Ոստիկանական պատմություն (ֆիլմ, 1975)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ոստիկանական պատմություն
ֆր.՝ Flic Story
Երկիր Ֆրանսիա
 Իտալիա
Ժանրքրեական ֆիլմ[1][2] և դրամա[2][1]
Թվականհոկտեմբերի 1, 1975[3], նոյեմբերի 14, 1975[3], նոյեմբերի 29, 1975[3], դեկտեմբերի 18, 1975[3], հունվարի 16, 1976[3], մայիսի 24, 1976[3], հոկտեմբերի 25, 1976[3], նոյեմբերի 5, 1976[3], հունվարի 18, 1977[3], հուլիսի 15, 1977[3], դեկտեմբերի 1, 1977[3] և սեպտեմբերի 23, 1980[3]
Լեզուֆրանսերեն
ՌեժիսորԺաք Դերե[1][4]
ՊրոդյուսերԱլեն Դելոն
Սցենարի հեղինակAdriano Bolzoni?, Ժաք Դերե և Alphonse Boudard?[5]
ԴերակատարներԺան-Լուի Տրենտինյան, Ալեն Դելոն[4], Ռենատո Սալվատորի, Adolfo Lastretti?, Կլոնդին Օժե, Paul Crauchet?, André Pousse?, Catherine Lachens?, Քրիստին Բուասոն, Denis Manuel?, Françoise Dorner?, Անրի Գիբե, Ժակ Մարին, Լիոնել Վիտրան, Մարկո Պեռեն, Մարիո Դավիդ, Մորիս Բարիե, Maurice Biraud?, Միշել Շառել, Վիլյամ Սաբատիե, Ջամպիերո Ալբերտինի[5], Alphonse Boudard?[5], Ռոբեր լը Բեալ[5] և Francis Lax?[5]
ԵրաժշտությունԿլոդ Բոլլին
ՄոնտաժԱնրի Լանոե
ԿինոընկերությունTitanus
Տևողություն112 րոպե և 103 րոպե
 Film locations of Flic Story (1975) Վիքիպահեստում

«Ոստիկանական պատմություն» (ֆր.՝ Flic Story), ֆրանսիական քրեական թրիլեր[6], թողարկվել է 1975 թվականի հոկտեմբերի 1-ին՝ համանուն ինքնակենսագրության հիման վրա, որը գրել է ֆրանսիացի հետախույզ, նախկին ոստիկան, իրական իրադարձությունների հիման վրա գործողություններով լի դետեկտիվ պատմությունների հեղինակ Ռոժե Բորնիշը։ Թե՛ կինոնկարը, թե՛ գիրքը պատմում են Բորնիշի՝ ֆրանսիացի գանգստեր և մարդասպան Էմիլ Բյուիսոնի իննամյա հետապնդման մասին, որը մահապատժի է ենթարկվել 1956 թվականի փետրվարի 28-ին[7]։ Ռեժիսորը Ժակ Դերեն է, ֆիլմի աստղերն են՝ Ալեն Դելոնը և Ժան Լուի Տրենտինյանը, ֆիլմում նկարահանվել են նաև Կլոդին Օժեն[8] և Անդրե Պուսը։

Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպը և կինոնկարը հիմնված են ֆրանսիական ոստիկանության 1930-1940 թվականների հայտնի ավազակ Էմիլ Բյուիսոնի (Ժան-Լուի Տրինտիգնան) հետապնդման իրական պատմության վրա, որը հայտարարվել էր Ֆրանսիայի «Թիվ 1 հանրային թշնամի»։ Բյուիսոն հայտնի է դառնում իր համարձակ կողոպուտներով և փախուստներով։ Բյուիսոնին հետապնդողներից մեկը Ազգային քննչական ոստիկանության ավազակության դեմ պայքարի բրիգադի տեսուչ Ռոժե Բորնիշն էր։

Ֆիլմը պատմում է, թե ինչպես 1947 թվականին Էմիլ Բյուիսոնը կնոջ և երեխայի մահից հետո փախչում է հոգեբուժարանից և վերադառնում Փարիզ։ Նա երեք տարի անց դառնում է Ֆրանսիայի թիվ մեկ թշնամին, Ֆրանսիայի մայրաքաղաքում արյունալի վայրագություններ են սկսում։ Առաջին տեսարանում դետեկտիվ (flic-ը անգլերեն «ոստիկանություն» բառի համարժեք ֆրանսիական ժարգոն է) Բորնիշը ստանում է գործը և երեք տարի շարունակ հետապնդում Բյուիսոնին[6][9], մինչ վերջինս խուսափում է ձերբակալությունից՝ սպանելով տեղեկատուներին և նրանց, ովքեր իր կարծիքով դավաճանում են իրեն[10]։ Բորնիշը, որն ի տարբերություն իր գործընկերների, հպարտանում է իր մեթոդական մոտեցմամբ, Բյուիսոնին հետապնդում էր փողոցներում, տանիքներին, մասնակցում մեքենաների հետապնդումներին և զինված մարտերին՝ վտանգելով իր սիրելի Կատրինին (Օժե)[6][11]։

Ավելի քան 30 սպանություն և 100 կողոպուտ կատարելուց հետո սերիական մարդասպանը վերջապես ձերբակալվում է։ Վերջին տեսարաններում Բյուիսոնը Բորնիշին ասում է, որ կցանկանար «սրիչ դնել» իր տեղեկատուի կոկորդին, ինչին Բորնիշը պատասխանում է, որ նա հնարավորություն չի ունենա[10]։

Արտադրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սցենարը ստեղծելու համար Ռոջեր Բորնիշի հուշագրության վրա Դերի հետ աշխատել են սցենարիստներ Բենեդիկտ Կերմադեկը և Ալֆոնս Բուդարը։ Ֆիլմի պրոդյուսերը եղել է Ալեն Դելոնը կինեմատոգրաֆ Ժան-Ժակ Տարբեսայի և Կլոդ Բոլլինգի մասնակցությամբ[12]։ Ֆիլմը նկարահանվել և թողարկվել է 35 միլիմետրանոց կինոժապավենի վրա՝ օգտագործելով գնդային կինեմատոգրաֆիական գործընթացներ, ինչպիսին եղել է 1950-ականներին մինչև 1990-ականների սկիզբը արտադրված ֆիլմերի համար։ Արտադրվել է 1975 թվականի փետրվարի 3-ին՝ Բյուիսոնի մահապատժից 18 տարի անց։ Ֆիլմը նկարահանվել է Ֆրանսիայում և Իտալիայում[9]։

Արձագանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆիլմը հիմնականում ստացել է քննադատների դրական արձագանքներ։ Film de France-ի Ջեյմս Թրեյվերսը բարձր է գնահատել ֆիլմը «որակյալ զգացողության և մութ տրամադրության համար», իսկ գլխավոր դերակատարներին՝ «մարդկայնության և խորության» համար։ Թրեյվերսը նշել է նաև Ժան-Պիեր Մելվիլի ֆիլմերի, մասնավորապես «Սամուրայի» հետ նմանությունների մասին։ Թրեյվերսը այս ֆիլմը համարում է Դերի լավագույն ֆիլմերից մեկը, չնայած «վերջնական արդյունքը գլուխգործոց չէ»[11]։ Առցանց քննարկումներում նշվել է Մելվիլի ֆիլմերի հետ նմանությունները և գովերգվել ֆիլմը «ոչ սենտիմենտալ ջերմության, տեմպի և ազնվության» համար[6]։

Ֆրանսիայի ազգային կինոյի հեղինակ Սյուզան Հեյվորդը նույնպես բարձր է գնահատել ֆիլմը` ասելով, որ այն հեռացել է հիմնական ոճից։ Նա մասնավորապես բարձր է գնահատել Flic Story-ի և նույն ժանրի ամերիկյան ֆիլմերի միջև եղած տարբերությունները, քանի որ Դերը կենտրոնացել է ինտելեկտի, ոչ թե երկու գլխավոր հերոսների մկանների և «հարցաքննության ամիսների» ընթացքում նրանց մեջ աճող փոխըմբռնման վրա[7]։

2005 թվականի օգոստոսի 16-ին The New York Sun-ում իր ակնարկը հրապարակած Հարի Հիդինսը ֆիլմն անվանել է «Դերի ամենահետաքրքիր ու հնչեղը» աշխատանքը և առանձնացրել է Տրենտինյանի խաղը, սակայն Հիդինսը քննադատել է ֆիլմի տեմպը[10]։

Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերակատար Դեր
Ալեն Դելոն Ռոժե Բորնիշ Ռոժե Բորնիշ
Ժան Լուի Տրենտինյան Էմիլ Բյուիսոն Էմիլ Բյուիսոն
Կլոդին Օժե Կատրին Կատրին
Մորիս Բարե Ռեն Բոլեկ Ռեն Բոլեկ
Ռենատո Սալվատորի Մարիո Իտալիացի Մարիո Իտալիացի

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 http://www.imdb.com/title/tt0072996/
  2. ↑ 2,0 2,1 http://www.nytimes.com/reviews/movies
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 https://www.imdb.com/title/tt0072996/releaseinfo
  4. ↑ 4,0 4,1 http://www.filmaffinity.com/en/film892614.html
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Flic Story Info, Trailers, and Reviews at FilmSpot». web.archive.org. 2007 թ․ սեպտեմբերի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 Hayward, Susan French National Cinema. — 2005. — С. 279. — ISBN 0-415-30782-1
  8. ↑ Lisanti, Tom Film Fatales: Women in Espionage Films and Television, 1962-1973. — 2002. — С. 48. — ISBN 0-7864-1194-5
  9. ↑ 9,0 9,1 «BFI | Film et TV Database | FLIC STORY (1975)». web.archive.org. 2012 թ․ մարտի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Giddins, Gary Natural Selection: Gary Giddins on Comedy, Film, Music, and Books. — С. 196. — ISBN 0-19-517951-X
  11. ↑ 11,0 11,1 James Travers (2003). «Review of the film Flic Story (1975)». frenchfilms.org (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  12. ↑ Cannon, Steve Popular Music in France from Chanson to Techno: Culture, Identity and Society. — 2003. — С. 104. — ISBN 0-7546-0849-2

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Cannon, Steve Popular Music in France from Chanson to Techno: Culture, Identity and Society, 2003 0-7546-0849-2
  • Giddins, Gary Natural Selection: Gary Giddins on Comedy, Film, Music, and Books, 2006 0-19-517951-X
  • Hayward, Susan French National Cinema, 2005 0-415-30782-1
  • Lisanti, Tom Film Fatales: Women in Espionage Films and Television, 1962-1973, 2002 0-7864-1194-5
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ոստիկանական պատմություն (ֆիլմ, 1975)» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ոստիկանական_պատմություն_(ֆիլմ,_1975)&oldid=9894873» էջից