Անուշավան Մեսրոպյան

Անուշավան Մեսրոպյան;
Ծնվել է	ապրիլի 6, 1967 (57 տարեկան)
Ծննդավայր	Գորայք, Սիսիանի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Հայկական ԽՍՀ
Մասնագիտություն	թարգմանիչ

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մեսրոպյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Անուշավան Հուսիկի Մեսրոպյան (ապրիլի 6, 1967(1967-04-06), Գորայք, Սիսիանի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ թարգմանիչ։ Ուկրաինայի գրողների միության անդամ 2013 թվականից։

Կենսագրություն

Անուշավան Մեսրոպյանը ծնվել է Սիսիանի շրջանի Բազարչայ (այժմ՝ Գորայք, ՀՀ Սյունիքի մարզ) գյուղում։ 1991 թվականից ապրում և աշխատում է Լվով քաղաքում (Ուրկրաինա)։ 1999 թ. ավարտել է Լվովի Ի. Ֆրանկոյի անվան ազգային համալսարանի ուկրաինական բանասիրության ֆակուլտետը։ Ուկրաիներեն լեզվի և գրականության մագիստր է։ Աշխատել է Լվովի Ի. Ֆրանկոյի անվան ազգային համալսարանի գիտական գրադարանում, Լվովի Ուկրաինական Կաթոլիկական համալսարանի և պոլիտեխնիկական ազգային համալսարանի հրատարակչություններում, ինչպես նաև հայոց լեզու և արդի ուկրաիներեն է դասավանդել Լվովի ուկրաինական կաթոլիկական համալսարանում և Սուրբ Ոգու հոգևոր ճեմարանում։ 2015 թվականից աշխատում է Լվովի Ի. Ֆրանկոյի անվան ազգային համալսարանի գիտական գրադարանի Ֆ. Մաքսիմենկոյի անվան ձեռագրերի, հնատիպ և հազվագուտ գրքերի բաժնում մատենագետ. ուսումնասիրում է Ուկրաինայում գտնվող հայերեն ձեռագրերը։ Զբաղվում է երկլեզու թարգմանությամբ։ Նրա բազմաթիվ թարգմանությունները՝ պոեզիա, արձակ, դրամատուրգիա, ինչպես նաև գրականագիտական հոդվածները՝ ուկրաիներենից հայերեն և հայերենից ուկրաիներեն, տպագրվել են հայկական և ուկրաինական գրական և պարբերական մամուլում՝ «Գարուն», «Գրական թերթ», «Նորք», «Առավոտ», «Նոր -Դար», «Арка», «Литературный Львов», «Коментар», «Литературная Украина», «Курєр Кривбасу», «Зерна» «Журнал Ї», «Сучасність»: 2013 թ. միջազգային «Գրքի հարթակ» նախագծի շրջանակներում իրականացրել է հետազոտություն՝ «Թարգմանություններ ուկրաիներենից և հայերենից 1991 թվականից հետո. «Փաստեր, միտումներ, առաջարկություններ»»։ Ուսումնասիրությունը հրապարակված է առցանց հրատարակություններում։ ԱՊՀ և Բալթյան երկրների թարգմանիչների, գրողների և հրատարակիչների I, II, ІІІ և V համաժողովների մասնակից է^[1]։

Պարգևներ

2000-2019 թթ. թարգմանչական գործունեության, Հայաստանի և Ուկրաինայի միջև գրական, գիտական և մշակութային կապերի զարգացման, բարձր պրոֆեսիոնալիզմի համար արժանացել է ՀՀ-ում Ուկրաինայի դեսպանության և Ուկրաինայում ՀՀ դեսպանության պատվոգրերի։
2019 թ. դարձել է «Լվովը՝ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գրականության քաղաք» մրցանակի դափնեկիր որպես թարգմանիչ և պարգևատրվել է ՀՀ դեսպանության գովասանագրով՝ թարգամանական և հասարակական ակտիվ գործունեության համար։

Թարգմանություններ

Լևոն Խեչոյան, «Ճյուղն ձիթենու», պատմվածքներ (ուկրաիներեն), «Ֆենիքս», Լվով, 2000 թ.:
«Ուկրաինական պոեզիա», (երկլեզու), կազմող և թարգմանիչ, «Փոքրիկ գրադարան» մատենաշար №, 7 Լվով 2002։
«Ժամանակակից եվրոպական պոեզիա» (ուկրաինական պոեզիա), (հայերեն) «Ապոլլոն», Երևան, 2004։
Լևոն Խեչոյան, «Խնկի ծառեր», վիպակ (ուկրաիներեն), ամսագիր «Курєр Кривбасу», № 173/174, Դնեպրոպետրովսկ, 2004։
Լևոն Խեչոյան, պատմվածքներ (ուկրաիներեն), «Журнал Ї» № 37, Լվիվ, 2005։
Զահրատ, բանաստեղծություններ (ուկրաիներեն), «Сучасність» № 11-12, Կիև, 2007։
Սոնա Վան, ընտրանի, բանաստեղծություններ (ուկրաիներեն), «Սրիբնե սլովո», Լվով, 2009։
Լևոն Խեչոյան, Վրեժ Իսրայելյան, պատմվածքներ, ամսագիր «Всесвіт» № 1-2, Կիև, 2012։
Լևոն Խեչոյան, «Խնկի ծառեր», պատմվածքներ և վիպակ (ուկրաիներեն), «Սրիբնե սլովո», Լվով, 2012։
Արամ Պաչյան, «Ռոբինզոն», պատմվածքներ (ուկրաիներեն), «Վիդավնիցտվո Ստառոհո Լևա», Լվով, 2015։
Սոնա Վան, «Լիբրետո անապատի համար», Բանաստեղծություններ (ուկրաիներեն), «Վիդավնիցտվո Ստառոհո Լևա», Լվիվ, 2016։
Բորիս Եղիազարյան, «Քառսուն աղբյուրը», նովելներ (ուկրաիներեն), «Վիդավնիցտվո Ստառոհո Լևա», Լվով, 2016։
Վասիլ Կույբիդա, «Բանի առեղծվածը», բանաստեղծություններ (հայերեն), Երևան 2021 թ., «Էդիթ Պրինտ»։

Ծանոթագրություններ

↑ «Գրողն ու իր իրականությունը. Անուշավան Մեսրոպյան». 2013 թ․ նոյեմբերի 9. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 17-ին.

[1] «Գրողն ու իր իրականությունը. Անուշավան Մեսրոպյան». 2013 թ․ նոյեմբերի 9. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 17-ին.

[1]