Կոկակու
Տոմոհիտո | |
|---|---|
| 兼仁 | |
 | |
| Թագադրում | Դեկտեմբերի 16, 1779 |
| Հանձնում | Մայիսի 7, 1817 |
| Ծնվել է՝ | սեպտեմբերի 23, 1771 |
| Ծննդավայր | Կիոտո, Ճապոնիա |
| Մահացել է՝ | դեկտեմբերի 11, 1840 (69 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Կիոտո, Ճապոնիա |
| Թաղվել է՝ | Նոտինոցուկինովա |
| Tsuki no wa no misasagi | |
| Երկիր |  Tokugawa Shogunate և Ճապոնիա |
| Ազգություն | ճապոնացի |
| Նախորդ | Գո Մոմոձոնո |
| Նինկո | |
| Տոհմ | Ճապոնիայի կայսերական տուն |
| գերիշխան | |
| Հայր | Կանին նո միա Սուկեհիտո սիննո |
| Մայր | Օե Իվասիրո |
| Երեխաներ | Ninkō?, Katsura-no-miya Takehito-shinnō? և Masuhito-shinnō? |
| Հավատք | սինտոիզմ |
Մորոհիտո (師仁), հետագայում՝ Տոմոհիտո (兼仁), կայսր Կոկակու (光格天皇) (սեպտեմբերի 23, 1771, Կիոտո, Ճապոնիա - դեկտեմբերի 11, 1840, Կիոտո, Ճապոնիա), Ճապոնիայի պատմության մեջ 119-րդ կայսրը, իշխել է 1779 թվականի դեկտեմբերի 16-ից մինչև 1817 թվականի մայիսի 7-ը։ Տիտողոսը՝ Սատի նո միա (祐宮):
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կոկակու կայսրը ծնվել է 1771 թվականի սեպտեմբերի 23-ին։ Նա Հիգասիամա կայսեր թոռան Կանիենի արքայազն Սուկեհիտոյի վեցերորդ որդին էր։ Տղայի մայրը Օե Իվասիրոն էր, որը Կուրակիտի քաղաքի բժիշկ Իվամուրի Սոկենի դուստրն էր։ Նորածնին տվեցին Մորոհիտո անվանումը և Սատիի արքայազնի տիտղոսը[1]։
Գո Մոմոձոնո կայսրը չուներ որդի, այդ իսկ պատճառով Սատիի արքայազնին դարձրեց իր հոգեզավակը։ 1779 թվականի դեկտեմբերի 16-ին, 10 տարեկան հասակում նա նշանակվեց կայսր և անցկացրեցին գահակալեցման ծիսակարգը[1]։
1788 թվականի փետրվարին, Կոկակու կայսեր կառավարման ժամանակ, Կիոտո մայրաքաղաքում տեղի ունեցան մեծ հրդեհ։ Հրդեհի ժամանակ վառվեռ կայսրական ամրոցը[1]։
Նրա կառավարման ընթացքում կայսրական պալատում ամրացնում է իր իշխանությունը, օգնելով սիոգուններին Ռուսաստանի հետ հյուսիսային հողերի և այլ հարցերի հետ վեճում, Մեծ սովի ժամանակ (1783—1787):
Նա չափազանց տաղանդավոր էր, ուսման մեծ ուներ շատ հաջողություններ, վերականգնել է Իվսիմիձու և Կամոնո տաճարներում անցկացվող տոները, նա աշխատում էր վերականգնել կայսրական պալատի հետ կապված ավանդույթները։
1789 թվականին կայսեր հայրը՝ Կանիենի արքայազն Սուկեհիտոն փորձում էր ստանալ դաիձիո տեննո կոչումը, սակայն սիոգունատ Տոկուգավան, որը կատարում էր ճապոնական կառավարության ֆունկցիաները, մերժեց նրա դիմումը։ Այդ դեպքերը ստացան «տիտղոսի պատահար» անվանումը և առաջացրեցին լարում կայսրակական պալատի և սիոգունական իշխանության միջև[1]։
1817 թվականի մայիսի 7-ին, կայսր Կոկակուն իր պաշտոնը փոխանցեց Նինկո կայսրին և ինքնակամ դուրս եկավ քաղաքականությունից։ Նա զբաղեցրեց պատվաբեր դաիձիո տեննո կոչումը և զբաղվում էր ծիսակատարությունների ուսումնասիրությամբ։ Պաշտոնաթող մոնարխը վերջինն էր կայսրական տոհմից, որը ուներ այդ տիտղոսը։
1840 թվականի դեկտեմբերի 11-ին Կոկակու կայսրը մահացավ 69 տարեկան հասակում։ Նա Օգիմատի կայսրից (1557—1586) հետո դարձավ առաջինը, որը մնացել էր գահին 40 տարեկանից հետո։ Նրան թաղել են Նոտինոցուկինովա դամբարանում (ճապ.՝ 月輪陵 Ցուկինովա նո միսասագի), այն գտնվում է Սենրիու ձի տաճարի մոտ, Կիոտոյի Հիգասիամա շրջանում[1][2]։
Երեխաներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Կայսրուհի (տիուգու)։ թագաժառանգ արքայադուստր Յոսիկո (ճապ.՝ 欣子内親王), Գո Մոմոձոնոյի դուստր
- Ազնվական օրիորդ՝ Համուրո Յորիկո (ճապ.՝ 葉室頼子)
- Ազնվական օրիորդ՝ Կաձիուձի Տակադո (ճապ.՝ 勧修寺女青子)
- Չորրորդ որդի՝ թագաժառանգ արքայազն Աիհիտո (ճապ.՝ 恵仁親王) (Նինկո կայսր)
- Երկրորդ դուստր՝ Տամինորու նո միա (ճապ.՝ 多祉宮)
- Չորրորդ դուստր՝ Նարու նո միա (ճապ.՝ 成宮)
- Ազնվական օրիորդ՝ Տակոնո Մասակո (ճապ.՝ 高野正子)
- Վեցերորդ որդի՝ Նակա նո միա (ճապ.՝ 猗宮)
- Ազնվական օրիորդ՝ Անեկոձի Սատոկո (ճապ.՝ 姉小路聡子)
- Երկրորդ դուստր՝ Հիգասիբոձե Կաձուկո (ճապ.՝ 東坊城和子)
- Աղախին Տոմինոկոձի Տերուկո (ճապ.՝ 富小路明子)
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 , Կոկակու կայսրՃապոնական հանրագիտարան (Նիպոն դաիհիակա ձենսիո), Տոկիո, «Shogakukan», 1994 — 1997։
- ↑ Նոտինոցուկինովա դամբարան // Պաշտոնական կայք