Սատիրների դրամա

Սատիրների դրամա սափորի վրա

Սատիրների դրամա (հին հունարեն՝ δράμα σατυρικόν, σάτυροι), այլ կերպ ասած՝ կատակաբան ողբերգություն (παιζουσα τραγωδια, Dion. de elocut. 169), հին հունական դրամատուրգիայի հատուկ տեսակ, ժանր, որ գոյություն է ունեցել ողբերգության և կատակերգության հետ։

Տարբերակիչ հատկանիշը երգչախմբի առկայությունն էր՝ սատիրներին (Դիոնիսոս աստծու շքախմբի՝ այծի ոտքերով անտառային էակներ՝ դևեր) պատկերող։ Միջանկյալ տեղ է զբաղեցնում հին հունական ողբերգության և կատակերգության մեջ։ Իր բարձրակետին է հասել Ք. ա. 5-րդ դարում Էսքիլեսի, Սոֆոկլեսի ստեղծագործություններում։ Մեզ հասած ամբողջական սատիրների դրաման Եվրիպիդեսի «Կիկլոպն» է։