Հայ զինվորականության պատվո վարքականոն

Հայ զինվորականության պատվո վարքականոն, հայ զինվորի գաղափարական և բարոյահոգեբանական արժեքների համակարգ։ Այդ վարքականոնը հասել է մեզ ոչ ամբողջական տեսքով։ Վարքականոնի հիմնական դրույթները հայտնի են տարբեր գրական աղբյուրների ամփոփման արդյունքում։ 5-րդ դարի հայ պատմիչներ Փավստոս Բյուզանդի և Մովսես Խորենացու աշխատություններում բերվոմ են հայոց սպարապետների պատգամ-հրահանգները։ Բյուզանդը իր «Հայոց պատմության» Ե դպրության 20-րդ գլխում մեկ առ մեկ թվագրում է հայ զինվորականի՝ Հայաստան պետության և հայ ազգի առջև ստանձնած գլխավոր հանձնառությունները, որոնք են.

1. Հավատարմություն և անձնուրաց ծառայություն անկախ Հայաստան աշխարհին, երկրին ու թագավորությանը։
2. Ասպետական պատվի և համարումի («քաջի անվան») անբիծ պահպանում, հարկ եղած դեպքում՝ նաև կյանքի գնով։
3. Հավատարմություն և անձնուրաց ծառայություն Հայաստանի պետական համակարգի ամենակարևոր նվիրագործված հաստատությանը՝ Հայաստանի թագավորին (Արշակունի «բնիկ տերերին»)։
4. Հավատարմություն և անձնուրաց ծառայություն Հայաստանի ժողովրդին, բոլոր բնակիչներին անխտիր՝ անկախ նրանց սոցիալական ծագումից և դիրքից։
5. Քրիստոնեական հավատի և ազգային եկեղեցու նկատմամբ բարեպաշտ վերաբերմունք և դրանց անձնուրաց պաշտպանություն։
6. Նվիրվածություն ընտանիքին։
7. Նվիրվածություն տոհմակիցներին։
8. Հավատարմություն զինակիցներին։

Տես նաև

• Բուսիդո

Արտաքին հղումներ

Pdf նիշքեր

• Հայ զինվորականության պատվո վարքականոնը (4-5-րդ դարեր) // Արմեն Այվազյան