«Գնացքը գնում է դեպի արևելք» (ռուս.՝ «Поезд идёт на восток»), խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, ռոմանտիկ կատակերգություն[1] խորհրդային երիտասարդության մասին, որը բեմադրել է ռեժիսոր Յուլի Ռայզմանը[2][3][4][5] 1947 թվականին։
1945 թվականի մայիսի 9-ի երեկոյան, երբ Մոսկվայի հրապարակներում ու փողոցներում հազարավոր մարդիկ նշում էին Հաղթանակի տոնը, Հյուսիսային կայարանից գնացքը շարժվում է դեպի Վլադիվոստոկ։ Գնացքի կուպեում հանդիպում են երիտասարդ այգեպան աղջիկ Զինա Սոկոլովան, որը վերջերս ավարտել էր Տիմիրյազևյան գյուղակադեմիան և Լենինգրադից նավաստի սպա Լավրենտևը։ Նրանք ծանոթացել էին մի փոքր ավելի վաղ՝ երկաթուղային կայարանի հեռագրային պատուհանի մոտ։ Զինան իր կենդանի, անմիջական բնավորության պատճառով նավաստուն թվում է անլուրջ, թեթևամիտ։ Միմյանց ավելի լավ ճանաչել ճանապարհորդներին օգնում է պատահականությունը. կայարաններից մեկում նրանք հետ են մնում գնացքից և հետագա ուղին շարունակում են արդեն երկուսով՝ ճանապարհին ծանոթանալով մարդկանց հետ և Խորհրդային Միության կյանքին։ Սոկոլովան և Լավրենտևը ընկնում են տայգայում կառուցված հսկայական գործարան։ Գործարանի ինքնաթիռով նրանք թռչում են դեպի արևելք, հարկադիր վայրէջք կատարում, երկար ժամանակ անցնում են տայգայով, գիշերում կոլտնտեսային ՄՏՍ-ում և վերջապես կրկին հասնում են երկաթուղի։ Շուտով նրանք հասնում են Վլադիվոստոկ։ Համատեղ ճանապարհորդության ընթացքում երիտասարդները հասցնում են սիրահարվել միմյանց։ Վճռական բացատրությունը տեղի է ունենում Վլադիվոստոկի մոտ։ Կայարանում բաժանվելով միմյանցից՝ Զինան և Լավրենտևը գիտեն, որ իրենց բաժանումը երկար չի տևի։
.svg){kind=small}
ԽՍՀՄ