1895 թվականին ավարտել է Մոսկվայի կայսերական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։ Աշխատել է Ալեքսանդրապոլում՝ որպես իրավաբան և կրթության գործիչ։ Լույս են տեսել Նազանու «Սրտի խօսքեր» (1892) բանաստեղծությունների ժողովրդական, «Մեր խալֆան» (1906) վիպակը, «Սիրոյ տաղեր» (1913) ժողովրդական։ Նազանին առավել հայտնի է աշուղական երգերով («Ես մի խոսնակ թառ ունեի», «Տերն, աչքերիդ ատլաս փայլից», «Ո՞ւր ես, ուր ես, ազիզ աղջիկ», «Յար, քեզ հետ խոսելիք ունեմ» և այլն)[2]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 140)։