Հերիոն
| Հերիոն | |
|---|---|
| Տեսակ | Հին հունական դիցաբանության կերպար |
| Սեռ | արական |
| Երեխաներ | Erytheia |
| Geryon Վիքիպահեստում | |
Հերիոն (հին հուն․՝ Γηρυών, Γηρυονηΐς) հին հունական դիցաբանության մեջ Էրիֆայա կղզու հսկա կամ աժդահա, ծայր արևմուտքից, Քրիսաորայի և Կալլիրոեյի որդին, Մեդուզա Գորգոնայի թոռը[1][2]: Հռոմեական աշխարհագրագետ Մելայի Պոմպոնիայի վկայությամբ, Էրիֆլայի դաշտերը, որտեղ ապրել էր Հերիոնը, տարվա մեջ բերում էին յոթ անգամից ոչ պակաս բերք[3]: Ըստ Ստեսխիորի՝ Հերիոնը եղել է թևավոր, վեց ոտքով և վեց ձեռքով[4]: Ըստ Էսքիլեսի՝ երեք աջ ձեռքերում բռնած երեք նիզակ, երեք ձախ ձեռքերում էլ երեք վահան և երեք սաղավարտ՝ երեք գլուխների վրա: Սպանելով Հերիոնի հոտի հովիվ Էվրիտիոնային և պահապան շուն Օրֆին՝ Հերակլը առևանգում է նրա կովերին, որոնք կարմիր գույնի էին (Հերակլի 10-րդ սխրանքը): Հերիոնը մեկ նետով նետահարեց նրան: Ագիրիա քաղաքում նա ստեղծեց Հերիոնի սրբատեղին: Ըստ Բալեարյան կղզիներում տարածված ավանդության՝ Հերիոնը մեծ կարողության՝ ոսկու և արծաթի տեր էր: Նրա ոսկորները ցույց էին տալիս Թեբեում: Հերիոնական բլրի վրա աճում էին երկու ծառ՝ սոճի և իտալական սոճի, որոնցից արյուն էր հոսում: Հերիոնի պատգամախոսը գտնվում էր Պատավիայի մոտակայքում[5]:
Գրականության մեջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հերիոնին է նվիրված Ստեսիխորայի «Հերիոնական պոեմը»: Նրան գովերգել է Պինդարը: Հերիոնը՝ Նիկոմախի «Հերիոնական» ողբերգության և Էպիֆի «Հերիոն» կատակերգության հերոսն է[6]:
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Աշխարհի ժողովուրդների դիցաբանություն. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.283-284; Псевдо-Аполлодор. Դիցաբանական գրադարան II 4, 2; 5, 10
- ↑ Гесиод. Теогония 287—290. 979—983; Ստեսիխոր. Հերիոնական, фр.184 Пейдж
- ↑ Pomponius Mela's Description of the World De chorographia; [tr. by] F.E. Romer. — Ann Arbor: The University of Michigan Press, 1998. — P. 114-115.
- ↑ Стесихор. Герионеида, фр.229 Уэст
- ↑ Эсхил. Гераклиды, фр.74 Радт
- ↑ Афиней. Пир мудрецов VIII 37, 346f
|
|
