Էստոնիայի ճարտարապետություն

Եպիսկոպոսի ամրոցը Կուրեսաարեում

Էստոնիայի ճարտարապետություն, Էստոնիայի հնագույն ճարտարապետական հուշարձանները հողաթմբերով և գերանակապ պատերով Վիլյանդիի կենտրոնական մասը ամրացված բնակատեղիներն են, որոնց շուրջը 11—12-րդ դարերում կազմավորվել են առաջին քաղաքները (Տարտու, Տալլին)։ 13-րդ դարում զարգանում է քարի ճարտարապետությունը՝ ռոմանական և գոթական ոճերի տարրերով, իսկ 14-րդ դարից հաստատվում է գոթական ոճը։ է-ի ճարտ-յան ծաղկման շրջանին (14-րդ դարի երկրորդ կես - 16-րդ դարի առաջին քառորդ) բնորոշ ուշ գոթականի հուշարձաններից են՝ Տալլինի քաղաքապետարանը, կաթողիկեն, Սուրբ Օլա, Նիգուլիստե, Սուրբ Ոգի եկեղեցիները, դոմինիկյանների մենաստանը։ Քանդակների հարստությամբ աչքի են ընկնում Տարտուի Ցաանի և Սաարեմաա կղզու Կարյա եկեղեցիները (երկուսն էլ 14-րդ դար)։ Վերածննդի ոճի կառույցներից ամենանշանավորը «սևգլխանիների» տունն է Տալլինում (1597, հոլանդական ճարտարապետ-քանդակագործ՝ Ա. Պասսեր)։ 17-րդ դարից Նարվայի կառույցներում իշխողը բարոկկոն էր։ 18-րդ դարի վերջին էստոնական ճարտարապետության մեջ իշխող է դառնում կլասիցիզմը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։