Լենինի փողոց (Կրասնի Սուլին)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Լենինի փողոց (այլ կիրառումներ)
| Լենինի փողոց | |
|---|---|
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Գտնվում է | Կրասնի Սուլին |
| Անվանվել է | Վլադիմիր Լենին |
Լենինի փողոց (ռուս.՝ Улица Ленина), փողոց Ռուսաստանի Ռոստովի մարզի Կրասնի Սուլինի շրջանի և Կրասնոսուլինսկի քաղաքային շրջանի վարչական կենտրոն Կրասնի Սուլին քաղաքում։ Քաղաքի գլխավոր փողոցն է։ Նախկինում կոչվել է Պյոտրի փողոց։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լենինի փողոցը Կրասնի Սուլին քաղաքի գլխավոր փողոցն է։ Այն ձևավորվել և կառուցապատվել է 19-րդ դարի վերջին։ Առաջին անունը եղել է Պյոտրի փողոց` ի պատիվ Նիկոլայ Պաստուխովի որդու, որն այն ժամանակ մետալուրգիական գործարանի կառավարիչն էր[1]։
Համաշխարհային պրոլետարիատի առաջնորդ Վլադիմիր Լենինի պատվին այս փողոցը վերանվանվել է խորհրդային տարիներին։ Սա քաղաքի կենտրոնական, ամենաերկար փողոցն է, որտեղ տեղակայված էր ԽՄԿԿ քաղաքային կոմիտեն (այժմ` շրջանի վարչակազմը)։ Փողոցի երկարությունը 1500 մ է, այն սկսվում է գործարանի հին անցակետի մոտից և ձգվում մինչև Մեժևայա փողոց։ Անցակետից մինչև Հաղթանակի փողոցն ընկած հատվածը ժամանակին կոչվել է Գիմնազիչեսկայա փողոց, քանի որ այստեղ էր գտնվում 1911 թվականին բացված և 150 աշակերտի համար նախատեսված Սուլինյան պրոգիմնազիան[1]։
1896 թվականին Գիմնազիչեսկայա փողոցում գործարանի ղեկավարության համար կառուցվել է բարեկարգ տուն, որը ժողովուրդը կոչել էր «տնօրենների տուն» (այժմ դա Լենինի փողոցի թիվ 6 տունն է)։ Այնտեղ մշտապես ապրել են գործարանի տնօրեններն ու գլխավոր մասնագետները[1]։
Լենինի թիվ 12 հասցեում գործում է «Կրասնոսուլինխլեբ» ԲԲԸ-ն։ Սուլինի հացի գործարանի հիմնական արտադրամասի շենքը կառուցվել է 1905 թվականին և, հնաբնակների հիշողություններով, նախատեսված էր ապխտարանի համար։ Միայն 1940-ական թվականներին վերակառուցումներից հետո այստեղ բացվել է հացի գործարան[1]։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ Լենինի և Վորոշիլովի փողոցների խաչմերուկում գործում էր քաղաքային շուկան, որը քաղաքի բնակիչները կատակով կոչում էին «Խորամանկ»[1]։
20-րդ դարի սկզբին Լենինի փողոցում (թիվ 1 տուն) կառուցվել է գործարանային բաղնիքը։ 1967 թվականից թիվ 7 տանը Կենտրոնական գրադարանն է[1]։
Տպարանի շենքի տեղում եղել է թանգարան, որտեղ պահվել են գործարանի պատմության մասին փաստաթղթերը, լավագույն վարպետների լուսանկարները։ Մինչև 20-րդ դարի 70-ական թվականների կեսերը այստեղ գտնվող Մետալուրգների (այժմ` «Յունոստ») զբոսայգում գործում էր նավակակայան, կային կարուսելներ, քարոզչական հարթակ, որտեղ ցուցադրվում էին անվճար կինոնկարներ։ Հանգստյան օրերին զբոսայգում նվագել է նվագախումբը[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Горная, Л. Пройдусь по Гимназической, сверну на Ярославскую / Л.Горная // Красный бумер. – 2006. - №36.
- Подгорная, О. Красному Сулину – 204 / О.Подгорная // Красносулинский вестник. – 2001. – 22 сентября.
- Подгорная, О. Шаги в большое будущее / О.Подгорная // Красносулинский вестник. – 2006. – 7 сентября.