Օժտվածություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Օժտվածություն, մարդու բնածին առանձնահատկությունների ամբողջությունը, որը նախադրյալ է հանդիսանում ընդունակությունների զարգացման համար։ Տարբերում են ընդհանուր օժտվածություն (որպես անձի բանականության ընդհանուր զարգացման նախադրյալ) և մասնավոր օժտվածություն (հատուկ՝ մաթեմատիկական, երաժշտական և այլ ընդունակությունների զարգացման նախադրյալները)։ Արտակարգ օժտվածությունը նախապայման է տաղանդի և հանճարի զարգացման համար[1]։

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Ա. Ա. Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան, Ե., «Լույս», հրատարակչություն, 1984, էջ 211։