Ավար-անդի-դիդոյական լեզուներ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Ավար-անդի-դիդոյական լեզուներ, իբերո-կովկասյան լեզվաընտանիքի դաղստանյան ճյուղի խումբ, ընդգրկում է ավարերենը, անդիական (անդիերեն, բոտլիխերեն, գոդոբերիներեն, ճամալիներեն, բագվալիներեն, տինիներեն, կարատիներեն, ախվախերեն) և դիդոյական լեզուները, որոնք ծագումնաբանորեն ազգակից են և ունեն հնչյունաբանական, ձևաբանական, բառապաշարային որոշակի ընդհանրություններ։ Գիր ունի միայն ավարերենը, որը գրական լեզու է նաև անդի-դիդոյական ժողովուրդների համար։

Բնորոշ հատկանիշներից են՝ հարուստ բաղաձայնական համակարգը (լեզվակային, կողքային, կոկորդային պայթական բաղաձայններ և այլն), անվանական դասեր, հոլովների բազմազանություն, նախադասության էրգատիվ կառուցվածք, բայի դիմային փոփոխության բացակայություն, բայի կերպի թույլ զարգացում և այլն[1]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան (խմբ. Էդ. Բ. Աղայան), Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի հրատարակչություն», 1975, էջ 12։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 607