Մասնակից:Հասմիկ Խասիկյան08/Ավազարկղ
Մարիա Գոլուբևա (լատիշ․՝ Marija Golubeva, [1]), լատվիացի քաղաքական գործիչ, քաղաքագետ և պատմաբան։ Պատգամավոր և Լատվիայի խորհրդարանի 13-րդ գումարման քարտուղարի տեղակալ[2], «Զարգացման համար/Կողմ» ֆրակցիայի նախագահ[3]։ Խորհրդարանի առաջին կին-պատգամավորն է, ով բացահայտ լեսբիանկա է[4]։ 2021-2022 թվականներին եղել է Լատվիայի ներքին գործերի նախարար։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1994 թվականին Լատվիայի համալսարանում ստացել է անգլերեն բանասիրության բակալավրի աստիճան։ 1995 թվականին Կենտրոնական եվրոպական համալսարանում Գոլուբևան ստացել է պատմության մագիստրոսի աստիճան։ Ապա ընդունվել է Քեմբրիջի համալսարան, որտեղ 2000 թվականին ստացել է դոկտորական աստիճան[5]։
Պրոֆեսիոնալ և ակադեմիական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1999 թվականից, երբ Գոլուբևան սկսեց պատմություն դասավանդել Լատվիայի մշակույթի ակադեմիայում, մինչև 2003 թվականը նա աշխատել է մի քանի համալսարաններում՝ այդ թվում Ստադինյայի անվան Ռիգայի համալսանում, որտեղ կարդում էր քաղաքագիտության դասախոսություն, և Վիձեմի համալսարանական քոլեջում, որտեղ ղեկավարում էր հետազոտական կենտրոնը[6]։ Մարիա Գոլուբևան Պետական գրասենյակում եղել է խորհրդատու, ինչպես նաև աշխատում էր պետական քաղաքականության կենտրոնում, ապա PROVIDUS վերլուծական կենտրոնում։
2013-2014 թվականներին Գոլուբևան Բրյուսելում աշխատել է որպես ICF GHK ընկերության գլխավոր խորհրդատու, որտեղ զբաղվում էր Եվրոպական միության քաղաքական վերլուծաբանությամբ։ 2014 թվականից նա SIA «RHC Consulting» վարչության անդամ է[6]։
Քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2017 թվականին Գոլուբևան մասնակցել է «Движение За!» լիբերալ-կենտրոնական կուսակցության սահմանադրական համագումարին, որի ժամանակ ընտրվեց կուսակցության ղեկավարի կազմում[7]։
2019 թվականի մայիսին Գոլուբևան մասնակցել է Եվրոպական խորհրդային ընտրություններին, սակայն չընտրվեց։
2021 թվականի հունիսի 3-ին հաստատվեց Լատվիայի ներքին գործերի նախարարի պաշտոնում[8]։
2022 թվականի մայիսին ներգրավվեց քաղաքական դիմակայության մեջ կապված Ռիգայում Խորհրդային Բանակի զինվորների հիշատակին նվիրված հուշարձանի շուրջ առաջացած կոնֆլիկտի սրմամբ, որի մոտ մայիսի 10-ին տեղի ունեցան զանգվածային հավաքներ հակալատվիական բնույթի քաղաքական լոզունգներով։ Սկզբնապես ՆԳՆ հայտարարեց իրադարձություններին իր անմասնակցությունը և անկարգությունների ժամանակ իր հստակ աշխատանքների մասին[9], իսկ Գոլուբևան հրաժարվեց հրաժարական տալ[10]։ Սակայն նրա հրաժարականը պահանջում էր Ազգային միասնություն կուսակցության պատգամավորները, որոնց կարծիքով ներքին գործերի մարմինները դժվար իրավիճակում չեն կարողանում պատշաճ կարգ ու կանոն ապահովել, և մայիսի 16-ին փոխնախագահ Կրիշյանիս Կաինշը Գոլուբևային պաշտոնաթող արեց՝ հավասարության համար կառավարությունից հեռացնելով նաև Ազգային միասնությունից Յանիս Վիտենբերգսին[11]։ Ըստ քաղաքագետ Օյար Սկուդրայի կարծիքի՝ մայիսի 10-ի իրադարձությունները Ազգային միասնության համար միայն առիթ հանդիսացավ, իսկ Գոլուբևան փաստացի հետախուզման թիրախ դարձավ իր լիբերալ դիքորոշման պատճառով[12]։ «Ի՞նչ ասել լատվիական կառավարության հաստատունության մասին, եթե մի քանի հարյուր մարդուց բաղկացած երկու ժամ տևած ոչ նշանակալի հավաքը կարող է կառավարության երկմտել»,- «Ռոյթերս»-ը Գոլուբևայի մեկնաբանությունն է ներկայացնում[13]։
Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մարիա Գոլուբևան ամուսանացած է կրթական ոլորտի խորհրդատու Դիանա Իելեյայի հետ։ Երկու կանայք ծանոթացել են 1990 թվականի սեպտեմբերի 1-ին՝ միաժամանակ ընդունվելով համալսարան, և իրենց զույգ են համարում 1993 թվականից։ Նրանց ամուսնությունը գրանցվել է 2013 թվականին Բրյուսելում, քանի որ Լատվիայում նույնասեռ ամուսնությունները թույլատրելի չեն[14]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Iekšlietu ministres amatā apstiprināta deputāte Golubeva Արխիվացված է Փետրվար 18, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով: // LETA, 3.06.2021.
- ↑ «Политические позиции очерчены яснее некуда — политолог о президиуме Сейма». rus.lsm.lv (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-24-ին. Վերցված է 2021-05-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Министр Павлютс сложит мандат депутата; фракцию «Развития/За!» в Сейме возглавит Голубева». rus.lsm.lv (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-24-ին. Վերցված է 2021-05-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Мария Андреева (2021-01-30). «Кто и зачем продвигает в Латвии поправки о семье как союзе мужчины и женщины». Настоящее Время (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-24-ին. Վերցված է 2021-05-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Marija Golubeva» (լատվիերեն). cvk.lv. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-09-ին. Վերցված է 2018-11-05-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 6,0 6,1 «Marija Golubeva». Kustība "Par!" (լատվիերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-05-25-ին. Վերցված է 2018-11-09-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Partiju «Kustība Par!» vadīs Pavļuts; valdē ievēlē arī Viņķeli un Dālderi» (լատվիերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018-06-19-ին. Վերցված է 2018-06-12-ին.
- ↑ Сейм одобрил новый состав правительства Արխիվացված է Հունիս 3, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով: // Латвийские общественные СМИ, 3.06.2021.
- ↑ Уборку у памятника в Парке Победы утром 10 мая никто с полицией не согласовывал — госсекретарь МВД Արխիվացված է Մայիս 19, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով: // «Латвийские общественные СМИ», 12.05.2022.
- ↑ Глава МВД считает, что не должна уходить в отставку Արխիվացված է Մայիս 16, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով: // «Латвийские общественные СМИ», 11.05.2022.
- ↑ Глава МВД Голубева уходит в отставку; следующим может стать Витенбергс, заявил премьер Արխիվացված է Մայիս 16, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով: // «Латвийские общественные СМИ», 16.05.2022.
- ↑ Эксперт: отставка Голубевой — месть Нацобъединения за либеральную позицию экс-министра Արխիվացված է Մայիս 16, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով: // «Делфи», 16.05.2022.
- ↑ Latvian minister resigns after commemoration of Soviet wartime victory Արխիվացված է Մայիս 16, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով: // Reuters, 16.05.2022.
- ↑ Marija Golubeva un Diāna Ieleja — viņas ir kopā 30 gadus un noslēgušas laulību Briselē Արխիվացված է Հունիս 3, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով: // Privātā Dzīve, 6.03.2021.