Բանասաց

Բանասաց, ժողովրդական բանահյուսության ստեղծագործությունները պահպանող և վերապատմող անհատ։ Բանասացների պատմածի հիման վրա գրի են առնվել և հրատարակվել ժողովրդական հեքիաթները, առասպելները, վիպական, աշխատանքային և ծիսական երգերն իրենց բազմաթիվ տարբերակներով։ Լավագույն բանասացները եղել են նաև տաղանդավոր ստեղծագործողներ և սեփական ներդրումներով ավելի են հարստացրել արդեն գոյություն ունեցող բանահյուսական երկերը։ Այդպիսի բանասացներ են եղել, օրինակ, Տարոնցի Կրպոն և Մոկացի Նախո քեռին. առաջինի պատմածի շնորհիվ Գ. Սրվանձտյանը 1873 թվականին հայտնագործեց «Սասունցի Դավիթ» հերոսական վիպերգությունը, իսկ երկրորդի շուրթերից Մանուկ Աբեղյանը 1886 թվականին գրի առավ մեր էպոսի մեկ այլ տարբերակ։

Աղբյուրներ

• Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան, «Գրականագիտական բառարան», 1980, էջ 45

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 2, էջ 271)։