Իրավական ուժ
Իրավական ուժ, տվյալ տարածքում և տվյալ պահին օրենքի կամ այլ իրավական փաստաթղթի կիրառելիությունը։ Նորմատիվ իրավական ակտերը իրավական ուժ ստանում են ուժի մեջ դրվելու օրվանից մինչև բեկանումը։
Որպես կանոն, պետական փաստաթղթերը իրավական ուժ են ունենում մեկ պետության տարածքում (բացառությամբ միջազգային մի շարք պայմանագրերի)։ Ներկայումս՝ Հայաստանի Հանրապետությունում բարձրագույն իրավական ուժն ունի սահմանադրությանը։
Փաստաթղթի ուժի մեջ մտնելու գործընթաց[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրությունը ուժի մեջ է մտել պաշտոնական հրապարակման օրվանից՝ հանրաքվեի արդյունքների հիման վրա։ Միևնույն իրավական փաստաթուղթը սահմանում է նաև, որ օրենքների մայր ժողովածուի մեջ կատարված փոփոխությունները պետք է համաձայնեցվեն ժողովրդաիշխան երկրի օրինաչափություններին՝ օրենսդիր մարմնի անմիջական համաձայնությամբ և վավերացմամբ։
Միջազգային պայմանագրերը ուժի մեջ են մտնում վավերացումից հետո։ ՀՀ սահմանադրության 170-րդ հոդվածի համապատասխան՝ Սահմանադրական դատարանի որոշումները և եզրակացությունները վերջնական են և ուժի մեջ են մտնում հրապարակման պահից[1]։ Սահմանադրական դատարանն իր որոշմամբ կարող է սահմանել Սահմանադրությանը չհամապատասխանող նորմատիվ իրավական ակտի կամ դրա մի մասի իրավական ուժը կորցնելու ավելի ուշ ժամկետ։
Ուժի կորուստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայաստանի Հանրապետությունում սահմանադրական դատարանի կողմից հակասահմանադրական ճանաչված բոլոր ակտերը և դրանց առանձին դրույթները անվավեր են։ Բացի այդ, օրենքները ուժը կորցրած են ճանաչվում որոշ օրենսդրական մարմինների կողմից։
Որոշ փաստաթղթեր (հատկապես միջազգային համաձայնագրերը) ուժի մեջ են մնում սահմանափակ ժամանակով և այդ ժամկետի ավարտին կորցնում են իրենց սահմանադրաիրավական կարգավիճակը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրություն». www.arlis.am. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.