լյո Սեն Ժիլ» հոդվածին։ |
|
