Յուկակու
Յուկակու (ճապ.՝ 遊廓), օրինական կարմիր լապտերների թաղամասներ էին Ճապոնիայում, որտեղ գտնվում էին և՛ հասարակաց տները և՛ մարմնավաճառները, որոնք միասին հայտնի են որպես յուջո, որոնց ավելի բարձր կոչումները հայտնի էին որպես օիրան (ճապ.՝ 花魁)[1]։ Թեև մարմնավաճառությունը պաշտոնապես օրինական էր միայն այս տարածքներում, կային մի շարք վայրեր, որտեղ մարմնավաճառներն ու հասարակաց տները անօրինական էին գործում, որոնք հայտնի էին որպես Օկաբաշո (ճապ.՝ 岡場所), և բոլոր անօրինական կարմիր լապտերների շրջանները կրում էին այդ անվանումը, բացառություն էր միայն Յոշիվարան (հետագայում նաև Շիմաբարան և Շինմաչին)[2]։
1946 թվականի հունվարին Դաշնակից Տերությունների Գերագույն Հրամանատարությունը հրաման արձակեց ամբողջ երկրում վերացնել մարմնավաճառության օրինականացված համակարգը, որտեղ հասարակաց տները պետք է փոխեն իրենց անունները և դառնան սրճարան (ճապ.՝ カフェ) կամ րյոտեյ (ճապ.՝ 料亭), յուկակուները վերանվանվեն որպես ակասեն (ճապ.՝ 赤線 «կարմիր գիծ») թաղամաս։
Դրանից հետո 1956 թվականին ընդունվեց Հակամարմնավաճառության մասին օրենքը (ճապ.՝ 売春防止法 Baishun Bōshi Hō), մինչ ամբողջությամբ կիրառվելը երկու տարի անց՝ 1958 թվականին։ Թեև օրենքը չի քրեականացրել սեռական աշխատանքի բոլոր ձևերը, սակայն «չճշտված» (այս համատեքստում՝ «անծանոթ») անձանց հետ սեռական ակտի վաճառքը օրենքից դուրս է ճանաչվել՝ հանգեցնելով յուկակու, իսկ ավելի ուշ՝ ակասեն, տարածքների վերացմանը։ Չնայած դրան, որոշ սեռական ակտերի և ծառայությունների օրինական վաճառքը շարունակվում է մինչ օրս Ճապոնիայում՝ շրջանցելով հակամարմնավաճառության օրենքը կամ ուղիղ սեռական ակտ չներառող գործողությունների վաճառքի միջոցով, կամ գումարով սեռական ակտի միջոցով միայն այն հաճախորդներին, ովքեր մինչ այդ «ծանոթացել» են մարմնավաճառների հետ։