Կանաչ շղթաներ
 ռուս.՝ Зелёные цепочки | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | ռազմական ֆիլմ, մանկական ֆիլմ և գրական ստեղծագործության էկրանավորում |
| Թվական | 1970 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Գրիգորի Արոնով |
| Սցենարի հեղինակ | Ֆելիքս Միրոներ |
| Դերակատարներ | Պավել Լուսպեկաև |
| Օպերատոր | Նիկոլայ Ժիլին |
| Երաժշտություն | Իսահակ Շվարց |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
| Տևողություն | 98 րոպե |
«Կանաչ շղթաներ» (ռուս.՝ Зелёные цепочки), 1970 թվականի խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, որը բեմադրել է ռեժիսոր Գրիգորի Արոնովը[1][2][3] «Լենֆիլմ» կինոստուդիայում Գերման Մատվեևի «Կանաչ շղթաներ» և «Գաղտնի կռիվ» վիպակների հիման վրա։
Ֆիլմի պրեմիերան ԽՍՀՄ-ում տեղի է ունեցել 1970 թվականի դեկտեմբերի 30-ին։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1941 թվականի օգոստոսին լենինգրադցի երկու տղաներ՝ Միշկան և Ստյոպկան, պիոներական ճամբարից վերադառնալով Լենինգրադ, փախստականների խմբում պատահաբար ծանոթանում են պատերազմի մասնակից, մի ձեռքը կորցրած քեռի Պետյայի հետ և նրան օգնում են տանել ծանր ճամպրուկը։ Ճանապարհին հանկարծակի սկսված ռմբակոծությունից առաջացած իրարանցման մեջ ուղեկիցը կորչում է և հետ է մնում երեխաներից։ Իսկ ճամպրուկը, որում, ըստ քեռի Պետյայի, թանգարանային հանքանյութեր են, մնում է տղաների մոտ։
Արդեն պաշարված քաղաքում Միշան, Ստյոպկան և նրանց ընկեր Վասկան որոշում են բացել ճամպրուկը։ Դրա ներսում հանքանյութերի փոխարեն գտնելով ազդանշանային ատրճանակ (հրթիռ) և մեծ քանակությամբ ազդանշանային հրթիռներ (փամփուշտներով), տղաները հաճույքի համար կրակում են և հայտնվում խորհրդային հակահետախուզության աշխատակիցների տեսադաշտում։ Շտաբում զրույցի ընթացքում տղաներն իմանում են, որ նման հրթիռները (ֆիլմի «Կանաչ շղթաներ» անվանումը նկարագրում է հինգ կանաչ հրթիռների պայմանական ազդանշանը) օգտագործվում են քաղաքում թիրախների վրա գերմանական ռմբակոծիչներին ուղղորդելու համար։ Խոսելուց հետո տղաները որոշում են ինքնուրույն գտնել և հետևել «քեռի Պետյային»։ Հակառակ մեծահասակների կամքին մասնակցելով լրտեսական ցանցի բացահայտման միջոցառումներին՝ տղաները, վտանգելով իրենց կյանքը, օգնում են հակահետախուզության մայորին գտնել դիվերսանտների հետքը, որոնք ինքնաթիռներ են ուղարկում քաղաքի պաշտպանական օբյեկտների վրա և պայթյուններ կազմակերպում Լենինգրադի պարենային ձեռնարկություններում (հացի գործարանում նման պայթյունի հետևանքով մահանում է ֆիլմի հերոսներից մեկի մայրը)։
Փորձառու չեկիստ Բուրակովի ղեկավարությամբ լենինգրադցի տղաները մասնակցում են նաև գերմանացի ռեզիդենտ Պաուլ Ռիխտերի վնասազերծմանը, որը գործում է «միձեռնանի Պետյայի» կերպարում։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սաշա Գրիգորև – Միշկա Ալեքսեև
- Իգոր Ուրումբեկով – Վասկա Կոժուխ
- Վլադիմիր Լելետկո – Ստյոպկա Պանֆիլով, լենինգրադցի տղա, բանաստեղծություններ գրող
- Պավել Լուսպեկաև – Իվան Վասիլևիչ, ԽՍՀՄ ՆԳՎ-ի մայոր[4]
- Օլեգ Բելով – Ալեքսեյ Իվանովիչ Բուրակով
- Ալեքսանդր Միխայլով – «քեռի Պետյա», գերմանացի լրտես Պաուլ Ռիխտեր
- Ֆեոդոր Մենիկով – բեռնատարի վարորդ Սեմյոն Սեմյոնով, լրտեսների հանցակից
- Անդրեյ Կրուպենին – Շուրկա-«Կրենդել», Ալեքսանդր Կալաչյով
- Արիստարխ Լիվանով – Ժորկա-«Բրյունետ»
- Ալեքսանդր Լիպով – Վալերի Կապլունով
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սցենարի հեղինակ՝ Ֆելիքս Միրոներ
- Բեմադրող ռեժիսոր՝ Գրիգորի Արոնով
- Գլխավոր օպերատոր՝ Նիկոլայ Ժիլին
- Գլխավոր նկարիչ՝ Միխայիլ Իվանով
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Сеть «Москино» бесплатно покажет фильмы о Великой Отечественной войне
- ↑ ««Два бойца» и «Зимнее утро»: где бесплатно посмотреть фильмы о блокаде Ленинграда». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 30-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 7-ին.
- ↑ В преддверии Дня Победы в Москве пройдут бесплатные киносеансы: что и где посмотреть
- ↑ Федеральная служба безопасности Российской Федерации
|
