Jump to content

Մասնակից:Lilit Sargsyan02/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Տիկնիկների հովիտը, ամերիկացի գրող Ժաքլին Սյուզանի առաջին վեպը: 1966 թվականին լույս տեսած տարվա ամենաշատ վաճառված վեպն է[1]։ 2016 թվականի դրությամբ այն վաճառվել է ավելի քան 31 միլիոն օրինակով[2]՝ համարվելով հրատարակչական պատմության բոլոր ժամանակների ամենավաճառվող գեղարվեստական ​​գործերից մեկը[3]։

Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1945 թվականին գեղեցկուհի Էնն Ուելսը տեղափոխվում է Նյու Յորք՝ փախչելու Մասաչուսեթսի իր հայրենի քաղաքի միապաղաղությունից: Նա որպես քարտուղարուհի աշխատանքի է անցնում իրավաբան Հենրի Բելամիի մոտ և ընկերանում է դերասանուհի Նիլի Օ'Հարայի հետ: Հենրիի աշխատակից Լիոն Բերկը վերադառնում է գործակալություն Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, և Էննը, չնայած Հենրիի նախազգուշացմանը, սիրահարվում է նրան: Միևնույն ժամանակ, Էննը մի քանի անգամ ժամադրության է գնում Ալեն Կուպեր անունով վաճառողի հետ: Ալենը հանկարծ բացահայտում է, որ ինքն իրականում միլիոնատեր է և այսքան ժամանակ այդ տեղեկությունը գատնի է պահել, որպեսզի համոզվի, որ Էննի զգացմունքներն անկեղծ են: Նա Էննին ամուսնության առաջարկություն է անում, և նրանց սիրո պատմությունը դառնում է մեդիա սենսացիա։

Էննը ընկերանում է Հելեն Լոուսոնի՝ փայլուն, սակայն դժբախտ Բրոդվեյան լեգենդի հետ: Նիլին աշխատանքի է ընդունվում Հելենի մոտ, բայց Հելենը չի սիրում Նիլին և նրան չնչին դեր է տալիս: Էնն օգտագործում է Լիոնի հետ իր ծանոթությունը՝ Նիլիին ավելի մեծ դեր ապահովելու համար, և Նիլին դառնում է աստղ; Հելենն այնուհետև անկեղծանում է Էննի հետ և ասում, որ այսքան ժամանակ Էննի հետ շփվել է միայն Ալենի հոր հետ մտերմանալու նպատակով: Էննը նաև ընկերանում է Ջենիֆեր Նորթի՝ բարեսիրտ երիտասարդ դերասանուհու հետ:

Շոուի բացման գիշերը Էնն ու Լիոնը միմյանց խոստովանում են իրենց զգացմունքները, և Էնն ու Ալենը բաժանվում են: Շոուն մեծ հաջողություն է գրանցում և Նիլին տեղափոխվում է Կալիֆորնիա՝ կինոկարիերա սկսելու համար: Աննայի մայրը մահանում է, և նա Լիոնի հետ վերադառնում է հայրենի քաղաք: Լիոնը ցանկանում է հեռանալ գործակալությունից, ապրել Աննայի հայրենի տանը և վեպեր գրել: Չնայած Էննը իսկապես սիրում է Լիոնին, սակայն հրաժարվում է վերադառնալ Մասաչուսեթս: Լիոնը խզում է Էննի հետ հարաբերությունները և տեղափոխվում Անգլիա՝ վեպեր գրելու: Տարիներ անց Էնն ի վերջո դառնում է մոդել և սկսում է հանդիպել կոսմետիկ ընկերության սեփականատիրոջ՝ տարեց, հարուստ Քևին Գիլմորի հետ:

Միևնույն ժամանակ, Ջենիֆերը հարաբերություններ է սկսում երգիչ Թոնի Փոլարի հետ, սակայն Թոնիի ավագ քույր Միրիամը անընդհատ խանգարում է նրանց հարաբերություններին: Ջենիֆերը ստիպում է Թոնիին ամուսնանալու իր հետ, իսկ հետո հղիանում է: Ջենիֆերը կախվածության մեջ է ընկնում «տիկնիկներ»-ից (թմրամիջոցներից)՝ հանգստացնելու իր քայքայված նյարդերը: Վերջապես, Միրիամը բացահայտում է, թե ինչու էր խանգարում Ջենիֆերի և Թոնիի հարաբերություններին. Թոնին զարգացման խանգարումներ ունի, և երեխան, հավանաբար, կժառանգի դրանք: Ջենիֆերը աբորտ է անում և համաձայնում է բաժանվել Թոնիից։ Այնուհետև նա տեղափոխվում է Եվրոպա և աշխատանք գտնում Art House ֆիլմարտադրությունում։

Նիլին այդ ընթացքում դարձել է հայտնի դերասանուհի և իր երկրորդ ամուսնուց ունեցել է երկվորյակ որդիներ: Երկար աշխատանքային օրերը և ամուսնու դավաճանությունները նրան կախվածության մեջ են գցում «տիկնիկներ»-ից, և նա աստիճանաբար կորցնում է իր փառքը: Ստուդիան նրան հեռացնում է աշխատանքից և փոխարինում է մեկ ուրիշով: Էննը նորից կապվում է Նիլիի հետ; Քևինը առաջարկում է վերակենդանացնել Նիլիի կարիերան՝ նրան իր ապրանքանիշի համար հեռուստատեսային շոուում երգչի դերակատար դարձնելով: Նելին սկզբում հրաժարվում է, բայց հաջող ակումբային ելույթից հետո և Հելենի հետ ընդհարումից հետո համաձայնում է: Չկարողանալով հարմարվել ծանրաբեռնված գրաֆիկին ՝ նա թմրանյութի մեծ չափաբաժին է ընդունում՝ ելույթից խուսափելու համար, իսկ հետո հեռանում է Եվրոպա:

Եվրոպայում Ջենիֆերին ստիպում են պլաստիկ վիրահատության ենթարկվել, քանի որ նա միշտ ստել է իր իրական տարիքի մասին: Եվրոպայում իր կարիերայից և ընկերոջից դժգոհ՝ նա վերադառնում է Միացյալ Նահանգներ: Երեք տարի անց նշանվում է մի տարեց սենատորի հետ, և անհամբեր սպասում է, թե երբ է ամուսնանալու և երեխա ունենալու: Սակայն բժշկական ստուգումների ժամանակ պարզվում է, որ Ջենիֆերը կրծքագեղձի քաղցկեղ ունի, և բուժումը, հավանաբար, նրան կզրկի երեխա ունենալու հնարավորությունից: Այն բանից հետո, երբ նրա փեսացուն հայտնում է, որ երեխաներ չի ուզում և իրեն հետաքրքրում է միայն Ջենիֆերի մարմինը, նա համոզվում է, որ իրեն երբեք չեն սիրի այնպիսին, ինչպիսին որ կա: Ջենիֆերը փախչում է հիվանդանոցից և ինքնասպանություն գործում։

Նիլին կրկին հայտնվում է Ջենիֆերի հուղարկավորության ժամանակ։ Նա, ըստ երևույթին, հոգեբանական խնդիրների պատճառով կորցրել է ձայնը։ Ինքնավնասման փորձ անելուց հետո Նիլին հոսպիտալացնում են: Միևնույն ժամանակ, Լիոնը վերադառնում է Նյու Յորք և նորից հանդիպում Էննի հետ: Էննը չի կարողանում հաղթահարել Լիոնի հանդեպ իր զգացմունքները, և նրանք սիրավեպ են սկսում: Քևինը ի վերջո իմանում է այս մասին և բաժանվում է Էննից: Որոշ ժամանակ անց Նիլին վերականգնում է իր ձայնը Թոնի Պոլարի հետ հանպատրաստից ելույթից հետո: Էնն ու Հենրին փորձում են համոզել Լիոնին թողնել իր սկսնակ գրողի կարիերան և դառնալ գործակալության բաժնետեր: Հենրին պարտքով գումար է տալիս Լիոնին, որն իրականում իրեն Էնն էր տվել:

Լիոնը հաջողությամբ պլանավորում է Նիլի կարիերայի վերադարձը: Էննը և Լիոնն ամուսնանում են, և Էննը հղիանում է, բայց նրա երջանկությունը կարճ է տևում, երբ Նիլին պահանջում է, որ Լիոնը ուղեկցի իրեն ամենուր իր վերադարձի շրջագայության ժամանակ: Լիոնը Նիլիից իմանում է, թե ինչպես է Էննին գաղտնի գումար տվել իրեն, և խաբված է զգում: Լիոնը և Նիլին սիրավեպ են սկսում: Հենրին համոզում է Էննին սպասել և ձևացնել, որ նա ոչինչ չգիտի, վստահեցնելով նրան, որ Լիոնը կհոգնի Նիլիից և կվերադառնա իր մոտ: Սիրավեպը տևում է տարիներ, Նիլին ստիպում է Լիոնին վերջ դնել իր ամուսնությանը: Էննը նյարդային վիճակից կախվածության մեջ է ընկնում «տիկնիկներից», ի վերջո Լիոնը դժկամությամբ մնում է Էննի հետ: Էննի վարկը մարելուց հետո նա խզում է հարաբերությունները (ընթացքում կորցնելով Նիլիին որպես հաճախորդ), բայց արագ սկսում է նոր հանդիպել դեռահաս, ապագա երգչուհու հետ: Էննը վերջապես հասկանում է, որ Լիոնը երբեք չի դադարի սիրավեպեր ունենալ, և ինքն ի վերջո հիասթափվելու է նրանից ու հաղթահարելու է բաժանումը առանց իր «տիկնիկների»:

Նախապատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սյուզանն, ըստ երևույթին, երկար ժամանակ մտածել է վեպի մասին։ Մի քանի տարի առաջ նա իր ընկերուհու՝ դերասանուհի Բեատրիս Քոուլի հետ (մոտ 1910–1999)[4] սկսել էր «Նրբաբլիթի տակ» (անգլ.՝ Underneath the Pancake) շոու-բիզնեսյան վեպը։ Ավելի ուշ նա մտածել է շոու-բիզնեսում թմրանյութերի օգտագործման մասին վեպ գրել, որը կոչել է «Վարդագույն տիկնիկներ»[5]:

«Տիկնիկների հովիտը» համարվում է իրապատում, քանի որ հերոսները հիմնված են հայտնի դեմքերի վրա, ինչպիսիք են Ջուդի Գարլենդը, Քերոլ Լենդիսը, Դին Մարտինը և Էթել Մերմանը[6]: 1973 թվականին, իր երրորդ վեպի հրատարակումից հետո, Սյուզանն ասել է. «Նրանք կարող են շարունակել այն անվանել իրապատում: Դա միայն կխթանի իմ գրքերի վաճառը: Ինձ դա չի հետաքրքրում»[7]: Նա նաև ավելացրել է, որ յուրաքանչյուր վեպ նա գրում է [7]:Valley of the Dolls is considered a roman à clef, with its characters based on famous figures such as Judy Garland, Carole Landis, Dean Martin, and Ethel Merman. In 1973, after the publication of her third novel, Susann said: "They can keep calling it that roman à clef. It'll only make my books sell. I don't care". Susann insisted that she began each book with a theme: "Then I start asking, what kind of a personality? And because I have a good ear, I unconsciously pick up certain people".

Սյուզանն իր գիրքը նվիրել է իր շանը՝ Ժոզեֆինին, և ամուսնուն՝ Իրվինգ Մենսֆիլդին[8]։

Reception[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The book was published by Bernard Geis Associates on February 10, 1966, and "took off like a Cape Canaveral space shot".[9]

Publishers Weekly, in an advance review, called the novel "big, brilliant and sensational", if "poorly written".[10] The book received largely negative reviews. Feminist Gloria Steinem criticized the book in The New York Herald Tribune,[11] as did The New York Times.[12] Time magazine called it the "Dirty Book of the Month", and said: "It might more accurately be described as a highly effective sedative, a living doll".[13]

Despite the poor reviews, the book was a runaway commercial success. On May 8, 1966, in its ninth week on the list, the book reached #1 on the New York Times Best Seller List, where it remained for 28 consecutive weeks.[14] With a total of 65 weeks on the list, the book became the best-selling novel of 1966.[1] By the time of Susann's death in 1974, it had entered the Guinness Book of World Records as the best-selling novel in publishing history, with more than 17 million copies sold.[15] By 2016, the book had sold more than 31 million copies.[2]

In popular culture[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

In Kurt Vonnegut's Slaughterhouse-Five, when Billy Pilgrim is brought to Tralfamadore for the first time and asks for reading material, he is given The Valley of The Dolls, which is the only physical copy of an English-speaking book the Tralfamadorians have aboard their spaceship.[16]

In Black Mirror season 6 episode 3, Beyond the Sea, the character of Lana is seen reading the book.[17]

In the Stephen King novel Billy Summers, the character Alice Maxwell makes reference to the book.

In Malcolm in the Middle season 3 episode 5, Eric's bunk-mate criticizes the book's ending.

In 2012, MARINA (previously known as Marina and The Diamonds) released her Electra Heart album, the tenth song on the track is called 'Valley of the Dolls', one of the lyrics is as follows; "in the valley of the dolls, we sleep, got a hole inside of me".

Adaptations and character portrayals[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

In 1967, the book was adapted into a film of the same name, directed by Mark Robson (Peyton Place), and starring Barbara Parkins as Anne, Patty Duke as Neely, Paul Burke (Lyon), Sharon Tate (Jennifer), and Susan Hayward (Helen). The screenplay was written by Helen Deutsch (National Velvet) and Dorothy Kingsley (Seven Brides for Seven Brothers), and produced by Robson and David Weisbart. Like the book, although the reviews were scathing,[18] the film was an enormous box-office hit, becoming the sixth most popular of the year with $44 million at the domestic box office.[19] Susann, who had a cameo in the film as a news reporter, hated the film.[20] The film became a celebrated cult classic in later years, often cited as a key example of camp in cinema.[21]

Because of the success of the film adaptation, a sequel was rushed into development by Fox in early 1968.[22] Susann provided a title for the film, Beyond the Valley of the Dolls,[22] and a treatment that involved Anne Welles moving into television journalism while attempting to raise her teenage daughter, Julie, as a single mother following another rocky love affair with Lyon Burke.[22] After a year's work by two screenwriters did not result in a script Fox executives wanted to produce, Susann and her husband, Irving Mansfield, who was attached as producer, were removed from the project.[23] Beyond the Valley of the Dolls was instead made and released in 1970 as an unofficial sequel/musical-comedy parody of the first film.[23] Sexploitation filmmaker Russ Meyer produced and directed Beyond from a screenplay by his friend, Chicago Sun-Times film critic Roger Ebert.[23] While a modest box-office hit and later a cult classic, the X-rated film resulted in an ultimately successful lawsuit from Susann and varying levels of embarrassment from future Fox regimes over the film's uses of nudity and violence.[23] Because of the legal issues with Susann, the characters of Anne and Lyon were renamed and recast without Parkins and Burke.[23]

The novel was re-adapted by Fox for television in 1981 as Jacqueline Susann's Valley of the Dolls, a mini-series executive-produced by Susann's widower Irving Mansfield and directed by Walter Grauman. This version stars Catherine Hicks, Lisa Hartman, and Veronica Hamel. In 1994 a late-night, syndicated television soap opera, Valley of the Dolls, ran for one season and 65 episodes. The premise was a loose adaptation of the novel.[24] BBC Radio 4 broadcast a 15-episode dramatisation scripted by Yvonne Antrobus over three weeks in August and September 2005. It was part of the Woman's Hour programme's ongoing fifteen-minute daily drama slot,[25] and has been rebroadcast several times on BBC Radio 4 Extra in three 70-minute omnibus episodes.[26]

The creation of the novel, film and the never-made film sequel meant to star Parkins and Burke are the subjects of an acclaimed 2020 non-fiction book written by Stephen Rebello, Dolls! Dolls! Dolls!: Deep Inside Valley of the Dolls, the Most Beloved Bad Book and Movie of All Time.

Character Valley of the Dolls

(1967)

Jacqueline Susann's Valley of the Dolls

(1981)

Valley of the Dolls

(1994)

Helen Lawson Susan Hayward Jean Simmons Sally Kirkland
Neely O'Hara Patty Duke Lisa Hartman Melissa De Sousa
Jennifer North Sharon Tate Veronica Hamel Colleen Morris
Anne Welles Barbara Parkins Catherine Hicks Sharon Case


Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 The 20th-Century American Bestsellers Database: 1960s. University of Virginia, via Publishers Weekly, 2016. Retrieved January 10, 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Symonds, Alexandria. 'Valley of the Dolls', by the numbers. T: The New York Times Style Magazine. February 9, 2016. Retrieved January 10, 2017.
  3. ↑ Best Seller. Encyclopedia Britannica. February 23, 2011. Retrieved January 10, 2017.
  4. ↑ Seaman, Barbara. Lovely Me: The Life of Jacqueline Susann. 2nd ed. (New York: Seven Stories Press, 1996), p. 197.
  5. ↑ Seaman. Lovely Me, p. 251-252.
  6. ↑ Collins, Amy Fine. Once Was Never Enough. Vanity Fair, January 2000. Retrieved January 5, 2017.
  7. ↑ 7,0 7,1 Kasindorf, Martin. Jackie Susann Picks Up the Marbles. The New York Times, August 12, 1973. Retrieved January 5, 2017.
  8. ↑ Susann, Jacqueline. Valley of the Dolls. New York: Bernard Geis Associates, 1966.
  9. ↑ Daniels, Mary. Susann's Best Love Story a Private Affair. Chicago Tribune. August 15, 1976. Retrieved January 10, 2017.
  10. ↑ Mansfield, Irving and Jean Libman Block. Life with Jackie. New York: Bantam Books, 1983, p. 132.
  11. ↑ Seaman, Lovely Me, p. 314.
  12. ↑ Fremont-Smith, Eliot. Thank You, Franz Kafka! The New York Times. February 4, 1966. Retrieved January 10, 2017.
  13. ↑ Books: Dirty Book of the Month. Time. April 22, 1966. Retrieved January 10, 2017.
  14. ↑ Adult New York Times Best Seller Lists for 1966. Hawes Publications. [n.d.] Retrieved January 10, 2017.
  15. ↑ Johnston, Laurie. Jacqueline Susann Dead at 53; Novelist Wrote 'Valley of Dolls'. The New York Times. September 23, 1974. Retrieved January 9, 2017.
  16. ↑ Bloom, Harold. Kurt Vonnegut's Slaughterhouse-five. էջ 72.
  17. ↑ «Black Mirror Season 6 Episode 3 Review: Beyond the Sea». Den of Geek. 15 June 2023.
  18. ↑ Seaman. Lovely Me, p. 349.
  19. ↑ Top Grossing Films of 1967. Listal. June 24, 2012. Retrieved January 13, 2017.
  20. ↑ Green, David B. This Day in Jewish History 1974: Jacqueline Susann, Who Knew What You Really Want to Read, Dies. Haaretz. September 21, 2016. Retrieved January 13, 2017.
  21. ↑ Rebello, Stephen (2020). Dolls! Dolls! Dolls!: deep inside Valley of the dolls, the most beloved bad book and movie of all time. [New York, New York]. էջեր xi–xiv. ISBN 978-0-14-313350-6. OCLC 1127541604.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Rebello, Stephen (2020). Dolls! Dolls! Dolls!: deep inside Valley of the dolls, the most beloved bad book and movie of all time. [New York, New York]. էջեր 275–276, 280. ISBN 978-0-14-313350-6. OCLC 1127541604.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 Rebello, Stephen (2020). Dolls! Dolls! Dolls!: deep inside Valley of the dolls, the most beloved bad book and movie of all time. [New York, New York]. էջեր 285–289. ISBN 978-0-14-313350-6. OCLC 1127541604.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  24. ↑ Gardner, Eriq (March 16, 2012). «Lawsuit Threatens Lee Daniels' 'Valley of the Dolls' TV Series». The Hollywood Reporter.
  25. ↑ Radio Listings
  26. ↑ BBC Radio omnibus edition catalogue entry

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Lilit_Sargsyan02/Ավազարկղ&oldid=9998558» էջից