Մասնակից:SOFI HAYRAPETYAN/Ավազարկղ

Հովհաննես Թումանյանը այս բանաստեղծությունը գել է 1890 թվականին։ Հանդիսանում է «Հառաչանք» պոեմի հատվածներից, հետագայում բանաստեղծությունը դարձել է առանձին քառյակ։

Կենսագրություն

Արթուր Գառնիկի Գևորգյան(հունիսի 24, 1997, Կոտայքի մարզ, Աբովյան քաղաք Աբովյան, ապրիլի 2, 2016, Լեռնային Ղարաբաղ) զինծառայող։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1997 թվականի հունիսի 24-ին Կոտայքի մարզի Աբովյան քաղաքում։ Սովորել է տեղի դպրոցում, որն ավարտելուց հետո աշխատանքի նպատակով մեկնել է ՌԴ։ 2015 թվականին ծառայության անցնելու նպատակով վերադառնում է ՌԴ-ից և զորակոչվում ԼՂՀ-ի Ջաբրաիլում որպես ավագ-գնդացրորդ։ Ծառայության անցել է ինքնակամ և մեծ ուրախությամբ ու երբեք չի դժգոհել իր ծառայությունից։ Ապրիլի 1-ին Արթուրը բարձրանում է դիրքեր։ Ապրիլի 2-ին Արթուրն ընկնում է։ <<Կարմիր խաչի>> միջամտությամբ տասնյակ Հայ Զինծառայողների մարմիններ վերադարձվում են հայերին։ Արթուրը ՀՀ նախագահի կողմից պարգևատրվել է <<Արիության համար>>, իսկ ԼՂՀ նախագահի կողմից <<Մարտական ծառայություն>> մեդալներով։ Նրա հիշատակին իր դպրոցում դասասենյակ է բացվել և ցայտաղբյուր է կանգնեցվել։

Պատմություն

Հայը ազգությամբ հանդիսանում է հայտնի զինվորական գործիչ Ռումինիայում։ 1996 թվականին նշանակված է եղել ցամաքային զորքի վարիչ հյուսիսային բանակում, ապա 1916-ից1917 թվականներին կառավարում էր 1 բանակի հետ։ 1917 թվականին գեներալի կոչումով ստանում է նախարարության պաշտպանության քարտուղարի պաշտոն Ռումինիայում։ 1918 թվականի կեսերին նշանակվում է ութերորդ բանակի հրամանատար։ Կրիվ Բուկովինի ու Ռումինիայի միավորման համար «հրովարտակ իմ հավատարիմներին»-ում հոկտեմբերի 1918 թվականի հոկտեմբերի 16-ից Կառլ առաջին կայսրը հռչակեց ֆեդերալիզացիա Ավստրո-Հունգարական կայսրության մեջ, որպեսզի ստեղծեն 6 տիրապետություն.ավստրական, հունգարական, չեխական, հարավսլավական, լեհական, ուկրաինական: Տրանսիլվանիայի և Բուկովինի ռումինացիները անգամ չէին հիշատակվում: 1918 թվականի

Борьба за объединение Буковины с Румынией . На состоявшемся 19 октября 1918 года в Яссах собрании румын-эмигрантов из Австро-Венгрии была принята Декларация об отклонении идеи федерализации империи, которая расценивалась как «отчаянная попытка приговорённой к распаду империи». Спустя некоторое время 27 октября 1918 года в Черновцах состоялось Народное собрание румын Буковины, на котором была принята Резолюция о провозглашении данного собрания учредительным, об избрании Национального совета в составе 50 членов и Исполнительного комитета во главе с Янку Флондором. В ответ 19 ноября 1918 года в Черновцах Собрание украинцев приняло решение о включении большей части Буковины в состав Украины. Действия украинских военизированных отрядов стали приобретать все более насильственный характер, угрожая деятельности Румынского национального совета. В сложившихся обстоятельствах последний обратился к правительству Румынии за военной помощью. Восьмая румынская армия под командованием генерала Якоба Задика 24 ноября 1918 года вошла в Черновцы и восстановила там порядок. В результате стало возможным проведение 28 ноября 1918 года Всеобщего съезда Буковины, по результатам которого стало возможным объединение Буковины с Румынией[2] . Румынская оккупация Покутья

Почтовая марка румынской военной администрации для оккупированного Покутья, 1919 25 мая 1919 года дивизия генерала Якоба Задика вступила на территорию, которую в ходе польско-украинской войны оспаривали друг у друга Западно-Украинская Народная Республика и Польша. Последняя была союзником румынских сил в данной операции. К началу июня 1919 года войска генерала Задика полностью заняли Покутье, ликвидировали Гуцульскую Республику и вынудили отступить в Закарпатье и сдаться чехословацким войскам два подразделения Украинской галицкой армии (1-ю горную бригаду и группу «Глубокая»). Власти Западно-Украинской Народной Республики не оказывали военного сопротивления румынским войскам, ограничившись лишь декларациями протеста. Румынская оккупация Покутья продолжалась до начала августа 1919 года.

Примечания

Stoica Lascu // Dobrudjan contributions to the development of contemporary armenology
Сергей Маркедонов //Великая Румыния

Հովհաննես թումանյանը այս քառյակը գրել է 1917 թվականի դեկտեմբերի 24-ին։
Թումանյանի ընտանիքի արխիվում պահվում է 3 ինքնագիր, որոնցից մեկը բանաստեղծի դուստր Աշխենի ալբոմում է։
Քառյակն առաջին անգամ տպագրվել է 1918 թվականի Թիֆլիսում լույս տեսնող «ժողովրդի ձայն» թերթի 1 համարում, այնուհետև Թիֆլիսում լույս տեսած «Քառյակներ» ժողովածուում։