Կիսահաղորդչային սարքեր

Կիսահաղորդչային սարքեր, ընդարձակ դասի սարքեր, որոնց աշխատանքը հիմնված է կիսահաղորդիչների տարբեր հատկությունների օգտագործման վրա։ Էլեկտրավակուումային սարքերի համեմատությամբ կիսահաղորդչային սարքերը օժտված են մի շարք առավելություններով, ավելի հուսալի, ունեն փոքր զանգված և իներտություն, մեծ ամրություն, ծառայության ավելի երկար ժամկետ, սպառման փոքր հզորություն։

Տեսակներ

Կիսահաղորդչային սարքերը բաժանվում են հետևյալ խմբերի՝ անանցումային կիսահաղորդչային սարքեր, որոնց գործողությունը հիմնված է կիսահաղորդչի ամբողջ ծավալում ընթացող ֆիզիկական գործընթացների վրա։ Դրանց շարքն են դասվում այն սարքերը, որոնց դիմադրությունը էապես կախված է ջերմաստիճանից,լուսավորվածությունից, կիրառված էլեկտրական լարումից , մեխանիկական ճիգից,էլեկտրամագնիսական ճառագայթման էներգիայից, մագնիսական դաշտի լարվածությունից (մագնիսադիմադրություններ)։

Անանցումային կիսահաղորդչային սարքերից են, որոնք գրգռում են մագնիսական դաշտի լարվածությանը համեմատական էլշու։ Միանցումային կիսահաղորդչային սարքերը, որոնց գործողությունը հիմնված է p-ո անցման տիրույթում ընթացող ֆիզիկական պրոցեսների վրա։ Այդպիսի անցում առաջանում է կիսահաղորդչի տարբեր հաղորդականության (p- և ո- տիպի) երկու տիրույթների սահմանում և բնութագրվում է պոտենցիալային արգելքի առկայությամբ, որից կախված է սարքի դիմադրությունը։

Միանցումային կիսահաղորդչային սարքի թվին են պատկանում կիսահաղորդչային դիողները։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 446)։