Կաթնառատ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Կաթնառատ
Կաթնառատ 02.jpg
Կաթնառատի գյուղապետարանն ու ակումբը
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզԼոռու
Հիմնադրված է1923 թ.
ԲԾՄ1540 մ
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Բնակչություն880[1] մարդ (2011)
Ազգային կազմՀայեր
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի
Ժամային գոտիUTC+4
##Կաթնառատ (Հայաստան)
Red pog.png

Կաթնառատ, գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Տաշիրի տարածաշրջանում, Տաշիր քաղաքից մոտ 9 կմ հարավ-արևելք` Խոնավ լեռների արևելյան ստորոտին։ Բարձրությունը ծովի մակերևույթից՝ 1540 մ, հեռավորությունը մարզկենտրոնից՝ 42 կմ հյուսիս-արևմուտք։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղը հիմնադրվել է 1923 թվականին անասնապահությամբ զբաղվող շվեդ ֆերմեր Գոդլեբ Գրաֆի կողմից։ Հետագայում գյուղը վերակազմավորվել և դարձել է ԽՍՀՄ առաջին սովխոզներից մեկը՝ գտնվելով Մոսկվայի ենթակայության։ Շվեդ ֆերմերի ստեղծած բազայի վրա հիմնվել է Հայաստանում միակ «կովկասյան գորշ» ցեղի խոշոր եղջերավոր անասունների տոհմային անասնաբուծական սովետական տնտեսությունը (Լոռպլեմսովխոզ)[2]։

1946 թվականին գյուղը վերանվանվել է Կաթնառատ[3]։ 2017 թվականից մտնում է Տաշիր համայնքի կազմի մեջ։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Կաթնառատի մշտական բնակչությունը կազմել է 880, առկա բնակչությունը` 769 մարդ[1], բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև[4].

Տարի 1926 1939 1959 1970 1979 1989 2001 2011
Բնակիչ 67 694 1117 725 972 944[5] 1036 880[1]

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղի մասնագիտացված է անասնապահության մեջ։ Գյուղացիները զբաղվում են անասնաբուծությամբ, կերային կուլտուրաների մշակությամբ և մեղվաբուծությամբ[2]։

Կլիմա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կլիման բարեխառն է, ձմեռը՝ երկարատև ու ցրտաշունչ, ամառը՝ զով[2]։

Հասարակական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համայնքում կա կաթի փոշու, պանրի արտադրամասեր։ Համայնքն ունի դպրոց, մշակույթի տուն, բուժկետ, կապի հանգույց[2]։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Հակոբյան Սամվել, Հակոբյան Արտեմ (2015)։ Հայաստանի Հանրապետության պատմական հանրագիտարան։ Երևան: Հեղինակային հրատարակություն։ էջ 529 
  3. Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 2 [Դ-Կ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 1986, էջ 884 — 992 էջ։
  4. «Հայաստանի հանրապետության բնակավայրերի բառարան, էջ 105»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-09-12-ին։ Վերցված է 2013 Հոկտեմբերի 27 
  5. Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 5 [-] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 2001, էջ 716 — 916 էջ։