Հրեշտակի օրը (ֆիլմ, 1988)
 ռուս.՝ День ангела | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | կինոկատակերգություն |
| Թվական | 1988 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Սերգեյ Սելյանով |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
| Տևողություն | 76 րոպե |
«Հրեշտակի օրը» (ռուս.՝ «День ангела »), խորհրդային կատակերգական դրամա, որը նկարահանվել է Միխայիլ Կոնովալչուկի համանուն պատմվածքի հիման վրա։ Ֆիլմը նկարահանվել է ընդհատակյա 1980-ականների սկզբին և առաջին անգամ ցուցադրվել է միայն 1988 թվականի հունիսին։ ԽՍՀՄ-ում այն դիտել է 300000 մարդ։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆիլմի գործողությունների կենտրոնում դեռահաս Մաֆուսայիլն է, որը պատմում է իր և մտերիմ մարդկանց կյանքի մասին։ Տղայի հայրը քաղաքացիական պատերազմի հերոս է, ավագ եղբայրը գող է և ավազակ, միջնեկը՝ դրամանենգ։ Նա ունի նաև երեք քույր՝ աշխատավոր Կատերինա, բարեպաշտ Վերան և անհանգիստ Լյուբկան։ Նրանք բոլորն ապրում են մի մեծ փայտե տանը, որը նույնպես ֆիլմի հերոս է։ Մաֆուսայիլից և նրա ընտանիքից բացի տանն ապրում են նրա նախկին տերը՝ բարինը, որն ապրում է ինչ-որ տեղ նկուղներում, քաղաքից եկած ամառանոցավորներ և շատ ուրիշներ... Նրանք բոլորը գոյակցում են տանը, երբեմն ձանձրացնում են միմյանց, բայց երբեք չմտնելով կոնֆլիկտի մեջ։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Լեոնիդ Կոնովալով – Մաֆուսայիլ
- Ալեքսանդր Բելով – հայր
- Վյաչեսլավ Գովալո – Իվան, Մաֆուսայիլի եղբայրը
- Ալեքսեյ Աննենկով – Կոլյա, Մաֆուսայիլի եղբայրը
- Եկատերինա Կուկլինա – Կատյա, Մաֆուսայիլի քույրը
- Լյուդմիլա Յամպոլսկայա – Վերա, Մաֆուսայիլի քույրը
- Լարիսա Շումիլկինա – Լյուբա Մաֆուսայիլի քույրը
- Յուրի Կլիմենկո – Սևա, ամառանոցավոր
- Սվետլանա Բուբնովա – Վալենտինա, Սևայի կինը
- Օ. Աբրոսիմովա – Ալլա, Սևայի և Վալենտինայի դուստրը
- Ս. Միխուտին – Կոլյան մանկության տարիներին
- Վ. Շտոլ – այցելու
- ՔՀ աշխատակիցներ՝ Սերգեյ Ռուսկին, Նիկոլայ Ուստինով, Ա. Շուբին և Դ. Կոլոկոտով
- Հյուրեր՝ Բ. Շևելյով, Ալեքսեյ Պարշչիկով, Յուրի Գուրև, Աֆանասի Տրիշկին և Պ. Շումեյկոն
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սցենարի հեղինակներ՝ Սերգեյ Սելյանով, Նիկոլայ Մակարով, Միխայիլ Կոնովալչուկի համանուն պատմվածքի հիման վրա
- Ռեժիսոր՝ Սերգեյ Սելյանով, Նիկոլայ Մակարով
- Օպերատոր՝ Սերգեյ Աստախով
- Կոմպոզիտոր՝ Արկադի Գագուլաշվիլի
- Նկարիչ՝ Ալեքսանդր Մայորով, Լարիսա Շիլովա
Ֆիլմի մասին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռեժիսոր Սերգեյ Սելյանովն ասել է․
Խաղի կանոնները, որ հորինել են կուսակցությունը և կառավարությունը նկարիչների համար, ինձ բոլորովին չէին գոհացնում։ Դրա համար էլ սկսեցի իմ փողերով նկարահանել «Հրեշտակի օրը»[1]։
Ինչպես նշվում է «Հայրենական կինոյի նորագույն պատմությունը (1986-2000)» (ռուս.՝ «Новейшая история отечественного кино (1986—2000)») հանրագիտարանում, սցենարիստ Միխայիլ Կոնովալչուկը «Հրեշտակի օրը» ֆիլմում
առաջին դեմքից նկարագրել է «տարօրինակ աշխարհը», որը ներկայանում է դեռահաս-հիմար աչքերով (գրական հնարավոր նմանակը՝ Բենջին Ուիլյամ Ֆոլքների «Շառաչ և ցասում» ստեղծագործությունից և երկատված «Ես-պատմիչը» Սաշա Սոկոլովի «Դպրոց հիմարների համար» երկում), ինչպես նաև նրա ընտանիքի պատմությունը, ընդ որում՝ օգտագործելով լեզվի «պլատոնական» դեֆորմացիա և դիմելով Ցեղի, Թվի և Տառի կատեգորիաներին։ Այս պատմվածքի հիման վրա նկարահանված Սերգեյ Սելյանովի և Նիկոլայ Մակարովի համանուն ֆիլմը դարձել է ԽՍՀՄ-ում «անկախ կինոյի» առաջին փորձը[2]։
Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)описал от первого лица «странный мир», предстающий перед глазами подростка-дурачка (возможные литературные аналогии — Бенджи в «Шуме и ярости» Уильяма Фолкнера и раздвоенный «Я-повествователь» в «Школе для дураков» Саши Соколова), а также историю его семьи, используя при этом «платоновскую» деформацию языка и обращаясь к категориям Рода, Числа и Буквы. Снятый по этому рассказу Сергеем Сельяновым и Николаем Макаровым одноимённый фильм стал первым опытом «независимого кино» в СССР.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Сергей Сельянов: «Я угадываю, а не просчитываю…» / Интервью Т. Сергеевой. // «Искусство кино», 2002, № 8.
- ↑ Коновальчук Михаил. // «Новейшая история отечественного кино: 1986—2000». — Том 2, «Кинословарь: И-П».
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հրեշտակի օրը» «Энциклопедия отечественного кино» կայքում
|
