Մասնակից:Meri Araqelyan/Ավազարկղ 7
Meri Araqelyan/Ավազարկղ 7 |
---|
Սերաֆիտան (ֆր.՝ Séraphîta) Օնորե դը Բալզակի վեպն է։ 1834 թվականին Փարիզի Revue de Paris-ում տպագրված տեքստը անցել է յոթ հրատարակություն՝ առաջինը՝ Վերդետի կողմից 1835 թվականին, նույն հատորով, ինչ Les Proscrits-ը և Louis Lambert-ը, և վերջինը (Furne պատկերազարդ հրատարակություն) 1846 թվականին, որտեղ վեպը հայտնվում է Մարդկային կատակերգության փիլիսոփայական ուսումնասիրություններում:
Համառոտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նորվեգական ամրոցում, որը գտնվում է fjord Stromfjord-ի մոտ, Սերաֆիտուսը՝ տարօրինակ և մելամաղձոտ էակ, կարծես սարսափելի գաղտնիք է թաքցնում։ Նա սիրում է Միննային և սիրված է նրա կողմից, ով նրա մեջ տղամարդ է տեսնում ։ Բայց Սերաֆիտուսին սիրում է նաև Վիլֆրիդը, ով նրան համարում է կին՝ Սերաֆիտային։
Իրականում, Սերաֆիտուս-Սերաֆիտան կատարյալ անդրոգեն է, որը ծնվել է Սվեդենբորգի վարդապետությամբ ձեռք բերված ծնողներից, որը նպատակ ունի գերազանցել մարդկային վիճակը և որի կատարյալ օրինակն է Սերաֆիտուս-Սերաֆիտան: Անչափ բազմագիտակ, սովորական մահկանացուներին գերազանցող մտավոր կարողություններով օժտված, նա վարում է միայնակ և մտածող կյանք: Բայց այս գրեթե երկնային էակը երազում է կատարյալ սեր զգալու մասին, որը բաղկացած է երկու հակառակ սեռի էակների համատեղ սիրելուց:
Վերջապես, Միննայի և Վիլֆրիդի վախեցած աչքերի առաջ «կատարյալ էակը» վերածվում է հրեշտակի և բարձրանում երկինք:
Թեմա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստեղծագործությունը խորանում է ֆանտաստիկ, նույնիսկ գերբնական ժանրի մեջ, որին Բալզակը միշտ հաջողությամբ է վերաբերվել: Երկսեռության թեման, որին նա անդրադառնում է այստեղ, մեզ հետ է բերում մարդկային կատարելության մասին հնագույն առասպելը, երկսեռությունը լինելով «կատարյալ էակ»[1]: Երկսեռության այս թեման հիշատակվել է մի քանի կերպարներում [2]:
Այս պատմվածքով Բալզակը նպատակ ունի սասանել «անտարբեր կամ անհավատ ժողովրդի» կրոնական անտարբերությունը։ Դասը, որ ի հայտ է գալիս, սա է:
Մարդը պետք է Աստծուն հակվի անդադար կատարելագործման միջոցով՝ թե՛ ֆիզիկական, թե՛ հոգևոր, ինչը նրա օրգանիզմը կբերի աստվածային էության հետ մտերմիկ կապի։ Դա անելու համար նա միայն պետք է զարգացնի իր ներքին կյանքը. կամաց-կամաց միտքը կհաղթի մարմնին: […] Հրեշտակը զարգացած մարդ է […] Հիսուս Քրիստոսն ավարտեց այս էվոլյուցիան »:
Սերաֆիտան գերբնական փաստերը բացատրում է ռացիոնալ կերպով՝ դրանք ներկայացնելով որպես փաստեր, որոնց պատճառները փախչում են մեզանից: Մեկ այլ տեղ Բալզակը ներկայացնում է հրաշագործ բուժումները՝ որպես մագնիսականության արդյունքում առաջացած ֆիզիոլոգիական երևույթներ[3]:
Խմբագրական պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վեպը զգալի հասարակական հաջողություն է ունեցել, ինչի մասին վկայում են հրատարակությունների քանակը։
Հետնորդներ և էկրանավորումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2010-2011 թվականներին Ուրիել Զոհարը բեմադրել է «Սերաֆիտան» Օնորե դը Բալզակի վեպի իր ադապտացիայով, որը ներկայացվել է Փարիզում Բարբարա Հեմանի հետ, Theatre de l'île Saint-Louis-ում, Բրյուսելում, Հունաստանում և Կոնգոյի Հանրապետությունում; 2012 թվականին Փարիզի Բալզակի տանը, Հունաստանում, Շվեյցարիայում, Հայֆայում, Ստամբուլում և Փարիզի Darius Milhaud թատրոնում:
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Mircea Eliade, Méphistophélès et l’androgyne, P..
- ↑ Voir la section « Les doubles » dans La Comédie humaine
- ↑ Կաղապար:Harvsp.
Bibliographie[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Nicolae Babuts, « Baudelaire et les anges de Swedenborg », Romance Notes, printemps 1981, Կաղապար:Numéro, Կաղապար:Vol., P..
- . Bertault 1980.
{{cite book}}
: Missing or empty|title=
(օգնություն); Unknown parameter|année=
ignored (|date=
suggested) (օգնություն); Unknown parameter|auteur1=
ignored (օգնություն); Unknown parameter|lieu=
ignored (|location=
suggested) (օգնություն); Unknown parameter|réimpression=
ignored (օգնություն); Unknown parameter|titre=
ignored (|title=
suggested) (օգնություն); Unknown parameter|éditeur=
ignored (|editor=
suggested) (օգնություն). - Richard Bornet, « La Structure symbolique de Séraphîta et le mythe de l’androgyne », L'Année balzacienne, 1973, Կաղապար:Numéros.
- (անգլերեն) Jacques Comeaux, « Androgyny in Balzac’s Séraphita », The Language Quarterly, automne-hiver 1987, Կաղապար:Numéro, Կաղապար:Vol., P..
- Marie Delcourt, « Deux interprétations romanesques du mythe de l’androgyne : Mignon et Séraphîta », Revue des langues vivantes, 1972, Կաղապար:Numéro, P..
- (իտալերեն) Luigi Derla, « Note in margine a Séraphîta di Honoré de Balzac », Testo: Studi di Teoria e Storia della Letteratura e della Critica, juillet-Կաղապար:Date-, Կաղապար:Numéro, Կաղապար:Vol., P..
- Juliette Frølich, « L’Ange au pays des neiges : Séraphita », L’Année balzacienne, 1992, Կաղապար:Numéro, P..
- (անգլերեն) Margaret Hayward, « Plagiarism and the Problem of Influence: Pauline Bernheim, Balzac und Swedenborg », Australian Journal of French Studies, janvier-Կաղապար:Date-, Կաղապար:Numéro, Կաղապար:Vol., P..
- (անգլերեն) Dorothy Kelly, « Writing Difference Itself », Literature as Philosophy/Philosophy as Literature, Donald G. Marshall, Éd., Iowa City, U of Iowa P, 1987, P..
- Anne-Marie Lefebvre, « De Séraphîta à Spirite : le génie et l’ange », L’Année balzacienne, 1996, Կաղապար:Numéro, P..
- Frédéric Monneyron, L’Androgyne romantique du mythe au mythe littéraire, Grenoble, ELLUG, 1994.
- Michel Nathan, « La droite et la courbe : unité et cohérence de Séraphîta », Littérature, 1972, Կաղապար:Numéro, P..
- Allan H. Pasco, « Les Proscrits et l’unité du Livre mystique », L’Année balzacienne, Կաղապար:Date-, Կաղապար:Numéro, Կաղապար:Vol., P..
- (անգլերեն) Laurence M. Porter, « Writing Romantic Epiphany: Atala, Séraphîta, Aurélia, Dieu », Romance Quarterly, Կաղապար:Date-, Կաղապար:Numéro, Կաղապար:Vol., P..
- (իտալերեն) Valeria Ramacciotti, « L’Esilio dell’androgino », Studi di Letteratura Francese, série I - Storia - Lett, 1990, Կաղապար:Numéro, P..
- Stéphane Vachon, « Un manuscrit dans une robe », Balzac, Une poétique du roman, Stéphane Vachon, éd. et préface, Saint-Denis, PU de Vincennes, 1996, P..