Իսլանդական երաժշտություն

Իսլանդական երաժշտությունը Քրիստոնեություն ընդունելուց հետո տարածվել է գրիգորյան, ապա՝ բողոքական խորալը։ Եկեղեցական երաժշտությանը զուգընթաց զարգացել է ժողովրդական երաժշտությունը (հիմնականում առանց նվգակցության երգը)։ Երաժշտական գործիքներից են լանգշպիլը (աղեղնավոր) և ջութակը։ 19-րդ դարի վերջին զարգացել է պրոֆեսիոնալ երաժշտությունը, հիմնադիրն է ազգային հիմնի հեղինակ Ս. Սվեյնբյոռնսոնը։ 20–րդ դարի կոմպոզիտորներից են Պ. Իսոուլֆսոնը, է. Տորոդսենը, Ա. Սնորասենը, երգչուհիներից՝ Ֆ. Պալդոաը, Գ. Սիմոնարը, երգիչներից՝ Ս. Իսլանդին, Ֆ. Վեյսգասապելը դաշնակահարներից՝ Ա. Բեյնտենենսոնը։ Ռեյկյավիկում գործում են Իսլանդական պետական սիմֆոնիկ նվագախումբը (հիմնադրվել է 1950 թվականին), երգչախմբեր, կամերային անսամբլներ, երաժշտական ընկերություններ։ Կաղապար:Իսլանդիա-անավարտ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 397)։