Կաղապար:Օրվա հոդված/Հունիսի 3, 2016 թ.
Նաղաշ Յովնաթան (1661, գ. Շոռոթ (այժմ՝ Նախիջեւան) – 1722, գ. Շոռոթ), հայ միջնադարեան բանաստեղծ, աշուղ, նկարիչ, ծաղկող, Յովնաթանեան ընտանիքի հիմնադիրը։
Նախնական կրթութիւնը ստացեր է հօր՝ Յովհաննէս վարժապետի քով, այնուհետեւ ուսանած է Ագուլիսի Ս. Թովմա վանքի դպրոցը, ուր եւ աւարտելէն ետք, աշխատեր է որպէս ուսուցիչ։ Նաղաշ Յովնաթանի կեանքի մասին միակ գրաւոր աղբիւրը անոր աւագ որդիին՝ նկարիչ եւ բանաստեղծ Նաղաշ Յակոբի ողբն է («Ողբամ արտասուօք, կոծով տխրութեան»)՝ գրուած հօր մահուան առթիւ։ Յակոբի ողբէն կ'իմանանքՆաղաշ Յովնաթանի ծննդեան եւ մահուան թուականները, ինչպէս նաեւ կենսագրական քանի մը փաստեր, օրինակ՝ հասարակ դպիրէն դարձեր է «շնորհալց վարպետն իմաստուն», եղեր է «քարտուղար տառից հնոց եւ նորոց»)։
Որոշ ժամանակ ապրեր եւ ստեղծագործեր է Թիֆլիս։ Վրացական աղբիւրներու վկայութեամբ՝ ան եղեր է Վրաստանի Վախթանգ Զ․ թագաւորի պալատական երգիչն ու նկարիչը։
«Լաւ է ընդ իմաստնոց միշտ քաղցած մնալ, քան ընդ տգիտաց ուտել ու ցնծալ»։
«Գովեմ սրտիւ ուրախական» երգը, նուիրուած «Վրաստանի գոզալներին», գրեր է վրացական պալատին մէջ։ Ապրեր եւ ստեղծագործեր է նաեւ Երեւան, ուր գրեր է «Գովասանութիւն Երեւանայ քաղաքին» բանաստեղծութիւնը։ Նաղաշ Յովնաթանը ձգեր է գրական հարուստ ժառանգութիւն։ Անոր բանաստեղծութիւնները... Ավելին⇒