Ականց (անձնանուն)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ականց (այլ կիրառումներ)
| Ականց Ականց | |
|---|---|
| Տեսակ | իգական անձնանուն |
| Նշանակություն | թանկագին քարեր |
| Ծագում | |
| Ծագման լեզու | հայերեն[1] |
| Գիր | Հայոց գրեր |
| Կապված հոդվածներ | «Ականց» սկսվող էջեր |
Ականց, հայկական իգական անուն։ Ծագում է հայերեն ակունք՝ «թանկագին քարեր» բառի սեռական ականց ձևից։ Առաջին անգամ հիշատակվել է 1256 թվականին, այնուհետև դարձել է Ակաց։ Կիլիկիայում Ականց անունով հայտնի էր վանք։ Գործածական է եղել Կիլիկյան ժամանակաշրջանում (13-14-րդ դարեր), այնուհետև դուրս է եկել գործածությունից[2]։
Գործածություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ականց տիկին, կին Սիր Լիկոսի՝ եղբոր Հեթում Ա թագավորի Հայոց և մայր Սիր Լևոնի, որ Յովհաննէս գրչին գրել տվեց մի Աւետարան[3]։
- Ակաց, ազնվական տիկին, կին պարոն Ստեփաննոսի, «իշանական պատուով զինւորեալ ի դրան արքայի», որ էր որդի Թորոս քահանայի, եղբօրորդւոյ Կոստանդին Ա կաթուղիկոսի[4]։
- Ակաց, կին Օշին մարաջախտի թագաւորութեան Հայոց, որդւոյ Կոստանդին Լամբրոնացւոյ․ հիշված է 1274 թ․, երբ ամուսինը՝ Օշին գրել տվեց մի չքնաղ Աւետարան[5]։
- Ակաց, կին Սիր Օշինի Պայլենց, մայր Թորոսի և Վասակի, որոնց բոլորի հիշատակին ժառանգները գնեցին մի Աւետարան[6]։
- Ակաց, քույր Կոստանդին գրչի, որ Սիսում օրինակեց մի Ճառընտիր[7]։
- Ակաց, դուստր Գունդստապլի Հայոց․ մայրն է Զապլուն իշխանուհի, որ ստացավ մի Աւետարան, 1309 թ․[8]:
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Աճառյան Հ. Հայոց անձնանունների բառարան (հայ.) — Երևանի պետական համալսարան, 1942. — հատոր 5.
- ↑ Հրաչյա Աճառյան, Հայոց Անձնանունների Բառարան, հ. Ա, Երևան, «Երևանի պետական համալսարանի հրատարակություն», 1942, էջ 88 — 634 էջ։
- ↑ Ձեռագիր, Վենետիկ, Ա, էջ 447, 1256 թ
- ↑ Ձեռագիր, Սեբաստիա, ՀԱ, էջ 333, 1924 թ
- ↑ ՀԱ, էջ 246,248, 1898 թ
- ↑ Ձեռագիր, Միւնխ․ 8 բ, 1292 թ
- ↑ Ձեռագիր, Վենետիկ, Բ, էջ 486, 13-րդ դար
- ↑ Ձեռագիր, Սեբաստիա, ՀԱ, էջ 519, 1924 թ