Մասնակից:Արվեստաբան/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից


Այլ գործեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացի Թեբանյան գործերից կան 4 պահպանված գործեր, դրանք են՝ Այաքսը, Թրաքիսի կինը, Էլեքտրան, և փիլիսոփայությունը : Վերջինս ք. ա 409 մրցանակ է շահել[1]:

Այաքսը կենտրոնանում է Տրոյական պատերազմի հերոս Թելամոնյան Այաքսի վրա, ով ի վերջո ինքնասպան է լինում: Այաքսը խստորեն անհանգստանում է, երբ Աքիլլեսը սպառազինությանը ներկայանում է իր փոխարեն: Չնայած թշնամությանը Ոդիսևսը համոզում է Մենելայոսին և Ագամեմնոնին պատշաճ թաղել Այաքսի մարմինը:

Կինը Թրաքիսում (անունը ստացել է Թրաքիան կնոջից , ով ղեկավարում էր երգչախումբը) դրամատիզացվել է այն հանգամանքը,որ նա սպանել է Հերկլեսին, այն բանից հետո, երբ նա ավարտել էր իր տասներկու սխրանքները: Դայներան մահացու թույն էր լցրել Հերակլեսի հագուստների վրա: Այդ թույնը պատճառ հանդիսացավ, որ Հերակլեսը մահանա շնչահեղձությունից: Նախքան իրականությունը կբացահայտվի, Դայներան ինքնասպանություն գործեց:

Էլեկտրան համապատասխանում է Էսքիլեսի սյուժեին: Ինչպես են Էլեկտրան և Օրեսթեսը վրեժխնդիր են լինում իրենց հոր Ագանեմնոնի համար:

Փիլիսոփայությունում պատմվում է մի աղեղնավորի մասին, որը իմանում է որ հույները չեն կարող հաղթել Տրոյական պատերազմը առանց Փիլոքթեթեսի աղեղի: Հույները ուղարկում են Ոդիսևսին և Նեոփթոլեմուսին վերադարձնել Փիլոքթեթեսի աղեղը, սակայն նա հրաժարվում է միանալ բանակին: Միայն Հերակլեսը աստվածային մեքենայի օգնությամբ համոզում է Փիլոքթեթեսներին գնալ Տրոյա:

E

Հատվածական գործեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավելի քան 120 անուն գործ է պահպանվել Սոֆոկլեսից: Դրանց մասին քիչ բան է հայտնի: Իչնեութայը հայտնաբերվել է Եգիպտոսում 1907: Although the list of over 120 titles of plays associated with Sophocles are known and presented below,[2] little is known of the precise dating of most of them. Philoctetes is known to have been written in 409 BC, and Oedipus at Colonus is known to have only been performed in 401 BC, posthumously, at the initiation of Sophocles' grandson. The convention on writing plays for the Greek festivals was to submit them in tetralogies of three tragedies along with one satyr play. Along with the unknown dating of the vast majority of over 120 play titles, it is also largely unknown how the plays were grouped. It is, however, known that the three plays referred to in the modern era as the "Theban plays" were never performed together in Sophocles' own lifetime, and are therefore not a trilogy (which they are sometimes erroneously seen as).

Fragments of Ichneutae (Tracking Satyrs) were discovered in Egypt in 1907.[3] These amount to about half of the play, making it the best preserved satyr play after Euripides' Cyclops, which survives in its entirety.[3] Fragments of the Epigoni were discovered in April 2005 by classicists at Oxford University with the help of infrared technology previously used for satellite imaging. The tragedy tells the story of the second siege of Thebes.[4] A number of other Sophoclean works have survived only in fragments, including:

  • Aias Lokros (Ajax the Locrian)
  • Aias Mastigophoros (Ajax the Whip-Bearer)
  • Aigeus (Aegeus)
  • Aigisthos (Aegisthus)
  • Aikhmalôtides (The Captive Women)
  • Aithiopes (The Ethiopians), or Memnon
  • Akhaiôn Syllogos (The Gathering of the Achaeans)
  • Akhilleôs Erastai ([male] Lovers of Achilles)
  • Akrisios
  • Aleadae (The Sons of Aleus)
  • Aletes
  • Alexandros (Alexander)
  • Alcmeôn
  • Amphiaraus
  • Amphitryôn
  • Amycos
  • Andromache
  • Andromeda
  • Antenoridai (Sons of Antenor)
  • Athamas (two versions produced)
  • Atreus, or Mykenaiai
  • Camicoi
  • Cassandra
  • Cedaliôn
  • Cerberus
  • Chryseis
  • Clytemnestra
  • Colchides
  • Côphoi (Mute Ones)
  • Creusa
  • Crisis (Judgement)
  • Daedalus
  • Danae
  • Dionysiacus
  • Dolopes
  • Epigoni (The Progeny)
  • Eriphyle
  • Eris
  • Eumelus
  • Euryalus
  • Eurypylus
  • Eurysaces
  • Helenes Apaitesis (Helen's Demand)
  • Helenes Gamos (Helen's Marriage)
  • Herakles Epi Tainaro (Hercules At Taenarum)
  • Hermione
  • Hipponous
  • Hybris
  • Hydrophoroi (Water-Bearers)
  • Inachos
  • Iobates
  • Iokles
  • Iôn
  • Iphigenia
  • Ixiôn
  • Lacaenae (Lacaenian Women)
  • Laocoôn
  • Larisaioi
  • Lemniai (Lemnian Women)
  • Manteis (The Prophets) or Polyidus
  • Meleagros
  • Minôs
  • Momus
  • Mousai (Muses)
  • Mysoi (Mysians)
  • Nauplios Katapleon (Nauplius' Arrival)
  • Nauplios Pyrkaeus (Nauplius' Fires)
  • Nausicaa, or Plyntriai
  • Niobe
  • Odysseus Acanthoplex (Odysseus Scourged with Thorns)
  • Odysseus Mainomenos (Odysseus Gone Mad)
  • Oeneus
  • Oenomaus
  • Palamedes
  • Pandora, or Sphyrokopoi (Hammer-Strikers)
  • Pelias
  • Peleus
  • Phaiakes
  • Phaedra
  • Philoctetes In Troy
  • Phineus (two versions)
  • Phoenix
  • Phrixus
  • Phryges (Phrygians)
  • Phthiôtides
  • Poimenes (The Shepherds)
  • Polyxene
  • Priam
  • Procris
  • Rhizotomoi (The Root-Cutters)
  • Salmoneus
  • Sinon
  • Sisyphus
  • Skyrioi (Scyrians)
  • Skythai (Scythians)
  • Syndeipnoi (The Diners, or, The Banqueters)
  • Tantalus
  • Telephus
  • Tereus
  • Teukros (Teucer)
  • Thamyras
  • Theseus
  • Thyestes
  • Troilus
  • Triptolemos
  • Tympanistai (Drummers)
  • Tyndareos
  • Tyro Keiromene (Tyro Shorn)
  • Tyro Anagnorizomene (Tyro Rediscovered).
  • Xoanephoroi (Image-Bearers)

Sophocles' view of his own work[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

There is a passage of Plutarch's tract De Profectibus in Virtute 7 in which Sophocles discusses his own growth as a writer. A likely source of this material for Plutarch was the Epidemiae of Ion of Chios, a book that recorded many conversations of Sophocles. This book is a likely candidate to have contained Sophocles' discourse on his own development because Ion was a friend of Sophocles, and the book is known to have been used by Plutarch.[5] Though some interpretations of Plutarch's words suggest that Sophocles says that he imitated Aeschylus, the translation does not fit grammatically, nor does the interpretation that Sophocles said that he was making fun of Aeschylus' works. C. M. Bowra argues for the following translation of the line: "After practising to the full the bigness of Aeschylus, then the painful ingenuity of my own invention, now in the third stage I am changing to the kind of diction which is most expressive of character and best."[6]

Here Sophocles says that he has completed a stage of Aeschylus' work, meaning that he went through a phase of imitating Aeschylus' style but is finished with that. Sophocles' opinion of Aeschylus was mixed. He certainly respected him enough to imitate his work early on in his career, but he had reservations about Aeschylus' style,[7] and thus did not keep his imitation up. Sophocles' first stage, in which he imitated Aeschylus, is marked by "Aeschylean pomp in the language".[8] Sophocles' second stage was entirely his own. He introduced new ways of evoking feeling out of an audience, as in his Ajax, when Ajax is mocked by Athene, then the stage is emptied so that he may commit suicide alone.[9] Sophocles mentions a third stage, distinct from the other two, in his discussion of his development. The third stage pays more heed to diction. His characters spoke in a way that was more natural to them and more expressive of their individual character feelings.[10]

  1. ↑ Freeman, pp. 247–248.
  2. ↑ Lloyd-Jones 2003, pp. 3–9.
  3. ↑ 3,0 3,1 Seaford, p. 1361.
  4. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «theatermania%com» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  5. ↑ Bowra, p. 386.
  6. ↑ Bowra, p. 401.
  7. ↑ Bowra, p. 389.
  8. ↑ Bowra, p. 392.
  9. ↑ Bowra, p. 396.
  10. ↑ Bowra, pp. 385–401.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Արվեստաբան/Ավազարկղ&oldid=5660440» էջից