Միջազգային պայմանագրերի իրավունքի մասին Վիեննայի կոնվենցիա
Միջազգային պայմանագրերի իրավունքի մասին 1969 թվականի Վիեննայի կոնվենցիան միջազգային կոնվենցիա է, որն ամրագրում է հիմնարար միջազգային-իրավական նորմերը, որոնք վերաբերում են միջազգային պայմանագրերի կնքմանը, ուժի մեջ մտնելուն, կիրառմանը, չեղյալ հայտարարմանը, մեկնաբանմանը և պահպանմանը։
Կոնվենցիան նախապատրաստել է ՄԱԿ-ի միջազգային իրավունքի հանձնաժողովը։ Կոնվենցիան ստորագրվել է Վիեննայում (Ավստրիա) 1969 թվականին։ Կոնվենցիան ուժի մեջ է մտել 1980 թվականին։ Ներկայումս կոնվենցիան ունի 114 մասնակից-պետություն։
Կոնվենցիան կիրառվում է այն պայմանագրերի նկատմամբ, որոնք գրավոր են կնքվել պետությունների միջև։ Այն պայմանագրերը, որոնք կնքվել են պետությունների կողմից միջազգային կազմակերպությունների հետ, ինչպես նաև միջազգային կազմակերպությունների միջև, կարգավորվում են պետությունների և միջազգային կազմակերպությունների միջև և միջազգային կազմակերպությունների՝ միմյանց միջև պայմանագրերի մասին իրավունքի 1986 թվականի Վիեննայի կոնվենցիայով։ 1986 թվականի կոնվենցիայի և միջազգային իրավունքի սովորույթային նորմերի հետ միասին՝ միջազգային պայմանագրերի իրավունքի մասին 1969 թվականի Վիեննայի կոնվենցիան հանդիսանում է միջազգային պայմանագրերի իրավունքի կարևորագույն աղբյուրը։
Պայմանգրերի կնքումը և ուժի մեջ մտնելը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի կնքումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Յուրաքանչյուր պետություն իրավունք ունի կնքելու միջազգային պայմանագրեր, այսինքն տիրապետում է համապատասխան իրավունակության[1].
Վերապահումները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի ուժի մեջ մտնելը և դրանց ժամանակավոր կիրառումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի պահպանումը, կիրառումը և մեկնաբանումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի պահպանումը և կիրառումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի մեկնաբանումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերը և երրորդ պետությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի ուղղումները և պայմանագրերի փոփոխումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի չեղարկումը, դադարեցումը և գործողության կասեցումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի չեղարկումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրերի դադարեցումը և գործողության կասեցումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ընթացակարգը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պայմանագրի չեղարկման, դադարեցման և գործողության կասեցման հետևանքները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Դեպոզիտարիումները, ծանուցումները, ուղղումները և գրանցումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- А. Н. Талалаев. Право международных договоров: действие и применение договоров. М., 1985 г.
- Международное право. Учебник для вузов под ред. Г. В. Игнатенко и О. И. Тиунова. Глава 12. М., НОРМА—ИНФРА, 1999 г.[1]
- И. И. Лукашук. Современное право международных договоров. М., ИГПАН, 2004 г.