Լյուբով Զաբաշտա

Լյուբով Զաբաշտա
Ծնվել է	հունվարի 21 (փետրվարի 3), 1918
Ծննդավայր	Պրիլուկի, Պոլտավայի նահանգ, Ուկրաինական ԽՍՀ
Վախճանվել է	հուլիսի 21, 1990 (72 տարեկան)
Վախճանի վայր	Խմելնիկ, Վիննիցայի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Բայկովո գերեզմանատուն
Մասնագիտություն	բանաստեղծուհի, արձակագիր, դրամատուրգ և գրող
Քաղաքացիություն	Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետություն և ԽՍՀՄ
Կրթություն	Օդեսայի ազգային ծովային համալսարան և Մ. Պ. Դրագոմանովի անվան ազգային մանկավարժական համալսարան
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Աշխատավայր	Kuznia na Rybalskomu? և Dnipro?
Ամուսին	Անդրեյ Մալիշկո
	Lyubov Zabashta Վիքիպահեստում

Լյուբով Վասիլևնա Զաբաշտա (ուկրաիներեն՝ Забашта Любов Василівна, հունվարի 21 (փետրվարի 3), 1918, Պրիլուկի, Պոլտավայի նահանգ, Ուկրաինական ԽՍՀ - հուլիսի 21, 1990(1990-07-21), Խմելնիկ, Վիննիցայի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի բանաստեղծուհի, դրամատուրգ, արձակագիր, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ։

Անդրեյ Մալիշկոյի կինը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1918 թվականի հունվարի 21-ին (փետրվարի 3) Պրիլուկի քաղաքում։ Դեռևս դպրոցում սովորելիս սկսել է բանաստեղծություններ գրել։ 1935 թվականին Չեռնիգովում երիտասարդ գրողների տարածաշրջանային հանդիպման ժամանակ Պավլո Տիչինան լսել և բարձր է գնահատել նրա պոեզիան։ Լյուբով Վասիլևնայի բանաստեղծություններն առաջին անգամ տպագրվել են «Պրավդա Պրիլուչչինի» մարզային թերթում 1935 թվականին։ Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել է Օդեսայի ջրային ինստիտուտում, որն ավարտել է 1940 թվականին։ Պատերազմի ժամանակ աշխատել է Ռիբնինսկի նավաշինարանում որպես ինժեներ-նախագծող։ Պատերազմից հետո մնալով այրի՝ որդուն գրկին մեկնել է Կիևի «Լենինյան դարբնոց» գործարան։ Հեռակա ավարտել է Գորկու անվան մանկավարժական ինստիտուտի գրականության ֆակուլտետը (այժմ՝ Մ. Պ. Դրագոմանովի անվան ազգային մանկավարժական համալսարան)։ Հետագայում ղեկավարել է «Дніпро» գրական ամսագրի պոեզիայի բաժինը։

1956 թվականի դեկտեմբերին ամուսնացել է Անդրեյ Մալիշկոյի հետ։ Ապրել է Կիևում գրողների «Ռոլիտ» տանը, որի ճակատին 2003 թվականի մարտի 12-ին տեղադրվել է նրա բրոնզե հուշատախտակը (քանդակագործ Մ. Ի. Բիլիկ)։ Զաբաշտան մահացել է 1990 թվականի հուլիսի 21-ին Խմելնիկում (սրտի անբավարարություն) բուժման ժամանակ։ Թաղված է Կիևում՝ Բայկովի գերեզմանատանը, Անդրեյ Մալիշկոյի կողքին (թիվ 1 տեղամաս)^[1]^[2]։

Ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լյուբով Զաբաշտան մի քանի բանաստեղծական ժողովածուների, արձակ գրքերի, պիեսների և դրամատիկական պոեմների հեղինակ է։ Նրա մի շարք բանաստեղծությունների հիման վրա գրվել են երաժշտություններ, որոնք դարձել են հանրաճանաչ երգեր։ Հեղինակ է «Բռնչենու ողկույզ» (1956), «Ձարխոտի գույնը» (1960), «Հույսի ափը» (1974), «Կիևյան լեռներ» (1982) բանաստեղծական ժողովածուների, որոնք նվիրված են նավաշինարարների, հողագործների, հայրենիքի պաշտպանների աշխատանքին։ Նրա «Աղջիկը լեգենդից» (1968), «Ռոկսոլանա (Աղջիկը Ռոհատինից)» (1971), «Լեսյա Ուկրաինկա» (1973), «Կիևի Սոֆիա Կիևսկայա» (1982) դրամատիկական և քնարական-էպիկական բանաստեղծություններում արտացոլված են բանաստեղծուհու խորը հետաքրքրությունը Ուկրաինայի պատմության և մշակույթի նկատմամբ։ Զաբաշտայի ակտիվում են նաև «Այնտեղ, գետից այն կողմ՝ երիտասարդություն» (1970) վեպը, «Իմ մանկության տունը» (1983) գեղարվեստական վավերագրական վիպակը և մանկական քնարերգության մի շարք գործեր։ Նրա ստեղծագործությունը ներծծված է հումանիզմի, մարդու անձնուրացության և բարության հանդեպ հավատի գաղափարներով։ Բանաստեղծուհին Տարաս Շևչենկոյին է նվիրել «Փշոտ ճակատագիր» դրամատիկական պոեմը, «Փառավոր Բոյան երկիրը», «Շևչենկոյի խոսքի պես հզոր», «Շևչենկոն և Օլդրիջը» (1961) և այլ բանաստեղծությունները։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լյուբով Զաբաշտա» հոդվածին։

[1] Забашта Любов Василівна // Украинская советская энциклопедия: в 12 томах = Українська радянська енциклопедія (укр.) / За ред. М. Бажана. — 2-ге вид. — К.: Гол. редакція УРЕ, 1974—1985.

[2] Забашта, Любовь Васильевна // Енциклопедія сучасної України : [укр.] : у 30 т. / НАН України, Наукове товариство ім. Шевченка, Институт энциклопедических исследований НАН Украины. — К., 2001—…. — ISBN 944-02-3354-X.

[1]

[2]