Յուրացում
| Ենթակատեգորիա | breach of trust, ֆինանսական հանցագործություն, Vermögensdelikt, violation of law  | |
|---|---|---|
| Հիմնական կարգավորիչ տեքստ | Strafgesetzbuch, Strafgesetzbuch, penal code of South Korea | |
Յուրացում, սեփականության դեմ ուղղված համագործակցություն է, գողության ինքնուրույն ձև, որը բաղկացած է հանցագործին վստահված գույքագրման իրերի առգրավումից, մեկուսացումից և շրջանառությունից՝ հոգուտ սեփական կամ այլ անձանց շահերի՝ նրանց նկատմամբ ապօրինի տիրապետումը հաստատելով։
Ակտի սահմանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ժամանակակից ռուսական քրեական օրենսդրությունը յուրացման էությունը համարում է սեփականատիրոջ տիրապետումից գույքի տնեսական փոխանցումը։ Դրանով հանցագործը ստանում է իշխանություն, որը վստահել է ինքը՝ սեփականատերը։ Մեղավորը փաստացի հնարավորություն է ստանում տնօրինել այդ գույքը և օգտագործել այն իր հայեցողությամբ։
Միաժամանակ յուրացումն ու հափշտակությունը համարվում են գողության տարբեր տեսակներ և հոմանիշներ չեն[1]։
Հանցագործին վստահված գույքի հափշտակման գործընթացում հափշտակություն կարող է իրականացվել գույքի սեփականատիրոջ խաբեության (խարդախության) հետևանքով կամ յուրացումով, կամ առանց դրա։ Այսինքն՝ վստահված գույքի հափշտակությունը կարող է իրականացվել առանց գույքի ապօրինի տնտեսական փոխանցում սեփականատիրոջ տիրապետումից այն անձի գույքին, ում դա վստահվել է[1]։ Հափշտակությունը ավարտված հանցագործություն է համարվում միայն վստահված գույքը ապօրինի հետ վերցնելու (դրա սպառման կամ օտարման) պահից։ Յուրացումը համարվում է ավարտված հանցագործություն վստահված գույքը սեփական օգտագործման համար օտարելու պահից[2]։
Միևնույն ժամանակ, յուրացումը չի համարվում պասիվ անգործություն, որի դեպքում մեղավորը ջանքեր չի գործադրել գույքը սեփականատիրոջը վերադարձնելու համար․ միշտ պասիվ վարքագիծ, մարդկային անգործության տիպիկ տեսակ։ Սակայն անգործության միջոցով ինչ-որ բան գողանալը գործնականում և տեսականորեն անհնար է, ինչպես ընդունված է։
Յուրացումը նաև ակտիվ վարքագծի ձև է, որը բաղկացած է մեկուսացումից, այսինքն՝ գողացված գույքի առգրավում և շրջանառություն սեփական շահերի օգտին։
Պատժելիություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Յուրացումը կամ հափշտակությունը պատկանում է Ռուսաստանի Դաշնության քրեական օրենսգրքի 160–րդ հոդվածին՝ «յուրացում կամ հափշտակում»։ Սույն հոդվածի համաձայն՝ հափշտակությունը կամ յուրացումը պատժվում է՝ կախված հանցագործության ծանրությունից՝ տուգանքով 120000 ռուբլի (կամ հանցագործի եկամտի չափով՝ մինչև մեկ տարի ժամկետով ), կամ ուղղիչ աշխատանքով, կամ ազատազրկմամբ՝ առավելագույնը 10 տարի ժամկետով։ Սույն հոդվածի շրջանակներում ծանրացումներ են նախ ատեսված հանցագործության խմբակային կազմակերպման, տուժողին էական վնաս հասցնելու և դիրքի չարաշահման դեպքում։
Նմանապես, Ղազախստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքում հափշտակությունը կամ յուրացումը դիտարկվում է նաև թիվ 176 «Յուրացում կամ յուրացում» ընդհանուր հոդվածով, որի առավելագույն պատիժը մինչև 7 տարի ժամկետով ազատազրկումն է[3]։
Բացառություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռուսական օրենսդրության մեջ, որոշ դեպքերում, յուրացումն ու հափշտակությունը կարող են չհամընկնել գողության սահմանմանը։ Դրանք ներառում են իրավիճակներ, երբ իրեն վստահված գույքը հափշտակելու մեջ մեղադրվող անձը գործել է այս գույքի նկատմամբ իր փաստացի կամ ենթադրյալ իրավունքն իրացնելու նպատակով (օրինակ, եթե անձը յուրացրել և վատնել է իրեն վստահված գույքը՝ չկատարած պարտքային պարտավորությունը կատարելու համար. գույքի սեփականատերը)։ Այս իրավիճակում մեղավորը ենթարկվում է քրեական պատասխանատվության կամայականության համար[2]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 «Объективная сторона растраты и присвоения чужого имущества». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 15-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 2-ին.
- ↑ 2,0 2,1 Постановление №51 Пленума Верховного суда Российской Федерации от 27 декабря 2007 года. «О судебной практике по делам о мошенничестве, присвоении и растрате»(չաշխատող հղում)
- ↑ «Уголовный Кодекс РК. Статья 176. Присвоение или растрата вверенного чужого имущества». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 2-ին.