Jump to content

Մասնակից:Marykocharyan/Ավազարկղ Դ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Aston Martin DBS Superleggera բրենդի ներկայիս առաջատար մոդելը։

Aston Martin Lagonda Global Holdings plc, հանդիսանում է շքեղ սպորտային մեքենաների և զբոսաշրջային մեքենաների բրիտանական անկախ արտադրող: Հիմնադրվել է 1913 թվականին Լիոնել Մարտինի և Ռոբերտ Բեմֆորդի կողմից: 1947 թվականից սկսած, ղեկավարվելով Դևիդ Բրաունի կողմից, 1950-ական, 1960-ական թվականներին և 1964 թվականի գեղարվեստական կերպար Ջեյմս Բոնդի կողմից «Գոլդֆինգեր»  ֆիլմում DB5 մոդելի օգտագործման արդյունքում, այն սկսեց ասոցացվել թանկարժեք ճանապարհորդական մեքենաների հետ: Այս սպորտային մեքենաները համարվում են բրիտանական մշակույթի խորհրդանիշներ[1]: Aston Martin-ը, թագավորական հրամանով, 1982 թվականից հանդիսանում է Ուելսի արքայազնի մեքենաների մատակարարը[2]: Այն ունի ավելի քան 150  համաձայնագիր ավելի քան  50 երկրներում՝ 6 մայրցամաքների վրա, որը դարձնում է նրան ավտոմեքենաների գլոբալ ապրանքանիշ[3]: Ընկերությունը առք և վաճառք է անում Լոնդոնի ֆոնդային բորսայում և հանդիսանում է FTSE 250 ինդեքսի բաղադրիչ[4]:

Գլխամասային գրասենյակը և հիմնական արտադրամասը գտնվում են Գայդոնում, Jaguar Land Rover-ի զարգացման կենտրոններից մեկում՝ նախկին RAF V Bomber օդանավակայանի վայրում: Աստոն Մարտինի վերջին մեքենաներից մեկը անվանվել է Avro Vulcan ռմբակոծիչի պատվին[5]: Aston Martin-ը հայտարարել է գլոբալ շքեղության ապրանքանիշ դառնալու մտադրությունների մասին և աստիճանաբար ներգրավվում է տարբեր նախագծերի մեջ՝ ներառյալ արագընթաց նավակներ, հեծանիվներ, հագուստ և անշարժ գույքի զարգացում, նույնիսկ սուզանավեր[6] և օդանավեր, հիմնականում լիցենզավորման հիմունքներով[7][8][9][10][11][12]:

Պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Aston Martin-ը 20–րդ դարի երրորդ քառորդից հետո ունեցել է բավականին դժվարին պատմություն, սակայն այն վայելել է նաև երկարատև հաջողությունների և կայունության շրջան: «Առաջին դարում մենք 7 անգամ սնանկացել ենք»,- Automotive News Europe-ին տված հարցազրույցում ասել է նոր գործադիր տնօրեն Էնդի Պալմերը: «Երկրորդ դարը նրա համար է, որպեսզի համոզվենք, որ դա այդպես չէ»[13]:  

Հիմնադրում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Aston Martin-ը հիմնադրվել է 1913 թվականին, Լիոնել Մարտինի և Ռոբերտ Բեմֆորդի կողմից[14]: Մարտինը մասնակցում էր հատուկ ավտոարշավների Ասթոն Հիլ-ում՝ Ասթոն Քլինթոնից ոչ շատ հեռու, և արդյունքում զույգը որոշեց ստեղծել իրենց սեփական մեքենաները[15]:  Առաջին մեքենան, որը անվանվելու էր Aston Martin, ստեղծվել է Մարտինի կողմից, 4 ցիլինդր ունեցող Coventry-Simplex շարժիչը տեղադրելով 1908 թվականի Isotta Fraschini-ի շասիին[16][17]:

Նրանք տարածք ձեռք բերեցին Քենսինգթոնի Henniker Mews –ում[18] և 1915 թվականի մարտ ամսին արտադրեցին իրենց առաջին մեքենան: Արտադրությունը չէր կարող սկսվել Առաջին համաշխարհային պատերազմի պատճառով և Մարտինը միացավ Ադմիրալդթին, իսկ Բեմֆորդը միացավ բանակի ծառայողական կորպուսին[19]:

Միջպատերազմական տարիները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1924 տուրեր
1937 2լիտրանոց, բաց, 2/4-տեղանոց Speed մոդելը, Kop Hill 2010

Պատերազմից հետո նրանք գտան նոր տարածք Abingdon Road – ում Kensington և նախագծեցին նոր մեքենա: Բեմֆորդը լքեց 1920 թվականին և Bamford & Martin-ը «վերակենդանացավ» Count Louis Zborowski-ի ֆինանսավորմամբ:  1922 թվականին Bamford & Martin-ը արտադրեց ավտոմեքենաներ Ֆրանսիական Գրան Պրիին մասնակցելու համար, որոնք աշխարհի ռեկորդակիր դարձան արագության և դիմադրղականության մեջ Brooklands-ում[20]:

Մոտավորապես 55 մեքենաներ ստեղծվել էին վաճառքի համար երկու կոնֆիգուրացիաներում՝ երկար շասիով և կարճ շասիով: Bamford & Martin-ը սնանկ ճանաչվեց 1924 թվականին և Dorothea- ի, Lady Charnwood-ի կողմից, ով իր որդուն նշանակեց որպես ղեկավար: Bamford & Martin-ը նորից ֆինանսական դժվարություններ սկսեցին ունենալ արդեն 1925 թվականին և Մարտինը ստիպված էր վաճառել կազմակերպությունը (Բեմֆորդը արդեն լքել էր)[21]:

Ավելի ուշ` այդ տարի Bill Renwick, Augustus (Bert) Bertelli-ն և ներդրողները՝ ներառյալ Lady Charnwood –ը վերահսկողության տակ վերցրին բիզնեսը: Նրանք վերանվանեցին այն Aston Martin Motors- ի և տեղափոխեցին նախկին Whitehead Aircraft Limited` Ֆելթամում: Renwick-ը և Bertelli-ն մի քանի տարի համագործակցեցին և մշակեցին 4 ցիլինդրանոց շարժիչ՝ օգտագործելով Renwick-ի պատենտավորված կոնստրուկցիան, որոնք նրանք փորձարկեցին Enfield-Allday-ի շասիի վրա: Միակ "Renwick and Bertelli" սպորտային մեքենան "Buzzbox"-ը պահպանվում է մինչև այսօր[22]:


Զույգը մտադիր էր վաճառել իրենց շարժիչը ավտոմոբիլային արտադրողների, սակայն լսելով, որ Aston Martin- ը այլևս արտադրության մեջ չէ, հասկացան, որ կարող են օգուտ քաղել իրենց հեղինակությունից, որպեսզի սկսեն բոլորովին նոր մեքենայի արտադրություն[22]:

1926-ից 1937 թվականներին Բերտելին եղել է Aston Martins- ի նոր տեխնիկական տնօրենը և բոլոր մեքենաների (հայտնի որպես «Բերտելլիի մեքենաներ») դիզայները: Նրանք ներառել են 1½  լիտրանոց "T-type", "International", "Le Mans", "MKII"  և մրցարշավային ածանցյալը՝ "Ulster"-ը 2-լիտրանոց 15/98 և դրա մրցարշավային ածանցյալը՝  "Speed Model"-ը:  Դրանցից շատերը բաց երկտեղանի սպորտային մեքենաներ էին, որոնք մարմնավորել էր Բերտ Բերտալիի եղբայրը՝ Էնրիկոն: Երկար շասիով 4 տեղանի տուրիստական մեքենաները փոքր թիվ էին կազմում, ինչպես նաև արտադրվում էին դրոպհեդներ[22]:

Բերտելին այն քիչ սեփականատեր/արտադրող/վարորդներից մեկն էր, ով ձգտում էր մրցարշավների դուրս գալ իր մեքենաներով: «LM» մակնիշի ավտոմեքենաները շատ հաջողակ էին ազգային և միջազգային ավտոմրցարշավներում, այդ թվում Լե Մանշում տեղի ունեցածում[22]:

Ֆինանսական խնդիրները վարադարձան 1932 թվականին: Aston Martin- ը մեկ տարով փրկվեց Lance Prideaux Brune- ի կողմից, մինչև փոխանցելով Արթուր Սաթերլանդին: 1936-ին Aston Martin-ը որոշեց կենտրոնանալ ճանապարհային մեքենաներ արտադրելու վրա՝ արտադրելով ընդամենը 700 մեքենա, մինչև որ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը դադարեցրեց աշխատանքը: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ արտադրությունը թոխարինվեց օդանավի բաղադրիչների արտադրության[23][24]:

DB — Դևիդ  Բրաուն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1958 Aston Martin DB Mark III

1947 թվականին Huddersfield gear և մետաղահատ հաստոցներ արտադրող David Brown Limited- ը գնեց Aston Martin- ը՝ փոխանցելով այն իր հսկողության տակ գտնվող Tractor Group- ին: Դեյվիդ Բրաունը դարձավ Aston Martin- ի վերջին փրկիչը[25]: Նա նաև ձեռք բերեց Lagonda- ի բիզնեսը առանց գործարանի՝ իր 2.6 լիտր W. O. Bentley- ի կողմից մշակված շարժիչի համար[26]: Lagonda- ն տեղափոխվեց Newport Pagnell- ին՝  կիսվելով իր շարժիչներով, ռեսուրսներով և արհեստանոցներով: Aston Martin- ը սկսեց արտադրեկ ավտոմեքենաների դասական «DB» շարքը[27]:

1950 թվականի ապրիլին նրանք հայտարարեցին, որ պլանավորում են Le Mans-ի պրոտոտիպի արտադրությունը, որը նախատեսվում էր անվանվել DB2[28], դրան հաջորդեց DB2 / 4-ը՝ 1953 թվականին, DB2 / 4 MkII- ը՝ 1955 թվականինին, DB Mark III- ը՝ 1957 թվականին և իտալական ոճով 3.7 L DB4-ը՝ 1958 թվականին[27]:

Չնայած այդ մոդելները օգնեցին Aston Martin –ն ստեղծել լավ մրցարշավային տոհմածառ, բայց DB4- ը առանձնացավ և 1963-ին զիջեց իր տեղը հայտնի DB5- ին: Aston- ը հավատարիմ մնաց իր մեծ զբոսաշրջային ոճին DB6 (1965-70) և DBS (1967-1972) արտադորությունների ժամանակ[27]:

1954 թ-ից մինչև 1965 թթ. այդ մեքենաների վեց գլանանոց շարժիչները նախագծվել են Տադեք Մարեքի կողմից[29]:

Willson

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Aston Martin- ը հաճախ գտվնվում էր ֆինանսապես անկայուն վիճակի մեջ:  1972 թ.-ին Դեյվիդ Բրաունն իր ամբողջ պարտքը՝ ավելի քան 5 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ, մարեց և վաճառեց Բիրմինիգհեմի կողմից կառավարվող Company Developments-ին՝ ներդրումային բանկի կոնսորցիումի, որը ղեկավարվում էր հաշվապահ Ուիլյամ Ուիլսոնի կողմից, 101 ֆունտ ստեռլինգով[30]: Ավելի մանրամասն այս ժամանակահատվածի մասին կարելի է կարդալ Ուիլլսոնի կենսագրության մեջ: Համաշխարհային ճգնաժամը, աշխատանքային կապիտալի պակասն և դժավարությունը ստեղծելու այնպիսի շարժիչ, որը կբավարարեր Կալիֆորնիայի exhaust emission-ի պահանջները, այն դադարեցրեց ընկերության վաճառքը ԱՄՆ-ում, 1974 թ. վերջում կրկին Aston Martin- ին  «բանտարկեց»: Ընկերությունը աշխատանքի էր ընդունել 460 աշխատողի, երբ արտադրամասը փակվեց[31]:

Sprague and Curtis

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բիզնեսը վաճառվել է 1975 թ. ապրիլին 1.05 մլն ֆունտ ստեռլինգով, հյուսիսամերիկյան գործարարներ Peter Sprague-ին` National Semiconductor-ից,  George Minden[32]-ին և լոնդոնյան գործարար Jeremy Turner-ին, ով պնդում էր, որ Aston Martin-ը պահպանվի բրիտանացիների ձեռքում[33]: Հետագայում Sprague- ը պնդում էր, որ նա սիրահարվել է գործարանին, այլ ոչ թե մեքենաներին, աշխատուժի նվիրվածությանը և արհեստավարժությանը:

Վեց ամիս հետո, 1975 թ. սեպտեմբեր ամսին, նախորդ դեկտեմբերին փակված գործարանը վերաբացվեց որպես Aston Martin Lagonda Limited իր նոր սեփականատերով՝ ունենալով 100 աշխատակիցներ և նախատեսելով աշխատակազմի թիվը դարձնել 250,  մինչ 1975 թվականը[31]: 1976 թ. հունվարին AML- ն հայտարարեց, որ այն ստացել է պատվերներ ԱՄՆ-ից 150 ավտոմեքենաների համար, 100-ը `այլ շուկաների և 80-ը` ճապոնական ներմուծող գործակալության կողմից[34]:

Նոր սեփականատերերը օգնեցին Aston Martin- ին `արդիականացնելով իր շարքը՝ 1977-ին ներկայացնելով V8 Vantage- ը, 1978-ին փոխարկելի Վոլանտերը և 1980-ին William Towns-ի կողմից առաջարկված ոճով Bulldog-ը: Towns-ը նախագծեց նոր Lagonda-ի սրահը, հիմնված V8 մոդելի վրա[35]:

Քերթիսը, ով Aston Martin-ի 42% բաժնեմասի սեփականատերն էր[36], նույնպես մտցրեց ուղղակի փոփոխություն հաճախորդների շրջանում՝ սովորական ֆանատիկ հաճախորդներին փոխարինելով հաջողակ երիտասարդ ամուսնացած գործարարներով: Դա տեղի ունեցավ գների մոտ 25 տոկոս թանկացման հաշվին[37]: Կասկած կար, որ AML- ը մտադիր էր գնել իտալական Lamborghini ընկերությունը[38]:

Gauntlett

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1981 թ. հունվարին, երբ ըկերության վիճակի բարելավման համար բավարար գործընկերներ չկային, Ալան Կուրտիսը և Պիտեր Սփրագը հայտարարեցին, որ նրանք երբեք չեն ցանկացել երկար պահպանել Aston Martin Lagonda- ի ֆինանսական իրենց մասնաբաժինները և դրանք մտադիր են վաճառել Pace Petroleum- ին և  Victor Gauntlett - ին: Սփրագը և Կուրտիսը նշեցին, որ իրենց սեփականության ներքո AML- ի ֆինանսական վիճակը բարելավվել է այնչափ, որ  MG- ի առաջարկը հնարավոր էր լինել[39]:

Gauntlett- ը Pace Petroleum- միջոցով 1980 թ.-ին 500.000 ֆունտ ստեռլինգով գնեց Aston Martin- ի 12.5% բաժնեմասը՝ Tim Heatley- ի հետ ունենալով նմանատիպ մասնաբաժին: Pace- ը եւ CHI- ն դարձան 50/50 սեփականատեր 1981 թ. սկզբին, Gauntlett-ը գործադիր տնօրեն: Gauntlett- ը նաեւ գլխավորեց վաճառքի թիմը և որոշ զարգացումից և հրապարակայնությունից հետո, երբ Lagonda- ն դարձավ աշխարհի ամենաարագ չորս տեղանոց մեքենան, կարողացավ վաճառել մեքենան Օմանում, Քուվեյթում եւ Քաթարում[40]:

1982 թ. Aston Martin- ին  շնորհվել է արքայական օրդերը՝ Ուելսի արքայազնի կողմից[2]:

Հասկանալով, որ որոշ ժամանակ կպահանջվի Aston Martin-ի նոր արտադրանքների մշակման համար, նրանք ստեղծեցին ինժեներական սպասարկման դուստր ընկերություն՝ այլ ընկերությունների համար ավտոմոբիլային արտադրանք մշակելու համար: Որոշվել է օգտագործել Salmons & Son առևտրային անունը:

Քանի որ առևտուրը նավթային շուկայում խստացավ և Aston Martin- ը պահանջում էր ավելի շատ ժամանակ եւ գումար, Gauntlett- ը համաձայնեց վաճառել Hays / Pace- ը Քուվեյթի Ներդրումային գրասենյակին 1983 թ. սեպտեմբերին: Քանի որ Aston Martin- ն պահանջում էր ավելի մեծ ներդրումներ, նա նաև համաձայնեց իր բաժնետոմսերի մի մասը վաճառել Peter Livanos-ին՝ ամերիկյան ներկրողին և հունական փոխադրումների բիզնեսի մագնատին, ով ներդրում արեց իր և Nick and John Papanicolaou-ի համատեղ կազմակերպության՝ ALL Inc-ի միջոցով: Gauntlett- ը մնաց AML նախագահ և ընկերության 55% բաժնեմասը պատկանում էր ALL- ին: Այդ հարաբերությունները ավարտվեցին այն ժամանակ, երբ ALL-ը փորձում էր գնել AML-ի ավելի մեծ մասնաբաժինը: 1984 թ.-ին Papanicolaou- ի Titan կոչվող առաքման բիզնեսը դժվարին իրավիճակում էր, և Լիվանոսի հայրը Ջորջը գնեց  Papanicolaou- ի բաժնետոմսերը ALL-ում, իսկ Gauntlett կրկին դարձավ բաժնետեր՝ փեռք բերելով AML-ի բաժնետոնսերի 25%-ը[40]:

Aston Martin-ին անհրաժեշտ էին միջոցներ երկարաժամկետ հատվածում գոյատևելու համար: 1987 թվականի մայիսին, Gauntlett-ը և   Prince Michael of Kent-ը գտնվում էին Mille Miglia-ի հիմնադրի կնոջ՝ Contessa Maggi-ի տանը: Մեկ այլ հյուրն էր Ford of Europe փոխնախագահ Ուոլթեր Հայեսը: Չնայած նախորդիվ AC Cars- ի ձեռքբերման հետ կապված խնդիրներին, Hayes- ը տեսնում էր բրենդի ներուժը և բանակցությունները բերեցին նրան, որ 1987 թ.-ի սեպտեմբերին Ford-ը ձեռք կբերի  ընկերության բաժնետոմսերի մասնաբաժին[41]: 1988 թվականին 20 տարվա ընթացքում արտադրելով մոտ 5000 ավտոմեքենա, վերականգնելով տնտեսություն վիճակը և սահմանափակ թողարկում ծավալներ ունեցող Vantage- ի և 52 Volante Zagato Coupés-ի հաջող վաճառք, յուրաքանճյուրը £ 86,000-ով,  Aston Martin- ը վերջապես դադարեց հին V8- ի արտադրությունը և  ներկայացրեց նոր Virage-ը[42]:

Թեև Gauntlett-ը  պայմանագրային համապատասխան պետք է մնար որպես նախագահ երկու տարի, նրա մրցարշավի հետաքրքրությունները բերեցին սպորտային  մեքենաների մասնակցությունը մրցարշավերում և արդյունքում ունեցան ահմանափակ եվրոպական հաջողության 1989 թվականին: Քանի որ DB7- ի սկզբնական շրջանի համար պահանջում էր մեծ տեխնիկական ներդրում, Ford- ը համաձայնեց ամբողջությամբ վերահսկել Aston Martin-ը, իսկ Gauntlett- ը Aston Martin- ի նախագահությունը 1991 թվականին հանձնեց Hayes- ին[43]: 1992 թ-ին հայտարարվեց Virage –ի բարձրակարգ տարբերակը, որը կոչվում էր Vantage, և հաջորդ տարի «Aston Martin» - ը թարմացրեց DB- ի շարքը, հայտարարելով DB7- ի մասին[44]:

Aston Martin V8 Vantage-ը՝The Living Daylights-ից

Ford Motor Company

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ford-ը ընդգրկեց Aston Martin-ը Premier Automotive Group-ում, ներդրումներ կատարեց նոր արտադրության համար և ընդլայնեց արտադրությունը: 1994 թվականին Ford-ը բացեց նոր արտադրամաս Բլոքսհեմի Banbury Road-ում՝ արտադրելու համար DB7-ը: 1995 թվականին Աստոն Մարտինը ռեկորդային քանակությամբ արտադրեց 700 մեքենա: Մինչև Ford-ի ժամանակաշրջանը, մեքենաները պատրաստվում էին ձեռքով՝ ինչպես անգլիական անիվը: 1998 թվականին ստեղծվեց 2000-երերդ DB7-ը, իսկ 2002 թվականին՝ 6000-երորդը՝ գերազանցելով մինչ այդ արտադրված DB-ի սերաները:

Մոդելները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախապատերազմական դարաշրջանը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1921–1925 Aston Martin Standard Sports
  • 1927–1932 Aston Martin First Series
  • 1929–1932 Aston Martin International
  • 1932–1932 Aston Martin International Le Mans
  • 1932–1934 Aston Martin Le Mans
  • 1933–1934 Aston Martin 12/50 Standard
  • 1934–1936 Aston Martin Mk II
  • 1934–1936 Aston Martin Ulster
  • 1936–1940 Aston Martin 2-litre Speed Models (23 built) The last 8 were fitted with C-type bodywork
  • 1937–1939 Aston Martin 15/98

Հետպատերազմական դարաշրջանը և GT մեքենաները, David Brown դարաշրջանը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այլ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ներկայիս մոդելները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սպասվող մոդելները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]


Մոտորսպորտ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տե՛ս նաև՝ Aston Martin Racing և List of Formula One constructors
DBR1/2-ը Goodwood Festival of Speed 2009-ին
Aston Martin DBR9

Ռալլի մեքենաներ (հետպատերազմյան)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆորմուլա Մեկ-ի աշխարհի առաջնության արդյունքները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

(key)

Տարի Շասսի Շաիժիչ Տեսակ Վարորդ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Միավորներ WCC
1959 Aston Martin DBR4 Aston Martin L6 Avon
Dunlop 		MON 500 NED FRA GBR GER POR ITA USA 0 NC
{{{2}}} Roy Salvadori Ret 6 6 Ret
{{{2}}} Carroll Shelby Ret Ret 8 10
1960 Aston Martin DBR4 Aston Martin L6 Dunlop ARG MON 500 NED BEL FRA GBR POR ITA USA 0 NC
{{{2}}} Roy Salvadori DNS
Aston Martin DBR5 Ret
{{{2}}} Maurice Trintignant 11
Source:[53]


Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Night of Bond Glamour showcases UK's reputation for creativity». Gov.uk. 4 October 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Search Members' Directory - Royal Warrant Holders Association». Վերցված է 28 March 2017-ին.
  3. ↑ «Aston Martin - Dealers». www.astonmartin.com.
  4. ↑ «Aston Martin shares slide on debut». 3 October 2018. Վերցված է 12 November 2018-ին – via www.bbc.com.
  5. ↑ «Vulcan meets Vulcan: Watch an Aston Martin supercar play with a jet fighter on the track». 2 October 2015.
  6. ↑ «This is Aston Martin's new submarine». 2 May 2018. Վերցված է 23 September 2018-ին.
  7. ↑ «Aston Martin powerboat revealed in Monaco». 28 September 2016.
  8. ↑ «Project Neptune: Triton and Aston Martin». www.astonmartin.com.
  9. ↑ «Aston Martin's First Real Estate Project Is Coming to Miami». 28 October 2016.
  10. ↑ «Aston Martin unveils special edition Storck bicycle». www.astonmartin.com.
  11. ↑ «Hackett Introduces Second Aston Martin Capsule Collection». www.astonmartin.com.
  12. ↑ «Aston Martin set to crush competition with "Project Sparta"». www.astonmartin.com. Վերցված է 23 September 2018-ին.
  13. ↑ Gibbs, Nick (9 April 2015). «Aston CEO calls crossover, Daimler deal keys to revival». The Automotive News. Վերցված է 9 March 2017-ին.
  14. ↑ «Company History 1913 – 1920». Astonmartin.com. Վերցված է 23 August 2014-ին.
  15. ↑ Inman-Hunter, E.M. (May 1944). «Notes on the Original Aston-Martin Company». Motor Sport: 92.
  16. ↑ «Aston Martin: Car Manufacturer: Great British Design Quest». Design Museum. Արխիվացված է օրիգինալից 1 July 2014-ին. Վերցված է 23 August 2014-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  17. ↑ «Aston martin 1914–2005». speedace.info. Վերցված է 23 August 2014-ին.
  18. ↑ «Henniker Mews, SW3» (PDF). Mews News. Lurot Brand: 3. Spring 2009. Վերցված է 23 August 2014-ին.
  19. ↑ Կաղապար:London Gazette
  20. ↑ The AM Halford Special, The First Five Years, AM Quarterly, Volume 19 Number 77, Summer 1981.
  21. ↑ Atkinson, Kevin (2007). The Singer Story. Veloce Publishing. ISBN 978-1874105527.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 «Pre-war Aston Martin, Birth to 1932». Ecurie Bertelli. Վերցված է 6 December 2018-ին.
  23. ↑ «A Brief History of Aston Martin | OSV | Learning Centre». OSV (բրիտանական անգլերեն). 10 November 2017. Վերցված է 9 September 2018-ին.
  24. ↑ «Lionel Martin Biography: A Great History of Aston Martin Cars». Astrum People. Վերցված է 9 September 2018-ին.
  25. ↑ The David Brown Corporation Limited (Incorporated under the Companies Act. 1948.) The Times, Monday, 12 March 1951; pg. 9; Issue 51947.
  26. ↑ The New Lagonda Car. The Times, Saturday, 20 September 1947; pg. 3; Issue 50871
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 «70 years of Aston Martin DBs: David Brown and his cars». Classic Car Trust. Վերցված է 6 December 2018-ին.
  28. ↑ The 2½-Litre Aston-Martin. The Times, Tuesday, 25 April 1950; pg. 3; Issue 51674.
  29. ↑ Classic Cars: The World's Greatest Marques 978-0-785-81694-2 p. 29
  30. ↑ «News and Comment: Aston Martin changes hands». Autocar. 136 (3960): 2. 9 March 1972.
  31. ↑ 31,0 31,1 Receiver is called in at Jensen Motors. The Times, Tuesday, 16 September 1975; pg. 17; Issue 59502
  32. ↑ Nicols, Mel (September 1978). «The Aston Miracle». Car Magazine: 35–362.
  33. ↑ Aston Martin bid final, consortium says. The Times, Friday, 4 April 1975; pg. 19; Issue 59361
  34. ↑ Aston Martin Revival. The Times, Saturday, 10 January 1976; pg. 17; Issue 59598
  35. ↑ «1980 Aston Martin Lagonda». Hagerty Insurance. Վերցված է 6 December 2018-ին.
  36. ↑ Consortium puts in its bid for MG. The Times, Friday, 25 January 1980; pg. 17; Issue 60533
  37. ↑ Lagonda sets out on a new course. The Times, Monday, 24 April 1978; pg. 18; Issue 60284
  38. ↑ August car sales may hit peak. The Times, Friday, 18 August 1978; pg. 16; Issue 60383
  39. ↑ Petrol chief takes over Aston Martin. The Times, Monday, 5 January 1981; pg. 15; Issue 60817.
  40. ↑ 40,0 40,1 «Obituary: Victor Gauntlett». The Independent (London). Արխիվացված է օրիգինալից 3 February 2008-ին. Վերցված է 3 February 2008-ին. {{cite news}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  41. ↑ «ClassicInside – The ClassicDriver Newsletter». Classicdriver.com. Արխիվացված է օրիգինալից 11 October 2007-ին. Վերցված է 30 September 2010-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  42. ↑ «TLD – Press (Allies/MI6)». thegoldengun.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 13 May 2008-ին. Վերցված է 23 August 2014-ին.
  43. ↑ «Keeping the best of British running». The Sydney Morning Herald. 14 April 2003.
  44. ↑ «Aston Martin DB7 1993». Royal Automobile Club. Վերցված է 6 December 2018-ին.
  45. ↑ Images of One-77 an Aston Martin Lagonda Group site
  46. ↑ «Ten-Foot Aston Martin Cygnet Gets 50 MPG, Plays Sidecar to Your DBS». PopSci.com.au. 1 July 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 20 February 2012-ին. Վերցված է 1 July 2009-ին. {{cite news}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  47. ↑ Websoft (16 January 2010). «Aston Martin Fan Club: 2012 Aston Martin Cygnet». Astonmartinfanclub.blogspot.com. Արխիվացված է օրիգինալից 29 May 2012-ին. Վերցված է 15 May 2010-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  48. ↑ «Aston Martin Fan Club: Aston Martin Lagonda». Astonmartinfanclub.blogspot.com. 21 July 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 29 May 2012-ին. Վերցված է 15 May 2010-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  49. ↑ 49,0 49,1 Websoft (21 December 2009). «Aston Martin Fan Club: Aston Martin Carbon Black Edition V12 Vantage And DBS Announced». Astonmartinfanclub.blogspot.com. Արխիվացված է օրիգինալից 8 July 2011-ին. Վերցված է 15 May 2010-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  50. ↑ «Aston Martin Reimagines Racing Legend with CC100 Speedster». Automoblog.net. Վերցված է 20 May 2013-ին.
  51. ↑ «DBX- Aston Martin's first luxury SUV». astonmartin.com. Aston Martin. Վերցված է 15 December 2018-ին.
  52. ↑ «Future Models». Aston Martin. Վերցված է 10 March 2019-ին.
  53. ↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. էջեր 333, 352 and 383. ISBN 0851127029.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Marykocharyan/Ավազարկղ_Դ&oldid=6973992» էջից