Մանկասար (անձնանուն)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Մանկասար (այլ կիրառումներ)
| Մանկասար Մանկասար | |
|---|---|
| Տեսակ | արական անձնանուն |
| Սեռ | արական |
| Նշանակություն | մանուկների գլուխը, ուսուցիչ կամ վարժապետ |
| Ծագում | |
| Ծագման լեզու | հայերեն |
| Գիր | Հայոց գրեր |
| Կապված հոդվածներ | «Մանկասար» սկսվող էջեր |
Մանկասար, հայկական արական անուն։ Առաջացել է հայերեն մանուկ և պարսկերեն sar՝ «գլուխ» բառերից։ Նշանակում է «մանուկների գլուխը, ուսուցիչ կամ վարժապետ»։ Հիշատակված է 14-րդ դարից։ Գրվում է նաև Մանգասար։ Ղարաբաղում փաղաքշական ձևն է Մանգի, Մանկիկ։ Այս անունից է առաջացել Մանկասարյան, Մանկասարյանց ազգանունները[1][2]։
Գործածություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Մանկասար, որի կինն է Ասլան խաթուն։ Հիշատակված են 1347 թվականին Հոռոմոսի վանքի նվիրատուների հետ[3]։
- Մանկասար դպիր, որդի Հովհաննես քահանայի, ապա դարձավ սարկավագ ու կոչվեց Մարկոս[4]։
- Մանկասար, հայր Հովհաննես քահանայի, որ Արճեշում 1445 թվականին Հովհաննես կրոնավորի համար ընդօրինակեց մի Ավետարան[5]։
- Մանկասար, հիշատակված է 1620 թվականին[6]։