Հովիվը և հովվուհին
| Հովիվը և հովվուհին ռուս.՝ Пастух и пастушка | |
|---|---|
| Տեսակ | վիպակ |
| Հեղինակ | Վիկտոր Աստաֆև |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Հրատարակվել է | 1971 |
Հովիվն ու հովվուհին (ռուս.՝ «Пастух и пастушка»), Վիկտոր Աստաֆևի վիպակը, որը գրել է 1967 թվականին, վերջին խմբագրությունը՝ 1989 թվականին։
Առանձնահատկություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աստաֆևը ստեղծագործության ժանրը բնութագրել է որպես «ժամանակակից պաստորալ»։ Բնաբանը մեջբերում է Թեոֆիլ Գոթիեի «Գաղտնի միաձուլումներ» բանաստեղծությունից
Любовь моя, в том мире давнем,
Где бездны, кущи, купола, —
Я птицей был, цветком и камнем.
И перлом — всем, чем ты была!
Վիպակը կազմված է չորս մասից՝ «Մարտ» (ռուս.՝ «Бой»), «Ժամադրություն» (ռուս.՝ «Свидание»), «Հրաժեշտ» (ռուս.՝ «Прощание»), «Մահ» (ռուս.՝ «Успение»), որոնցից յուրաքանչյուրն ունի իր բնաբանը։
Անսովոր ժանրային սահմանումը կապված է այն բանի հետ, որ հեղինակը ցանկանում էր ցույց տալ միաժամանակ վսեմ պաստորալի սենտիմենտալությունը և պատերազմի դաժան կյանքը։ Հեղինակը փորձում է ցույց տալ, որ իրական սերը հնարավոր է նույնիսկ պատերազմի ժամանակ, սակայն նման իրավիճակում սիրահարներին չի հաջողվում երջանկություն գտնել։
Հատկանշական է, որ հատուկ ուշադրություն է դարձվում վիպակի հերոսուհու՝ Լյուսիի կանացի կերպարին։ Աստաֆևը երկար և համառ աշխատել է այդ կերպարի ստեղծման համար և հետագայում խոստովանել է, որ ինքը «սիրել է իր հերոսուհուն»[1]։ Այդ մասին էլ փաստում նաև այն հանգամանքը, որ գրողն իր աշխատություններում վիպակը հաճախ անվանում է «Հովվուհին» (ռուս.՝ «Пастушка»)։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սյուժեի կենտրոնում լեյտենանտ Բորիս Կոստյաևի դասակն է։ Ի թիվս այլ մարտերի, նա մասնակցում է պաշտպանությունը ճեղքած թշնամու դեմ ճակատամարտին։ Մարտից հետո դասակը հանգստանում է մի տան մեջ, որտեղ տիրուհին Լյուսյան է։ Առավոտյան զինվորին հապշտապ ուղարկում են հակառակորդին դուրս մղելու վերջին հենակետից՝ մոտակա գյուղից։ Դրանից հետո դասակը վերադառնում է այն նույն տունը, որտեղ արդեն կանգ են առել։ Բորիսը և Լյուսյան այդ գիշերն անցկացնում են միասին, թվում է, առանձնացած մնացած աշխարհից։ Առավոտյան գալիս է վաշտի հրամանատարի հրամանը՝ մեքենաներով հասնել հիմնական ուժերին, որոնք հեռացել են նահանջած հակառակորդի հետևից, և սիրահարները ստիպված են բաժանվել։ Մարտերից մեկում Բորիսի ուսը վիրավորում է բեկորը, Սակայն, չնայած վերքի թեթևությանը, նա ոչ մի կերպ չի ապաքինվում։ Բորիսին ապաքինվելու համար տարհանում են, սակայն գնացքում նա անսպասելիորեն մահանում է, ավելի շուտ՝ իրեն տանջող կարոտից, քան վերքերից։
Էկրանավորում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիպակը չի էկրանավորվել, սակայն տեղեկություններ կան այն մասին, որ դրա հիման վրա ծրագրել են նկարահանել հինգսերիանոց գեղարվեստական ֆիլմ, որի սցենարի վրա աշխատել է ինքը՝ Աստաֆևը, սակայն վիպակի շուրջ ծավալված բանավեճը խանգարել է էկրանավորմանը[2]։
Թատերական ներկայացումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիպակի հիման վրա ներկայացում է բեմադրել ռեժիսոր Ալեքսեյ Պեսեգովը Կրասնոյարսկի Ա․ Պուշկինի անվան դրամատիկական թատրոնում (պրեմիերան տեղի է ունեցել 2015 թվականի մայիսի 9-ին)[3]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Виктор Астафьев. Собрание сочинений в пятнадцати томах. Комментарии к Тому 3
- ↑ http://www.rfp.psu.ru/archive/3.2015/gordeeva.pdf
- ↑ «Пастух и пастушка (Современная пастораль) — Репертуар — Красноярский драматический театр имени А. С. Пушкина»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-10-28-ին։ Վերցված է 2021-05-06