«Էբուլիոսկոպիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

13:57, 28 Հուլիսի 2021-ի տարբերակ

Էբուլիոսկոպիա (լատին․՝ ebullio - եռում եմ և հուն․՝ σκοπεω - դիտել), ֆիզիկաքիմիական հետազոտության եղանակ, որը հիմնված է լուծույթի և մաքուր լուծիչի եռման ջերմաստիճանների տարբերությունը (Δt_եռմ.) չափելու վրա։ Էլեկտրոլիտային դիսոցման բացակայության դեպքում և ըստ Ռաուլի օրենքի չցնդող նյութի անսահման նոսր լուծույթի համար Δt_եռմ. = E_էC, որտեղ E_է-ն համեմատականության գործակիցն է (էբուլիոսկոպիկ հաստատունը), բնորոշ է յուրաքանչյուր լուծիչի համար և կախված չէ լուծված նյութի բնույթից։ C-ն լուծույթի կոնցենտրացիան է՝ արտահայտված Մոլարով 1000 գ լուծիչում։ Էբուլոսկոպիան կիրառվում է լուծված նյութի մոլեկուլային զանգվածը, լուծիչի ակտիվությունը և լուծված նյութի կամ թույլ էլեկտրոլիտի դիսոցման աստիճանը որոշելու համար։ Այսպես, նյութի մոլեկուլային զանգվածը որոշում են ըստ հավասարման՝

M={\frac {P_{1}\cdot E\cdot 100}{P_{2}\cdot \Delta t}}

որտեղ P₁-ը և P₂-ը համապատասխանաբար լուծված նյութի և լուծիչի զանգվածներն են՝ գրամով արտահայտված։ Δt_եռմ. չափում են մետաստատիկ ջերմաչափի կամ զգայուն ջերմազույգի միջոցով։E_է կարելի է որոշել փորձով կամ թերմոդինամիկական հավասարումների օգնությամբ։ Փորձնական դժվարությունների պատճառով էբուլոսկոպիան, ի տարբերություն կրիոսկոպիայի, մոլեկուլային զանգվածը որոշելու համար հազվադեպ է կիրառվում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 6)։

Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։
Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-{{անաղբյուր}}
 '''Էբուլիոսկոպիա''' ({{lang-lat|ebullio}} -  եռում եմ և {{lang-el | σκοπεω}} - դիտել), ֆիզիկաքիմիական հետազոտության եղանակ, որը հիմնված է լուծույթի և մաքուր լուծիչի եռման ջերմաստիճանների տարբերությունը (&Delta;t<sub>''եռմ.''</sub>) չափելու վրա։ Էլեկտրոլիտային դիսոցման բացակայության դեպքում և ըստ [[Ռաուլի օրենք]]ի չցնդող նյութի անսահման նոսր լուծույթի համար &Delta;t<sub>''եռմ.''</sub> = E<sub>''է''</sub>C, որտեղ E<sub>''է''</sub>-ն համեմատականության գործակիցն է (էբուլիոսկոպիկ հաստատունը), բնորոշ է յուրաքանչյուր լուծիչի համար և կախված չէ լուծված նյութի բնույթից։ C-ն լուծույթի կոնցենտրացիան է՝ արտահայտված Մոլարով 1000 գ լուծիչում։ Էբուլոսկոպիան կիրառվում է լուծված նյութի [[մոլեկուլային զանգված]]ը, լուծիչի ակտիվությունը և լուծված նյութի կամ թույլ էլեկտրոլիտի դիսոցման աստիճանը որոշելու համար։ Այսպես, նյութի մոլեկուլային զանգվածը որոշում են ըստ հավասարման՝
 : <math> M= \frac {P_{1}\cdot E\cdot 100}{P_{2}\cdot \Delta t}</math>
 որտեղ P<sub>1</sub>-ը և P<sub>2</sub>-ը համապատասխանաբար լուծված նյութի և լուծիչի զանգվածներն են՝ գրամով արտահայտված։ &Delta;t<sub>''եռմ.''</sub> չափում են մետաստատիկ ջերմաչափի կամ զգայուն ջերմազույգի միջոցով։E<sub>''է''</sub> կարելի է որոշել փորձով կամ թերմոդինամիկական հավասարումների օգնությամբ։ Փորձնական դժվարությունների պատճառով էբուլոսկոպիան, ի տարբերություն կրիոսկոպիայի, մոլեկուլային զանգվածը որոշելու համար հազվադեպ է կիրառվում։
+{{ՀՍՀ|հատոր=4|էջ=6}}
 [[Կատեգորիա:Ֆիզիկաքիմիական հետազոտության եղանակ]]
 [[Կատեգորիա:Ֆիզիկական քիմիա]]