Լև Ռոխլինի սպանություն
Լև Յակովլևիչ Ռոխլին (ռուս.՝ Лев Я́ковлевич Ро́хлин, ), ռուս քաղաքական և ռազմական գործիչ, ՌԴ 2-րդ գումարման Պետական դումայի պատգամավոր, ՌԴ Պետական դումայի պաշտպանության կոմիտեի նախագահ (1996-1998 թվականներ), գեներալ-լեյտենանտ։
Սպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սպանվել է 1998 թվականի հուլիսի 2-ի լույս 3-ի գիշերը Մոսկվայի մարզի Նարո-Ֆոմինսկի շրջանի Կլոկովո գյուղի սեփական ամառանոցում։ Պաշտոնական վարկածի համաձայն՝ քնած Ռոխլինի վրա կրակել է նրա կինը՝ Թամարա Ռոխլինը, պատճառը ընտանեկան վեճն է եղել։ 2000 թվականի նոյեմբերին Նարո-Ֆոմինսկի քաղաքային դատարանը Թամար Ռոխլինին մեղավոր էր ճանաչել ամուսնու դիտավորյալ սպանության մեջ։ 2005 թվականին Թամարա Ռոխլինը դիմել է ՄԻԵԴ՝ բողոքելով նախնական կալանքի մեծ ժամկետից և դատավարության ձգձգումից[1]։ Բողոքը բավարարվել է դրամական փոխհատուցման շնորհմամբ (8000 եվրո)։ Գործի նոր քննությունից հետո, 2005 թվականի նոյեմբերի 29-ին Նարո-Ֆոմինսկի քաղաքային դատարանը Ռոհլինին երկրորդ անգամ մեղավոր է ճանաչել ամուսնու սպանության մեջ և նրան դատապարտել չորս տարվա պայմանական ազատազրկման՝ նրան նշանակելով նաև 2,5 տարվա փորձաշրջան[2]։
Հանցագործության վայրի հարևանությամբ գտնվող անտառային գոտում սպանության գործի քննության ընթացքում հայտնաբերվել է երեք խոշտանգված դիակ։ Պաշտոնական վարկածի համաձայն՝ նրանց մահը վրա է հասել գեներալի սպանությունից քիչ առաջ և նրա հետ կապ չունի։ Սակայն Ռոխլինի շատ համախոհներ կարծում էին, որ նրանք իսկական մարդասպաններ են, որոնց ոչնչացրել են Կրեմլի հատուկ ծառայությունները՝ «նկատելով հետքերը»։
Նախադրյալներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռոխլինը համարվում է 1997-1998 թվականների ամենաակտիվ ընդդիմադիր առաջնորդներից մեկը։ «Ռուս լրագրող» ամսագրում, վկայակոչելով Ռոխլինի ծառայակիցներին և ընկերներին, ասվում էր, որ գեներալը դավադրություն էր նախապատրաստում նախագահ Բորիս Ելցինին պաշտոնանկ անելու և ռազմական բռնապետություն հաստատելու համար[3][4]։
Պետական դումայի անվտանգության կոմիտեի ղեկավարի օգնական Վիկտոր Իլյուխինը նկարագրել է Ելցինի և նրա շրջապատի՝ իշխանությունից պլանավորած հեռացման սցենարը. զանգվածային հանրահավաք է անցկացվում, մասնակիցները պահանջում են ծայրահեղ ժողովրդականություն վայելող նախագահի և կառավարության հրաժարականը։ Քանի որ Ելցինը մտադիր էր չհեռանալ պաշտոնից և ունակ էր խախտել Սահմանադրությունն ու ուժի կիրառումը. ցուցարարների համար սպառնալիք առաջանալու դեպքում Մոսկվայում նախատեսվում էր զորքեր մտցնել նրանց պաշտպանության համար։ Չնայած բանակի «մաքրմանը» և կառավարական ոչ պոպուլյար քաղաքականության շնորհիվ, Ռոխլինը շատ կարեկցող սպաներ է գտել, որոնք խոստացել են աջակցել։ Իշխող վարչակազմը կարողացել է վերականգնել իր դեմ ոչ միայն աղքատացած ռուսաստանցիներին, նույնիսկ օլիգարխ Վլադիմիր Գուսինսկին Ռոխլինին ֆինանսական աջակցություն է առաջարկել Ելցինի վերացման հարցում, բայց Ռոխլինը հրաժարվել է[5]։ Ըստ Ալեքսանդր Լեբեդի[6]՝ նա, այնուամենայնիվ, օգտագործել է «Կամուրջ» խմբի գումարները հասարակության ներկայացուցիչների հետ հանդիպելու և, հավանաբար, տարածաշրջաններով թռիչքների համար։ Ռոխլինի սպանությունը խախտել է այդ պլանները, սակայն իմպիչմենտի փորձը կատարվել է, և դա կարող էր ազդել ավելի ուշ հրաժարական տալու Ելցինի որոշման վրա։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Рохлина Тамара Павловна(չաշխատող հղում)
- ↑ «NEWSru.com :: Досье: Криминал: Рохлина, Тамара». www.newsru.com. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 6-ին.
- ↑ Андрей Веселов. «Мы должны были арестовать президента» Արխիվացված 2018-09-25 Wayback Machine Русский репортёр. 19 июля 2011, № 28 (206).
- ↑ Как военные готовили переворот в России
- ↑ Александр А. Волков Друг Илюхину, враг режиму // Виктор Илюхин. Охотник за президентами. — Москва: Алгоритм, 2012. — С. 117—141. — 240 с. — 4000 экз. — ISBN 978-5-4438-0001-1
- ↑ Лебедь А. И. И возродится Русь. — Москва: Фонд развития отечественной культуры, 2000. — 304 с. — 1000 экз. — ISBN 5-93302-003-6
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
