«Մասնակից:Անահիտ Ավագյան/Ավազարկղ2»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
չNo edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Դուբլինի համալսարանական քոլեջ''' ({{lang-ga|An Coláiste Ollscoile, Baile Átha Cliath}}), հետազոտական համալսարան Դուբլին քաղաքում: Համալսարանում իրականացվում է 32 հազար ուսանողների ուսուցում, աշխատում են 500 դասախոսներ և աշխատակիցներ<ref>{{Cite web|url=http://www.ucd.ie/about-ucd/about/ucdbynumbers/|title=University College Dublin - UCD by Numbers|publisher=www.ucd.ie|accessdate=2016-02-03}}</ref>, ինչը վերջինիս դարձնում է Իռլանդիայի ամենամեծ ուսումնական հաստատությունը: Հիմնադրվել է 1854 թվականին, որպես Իռլանդիայի Կաթոլիկ համալսարան, որպեսզի իռլանդացի կաթոլիկներին ապահովեր որակյալ կրթությամբ: Ըստ 1908 թվականի «Irish Universities Act»-ի, այն դարձել է Իռլանդիայի ազգային համլսարանի մասը, և վերանվանվել է Դուբլինի համալսարանական քոլեջ: |
|||
== Պատմություն == |
|||
{{Տեղեկաքարտ Անձ}} |
|||
Համալսարանը բացվել է 1854 թվականին |
|||
Университет был открыт в 1854 году под названием «Իռլանդիայի Կաթոլիկ համալսարան» անվամբ: Համալսարանի հիմնադրման հիմնական նպատակը կաթոլիկներին հասանելի բարձրագույն կրթությամբ ապահովելն էր` կաթոլիկ դասախոսների կողմից, քանի որ Տրինտի քոլեջը նախատեսված էր բողոքականների համար: Համալսարանի առաջին ռեկտորը դարձել է կարդինալ Ջոն Գենրի Նյումենը: Լինելով մասնավոր ուսումնական հաստատություն, կաթոլիկ համալսարանը կրում էր ինչպես ծանր ֆինանսական խնդիրներ, այնպես էլ ֆորմալ բնույթի խնդիրներ, կապված դիպլոմների տրամադրման հետ: |
|||
'''Ալեքսեյ Նիկոլաևիչ Լեոնծև''' ({{ԱԾ}}), խորհրդային հոգեբան, փիլիսոփա, մանկավարժ և գիտության կազմակերպիչ: Զբաղվել է ընդհանուր հոգեբանության խնդիրներով (հոգեկանի էվոլուցիոն զարգացումը, հիշողություն, ուշադրություն, անձ և այլն) և հոգեբանական հետազոտության մեթոդաբանությամբ: Մանկավարժական գիտությունների դոկտոր (1940), Ռուսաստանի գիտության ակադեմիայի լիիրավ անդամ (1950), Մոսկվայի պետական համալսարանի հոգեբանության ֆակուլտետի առաջին դեկան: Կ. Դ. Ուշինսկու մեդալի (1953), Լենինի մրցանակի (1963) դափնեկիր, Լոմոնոսովի անվան մրցանակի I աստիճանի դափնեկիր (1976), Փարիզի և Բուդապեշտի համալսարանների վաստակավոր դոկտոր: Հունգարիայի Գիտությունների ակադեմիայի պատվավոր անդամ: |
|||
1880 թվականին հիմնադրվել է Իռլանդիայի թագավորական համալսարանը, վերաձևակերպված Լաթոլիկ համալսարանը ընդգրկվել է վերջինիս կազմի մեջ, որպես Դուբլինի համալսարանական քոլեջ: 19-րդ դարի վերջին և 20-րդ դարի սկզբին քոլեջը ծաղկման շրջան է ապրել. ուսանողների և դասախոսների կազմու էին` Ջերալդ Մոնլի Հոպկինսը և Ջեյմս Ջոյսը, այնտեղ սովորել են ազգային վերծննդի և անկախության համար պայքարի շատ գործիչներ, այդ թվում` Պատրիկ Պիրսը, Դուգլաս Խայդը, Ջոն Կոստելոն: Ուսանողներն ու դասախոսները մասնակցել են [[Իռլանդական ապստամբություն (1916)|Իռլանդական ապստամբությանը]], 1919-1922-ական թվականներին իռլանդական առաջին խորհրդարանի նիստերը անցկացվել են համալսարանի շենքում: |
|||
[[Լև Վիգոտսկի|Լ. Ս. Վիգոտսկու]] աշակերտ և խմբագիր, Խարկովի հոգեբանական դպրոցի առաջատարներից է, գործունեության տեսության ստեղծողն է: |
|||
1940-ական թվականներին, Համալսարանական քոլեջը դարձել է Իռլանդիայի խոշոր ուսումնական հաստատությունը: 1960-ական թվականներին, քոլեջին նոր տարածք է հատկացվել Դուբլինի մերձակայքում` Բելֆիլդում: 2006 թվականին հայտարարվել է համալսարանական շենքերի մասշտաբային վերակառուցման մասին: |
|||
== Կենսագրություն == |
|||
Ծնվել է Լեոնտևների ընտանիքում, փետրվարի 5-ին <ref>После [[Юлианский календарь#Вытеснение григорианским календарём| календарной реформы 1918 года]] дата изменилась. Однако сам Леонтьев обычно отмечал свой день рожденья 5 февраля</ref>: Ավարտելով առաջին իրական ուսումնարանը, ընդունվել է ՄՊՀ-ի սոցիալական գիտությունների ֆակուլտետ, որն ավարտել է 1923 կամ 1924 թվականին: Այդ ժամանակ նրա ուսուցիչների շարքում էին` Գ. Ի. Չելպանովը և Գ. Գ. Շպետը: Համալսարանն ավարտելուց հետո մնացել է Հոգեբանության ինստիտուտում` պրոֆեսորի գործունեությանը պատրաստվելու նպատակով: Այդ ժամանակ պաշտոնանկ է արվել համալսարանի հիմնադիր Գ. Ի. Չելպանովը<ref>''[[Леонтьев, Алексей Алексеевич (лингвист)|Леонтьев А. А.]], [[Леонтьев, Дмитрий Алексеевич|Леонтьев Д. А.]], Соколова Е. Е.'' Предисловие // ''Леонтьев А. Н.'' Деятельность, сознание, личность. — М.: Смысл, 2005. С. 19</ref>: Այդ ընթացքում ինստիտուտում Լեոնտևի գործընկերներն էին` Ն. Ա. Բերնշտեյնը, Ա. Ռ. Լուրիյան, վերջինիս հետ կատարել էին մի քանի վաղ հետազոտություններ, Պ. Պ. Բլոնսկին, ավելի ուշ` Լ. Ս. Վիգոտսկին: |
|||
Ավանդաբար, համալսարանի շրջանավարները նշանավոր տեղ են զբաղեցնում քաղաքական կյանքում: Իռլանդիայի 8 նախագահներից 4-ը և 12 վարչապետներից 6-ը Համալսարանական քոլեջի շրջանավարտներն էին: Հայտնի գրողներից, ովքեր ավարտել են քոլեջը` Ֆլեն Օ'Բրայեն և Մեյվ Բինչի: Հայտնի գիտնականներից էր Պիտեր Մեյնը: |
|||
1925 թվականից Ա. Ն. Լեոնտևը Վիգոտսկու ղեկավարությամբ աշխատել է մշակութային-պատմական տեսության վրա, մասնավորապես` հիշողության մշակութային զարգացման խնդիրների վրա: Այդ հետազոտություններին անդրադարձող գիրքը` «Հիշողության զարգացումը: Բարձրագույն հոգեբանական ֆունկցիաների փորձառական հետազոտությունը» հրատարակվել է 1931 թվականին: |
|||
== Քոլեջներ == |
|||
* 1931 թվականի վերջին` Ուկրաինայի նյարդահոգեբուժական ակադեմիայի հոգեբանության բաժնի ամբիոնի վարիչ (մինչև 1932 թվականը` Ուկրաինայի նյարդահոգեբուժական ինստիտուտ) [[Խարկով|Խարկովում]]: |
|||
* 1933—1938- ական թվականներ` Խարկովի մանկավարժական ինստիտուտի ամբիոնի վարիչ: |
|||
* 1941 թվականից որպես հոգեբանության ինստիտուտի աշխատակից` ՄՊՀ-ի պրոֆեսոր (1941 թվականի դեկտեմբերից տարհանվել է [[Աշխաբադ]]): |
|||
* 1943 թվականից ղեկավարել է վերականգնողական հոսպիտալի գիտաական մասը ( [[Սվերդլովսկի մարզ]], գյուղ Կոուրովկա), 1943 թվականի վերջից` Մոսկվայում: |
|||
* 1947 թվականից Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցությանն անդամագրվելու թեկնածու, Ռուսաստանի կրթության ակադեմիայի թղթակից-անդամ |
|||
* 1948 թվականից Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցության անդամ: |
|||
* 1950 թվականից Ռուսաստանի կրթության ակադեմիայի փաստացի անդամ: Հոգեբանության բաժնի ակադեմիական քարտուղար (1950—1957), ակադեմիայի փոխնախագահ (1959-1961): |
|||
* 1951 թվականից ՄՊՀ-ի փիլիսոփայության ֆակուլտետի հոգեբանության ամբիոնի վարիչն էր: |
|||
* 1966 թվական` հիմնադրել է ՄՊՀ-ի հոգեբանության ֆակուլտետը և ղեկավարել շուրջ 12 տարի: Ֆակուլտետի շենքի վրա տեղադրված է հուշատախտակ: |
|||
* 1976 թվականին բացել է ընկալման հոգեբանության լաբորատորիա, որը գործում է առ այսօր: |
|||
* 1979 թվականի հունվարի 21-ին մահացել է Մոսկվայում: Թաղված է Կունցևոյի գերեզմանատանը<ref>[http://www.moscow-tombs.ru/2004/leontyev_aa.htm Могила Леонтьевых на Кунцевском кладбище]</ref>: |
|||
* [http://www.ucd.ie/artsceltic/index.html College of Arts & Celtic Studies] |
|||
=== Ընտանիք === |
|||
* [http://www.ucd.ie/businessandlaw/index.html College of Business & Law] |
|||
* [http://www.ucd.ie/engscience/index.html College of Engineering, Mathematical & Physical Sciences] |
|||
* Որդի` հոգեբան, լեզվաբան Ա. Ա. Լեոնտև |
|||
* [http://www.ucd.ie/humansciences/index.html College of Human Sciences] |
|||
** Թոռ` — հոգեբան Դ. Ա. Լեոնտև |
|||
* [https://web.archive.org/web/20081212180229/http://www.ucd.ie/lifesciences/index.html College of Life Sciences] |
|||
== Գիտական գործունեություն == |
|||
Ա. Ն. Լեոնտևի գիտական ներդրումը կապված է մշակութային-պատմական հոգեբանության կառուցման ծրագրի հետ, որը դարձել է նրա գիտական աշխատության խաչմերուկային թեման: Գիտական կենսագրության առաջին փուլերը կապված են ուսումնասիրությունների հետ `ցույց տալու համար այս մոտեցման սկզբունքները հիշողության նյութի և կամային կարգավորման մասին: Ընդ որում 1930-ական թվականներին Լ. Ս. Վիգոտսկու կողմից առաջադրված խնդիրների լուծման նրա տարբերակը ձևավորվել է որպես համեմատաբար անկախ ուղղություն՝ գործունեության ընդհանուր հոգեբանական տեսություն: |
|||
Լեոնտևը հայտնի է որպես փորձարար և տեսաբան, ով աշխատում է մեծ մասշտաբի խնդիրների դաշտում՝ շարժման վերականգնումից, մանկավարժությունից և կենդանաբանական հոգեբանությունից մինչև անձի ձևավորում և հոգեբանության փիլիսոփայական տեսանկյուն: |
|||
1940 թվականի դոկտորական ատենախոսությունը նվիրված էր ֆիլոգենեզում հոգեկանի զարգացմանը ( «Հոգեկան զարգացման խնդիրները» գիրքը): Ա. Ն. Լեոնտևը առաջարկել է այս զարգացման փուլերի իր դասակարգումը (элементарная сенсорная психика, перцептивная психика и стадия интеллекта) և հիմնավորել է հոգեկանի և գիտակցության հետազոտման չափանիշները: |
|||
Խարկովի հոգեբանական խումբը նրա գլխավորությամբ հայտնի է երեխաների զարգացման, խաղի, ինքնակառավարման հետազոտությամբ, Харьковская психологическая группа под его руководством известна плеядой исследований детского развития, игры, саморегуляции на основе анализа становления психических процессов ребёнка как субъекта деятельности. |
|||
Նրա ղեկավարությամբ Խարկովի հոգեբանական խումբը հայտնի է երեխայի զարգացման, խաղերի, ինքնակարգավորման ուսումնասիրություններով՝ գալակտիկայի հիման վրա, որը հիմնված է երեխայի հոգեկան գործընթացների, որպես գործունեության առարկայի վրա: |
|||
С 1960-х годов А. Н. Леонтьев обращается к проблеме личности, обобщив свои идеи в монографии 1975 года «Деятельность. Сознание. Личность». В это же десятилетие он активно занимается проблемами восприятия. В частности, Леонтьев обосновывал систему категорий для анализа сознания: чувственная ткань, предметное значение и личностный смысл. Среди его учеников, разрабатывающих проблемы личности и сознания: [[Асмолов, Александр Григорьевич|А. Г. Асмолов]], [[Петренко, Виктор Фёдорович|В. Ф. Петренко]], [[Василюк, Фёдор Ефимович|Ф. Е. Василюк]], [[Гиппенрейтер, Юлия Борисовна|Ю. Б. Гиппенрейтер]], [[Величковский, Борис Митрофанович|Б. М. Величковский]], В. В. Столин, С. Б. Новосёлова, Б. С. Братусь и др. |
|||
Քննադատները քննարկում են Լեոնտևին, որ մասնակցել է խորհրդային հոգեբանության գաղափարական հիմքերի մասին իր ժամանակի համար բնորոշ քննարկումներին: Նրա ակտիվ մասնակցությամբ ընթացել են մի շարք հոգեբանական քննարկումներ, որտեղ պաշտպանվել է այն տեսակետը, որ հոգեկանը հիմնականում ձևավորվում է արտաքին գործոններով: Իր աշխատություններում, այդ թվում «Գործունեություն, գիտակցություն, անձնավորություն» (1975), ծրագրային գրքում, գիտնականը հետևականորեն մեջբերում թեզը: «Ժամանակակից աշխարհում հոգեբանությունը իրականացնում է գաղափարական գործառույթ, և ծառայում է դասակարգային շահերին, սա անտեսել հնարավոր չէ»: |
|||
1950 թվականին Պավլովսկու նստաշրջանի |
|||
1950 թ.-ին երկու ակադեմիաների «Պավլովյան» նստաշրջանում Բ. Մ. Թեպլովն հանդիմանել Ա. Ն. Լեոնտևին այն բանի համար, որ «... Պավլովի ուսմունքների հիման վրա« ... չի կարելի գտնել բավարար հետևողական և մանրամասն աշխատանք վերականգնման հոգեբանության վրա »: |
|||
Ա. Չնայած, ըստ էության, Ա. Ն. Լեոնտևի գաղափարների մի մասը ծագում է Պավլովից, այս գրքի մասին այս մասին չի խոսվում, քանի որ Պավլովի վարդապետության այն բաժինը, որը առկա էր հեղինակի դոկտորական դիսերտացիայում (պաշտպանված է 1941-ին): գրեց տվյալ գիրքը, չնայած նա ներկայացնում է այս դիսերտացիան |
|||
В 1950 году на «Павловской» сессии двух академий [[Теплов, Борис Михайлович|Б. М. Теплов]] упрекнул в том числе и А. Н. Леонтьева в том, что «…нельзя найти достаточно последовательной и развернутой работы по перестройке психологии на основе учения [[Павлов, Иван Петрович|Павлова»]]:{{начало цитаты}}В книге А. Н. Леонтьева «Очерк развития психики» (1947), посвящённой развитию психики от её возникновения у низших животных до сознания человека социалистического общества, имя Павлова упоминается лишь два раза, и притом по частным поводам. Хотя по сути некоторые из идей А. Н. Леонтьева ведут своё начало от Павлова, но об этом в данной книге ни слова не говорится, так как раздел, посвящённый учению Павлова, имевшийся в докторской диссертации автора (защищена в 1941 г.), не попал в книгу, о которой идёт речь, хотя она излагает эту диссертацию<ref>{{cite web|url=http://web-local.rudn.ru/web-local/uem/ido/istor_psix/ch15_1.html|title=К 40-летию «Павловской» сессии двух академий|date=1990|work=|publisher=[[Психологический журнал]], Т. 11, № 4. {{М.}}|format=|archiveurl=https://archive.is/20150503163609/http://web-local.rudn.ru/web-local/uem/ido/istor_psix/ch15_1.html|archivedate=2015-05-03|accessdate=2015-05-03|quote=…в специальных научных трудах по психологии, вышедших у нас за последние годы, нельзя найти достаточно последовательной и развернутой работы по перестройке психологии на основе учения Павлова.|lang=|description=|deadlink=}}</ref>: |
|||
== Примечания == |
== Примечания == |
||
{{примечания}} |
{{примечания}} |
||
== Գրականություն == |
|||
* {{БСЭ3|Леонтьев Алексей Николаевич}} |
|||
* [http://www.google.ca/search?hs=qE5&hl=en&client=firefox-a&rls=org.mozilla:en-US:official&q=+%22Леонтьев+и+современная+психология.%22&btnG=Search&meta= А. Н. Леонтьев и современная психология]: Сборник статей памяти А. Н. Леонтьева. — М.: МГУ, 1983 |
|||
* К 90-летию со дня рождения А. Н. Леонтьева // [[Вестник Московского университета]]. Сер.14. Психология, 1993, № 2. |
|||
* Зинченко В. П. (2002). «[http://www.anleontiev.smysl.ru/vospomin/i-zinch.htm Да, очень противоречивая фигура…]». Интервью с В. П. Зинченко 19 ноября 2002 года. |
|||
* [http://www.anleontiev.smysl.ru/vospomin/jpp.htm Журнал практического психолога 2003, № 1-2 @ www.anleontiev.smysl.ru/] |
|||
* А. А. Леонтьев. [http://www.psy.msu.ru/people/leontiev/ Жизненный и творческий путь А. Н. Леонтьева] |
|||
* ''[[Грэхэм, Лорен|Грэхем Л.]]'' [http://scepsis.ru/library/id_860.html Раздел книги «Естествознание, философия и науки о человеческом поведении в Советском Союзе», посвящённый А. Н. Леонтьеву] |
|||
* ''[[Леонтьев, Алексей Алексеевич (лингвист)|Леонтьев А. А.]], [[Леонтьев, Дмитрий Алексеевич|Леонтьев Д. А.]], Соколова Е. Е.'' А. Н. Леонтьев: деятельность, сознание, личность. М., 2005. |
|||
* ''[[Семёнов, Игорь Никитович|Семёнов И. Н.]]'' [https://cyberleninka.ru/article/n/vklad-a-n-leontieva-v-razvitie-psihologii-myshleniya-inzhenernoy-psihologii-i-ergonomiki Вклад А. Н. Леонтьева в развитие психологии мышления, инженерной психологии и эргономики] // Вестник Московского университета. Сер. 14: Психология. 2018. |
|||
== Արտաքին հղումներ == |
== Արտաքին հղումներ == |
||
* [http://www.ucd.ie/ www.ucd.ie] |
|||
* Биография А. Н. Леонтьева [https://web.archive.org/web/20061103095350/http://psy.1september.ru/2001/14/4_5.htm на сайте 1 сентября] |
|||
* [http://theacademicadvisor.com.ua/universitetskiy-kolledzh-dublina-irlandiya/ Դուբլինի համալսարանական քոլեջ]{{ref-ru}} The Academic Advisor |
|||
* Биография А. Н. Леонтьева [http://www.psy.msu.ru/people/leontiev.html на сайте ''Психологи МГУ''] |
|||
* [http://anleontiev.smysl.ru/vospomin/i-novose.htm «Он обладал даром видеть всеобщее в единичном»] / Интервью [[Новосёлова, Светлана Леонидовна|С. Л. Новосёловой]]. — 22 апреля 2002 года. |
|||
* [http://didacts.ru/dictionary/1041/word/leontev-aleksei-nikolaevich Статья] в [[Российская педагогическая энциклопедия|«Российской педагогической энциклопедии»]] |
|||
* [http://www.psy.msu.ru/people/books/enc_msu_faculty_of_psy_(2006).pdf Ордена] |
|||
* [http://bdn-steiner.ru/glossword/index.php/term/Философский+словарь,ЛЕОНТЬЕВ+А.Н..xhtml Леонтьев] // Философский словарь |
|||
* [http://www.anleontiev.smysl.ru/sp_publ.htm Список печатных работ А. Н. Леонтьева] |
|||
* [https://vk.com/video-30650464_164770881 Архивные видеоматериалы А. А. Леонтьева. Жизненный и творческий путь А. Н. Леонтьева. Доклад на конференции 28.05.2003 (<small>требуется регистрация вКонтакте</small>)] |
|||
{{start box}} |
|||
{{succession box|before=Անատոլի Ալեքսանդրովիչ Սմիրնով|after=Բորիս Ֆյոդորովիչ Լոմով|title=ԽՍՀՄ Հոգեբանների հասարակության նախագահ|years=1963—1968}} |
|||
{{succession box|before=нет|after=Ալեքսանդր Ալեքսանդրովիչ Բոդալյով|title=ՄՊՀ- հոգեբանության ֆակուլտետի դեկան|years=1966—1979}} |
|||
{{end box}}<br /> |
16:29, 8 Սեպտեմբերի 2020-ի տարբերակ
Դուբլինի համալսարանական քոլեջ (իռլանդերեն՝ An Coláiste Ollscoile, Baile Átha Cliath), հետազոտական համալսարան Դուբլին քաղաքում: Համալսարանում իրականացվում է 32 հազար ուսանողների ուսուցում, աշխատում են 500 դասախոսներ և աշխատակիցներ[1], ինչը վերջինիս դարձնում է Իռլանդիայի ամենամեծ ուսումնական հաստատությունը: Հիմնադրվել է 1854 թվականին, որպես Իռլանդիայի Կաթոլիկ համալսարան, որպեսզի իռլանդացի կաթոլիկներին ապահովեր որակյալ կրթությամբ: Ըստ 1908 թվականի «Irish Universities Act»-ի, այն դարձել է Իռլանդիայի ազգային համլսարանի մասը, և վերանվանվել է Դուբլինի համալսարանական քոլեջ:
Պատմություն
Համալսարանը բացվել է 1854 թվականին
Университет был открыт в 1854 году под названием «Իռլանդիայի Կաթոլիկ համալսարան» անվամբ: Համալսարանի հիմնադրման հիմնական նպատակը կաթոլիկներին հասանելի բարձրագույն կրթությամբ ապահովելն էր` կաթոլիկ դասախոսների կողմից, քանի որ Տրինտի քոլեջը նախատեսված էր բողոքականների համար: Համալսարանի առաջին ռեկտորը դարձել է կարդինալ Ջոն Գենրի Նյումենը: Լինելով մասնավոր ուսումնական հաստատություն, կաթոլիկ համալսարանը կրում էր ինչպես ծանր ֆինանսական խնդիրներ, այնպես էլ ֆորմալ բնույթի խնդիրներ, կապված դիպլոմների տրամադրման հետ:
1880 թվականին հիմնադրվել է Իռլանդիայի թագավորական համալսարանը, վերաձևակերպված Լաթոլիկ համալսարանը ընդգրկվել է վերջինիս կազմի մեջ, որպես Դուբլինի համալսարանական քոլեջ: 19-րդ դարի վերջին և 20-րդ դարի սկզբին քոլեջը ծաղկման շրջան է ապրել. ուսանողների և դասախոսների կազմու էին` Ջերալդ Մոնլի Հոպկինսը և Ջեյմս Ջոյսը, այնտեղ սովորել են ազգային վերծննդի և անկախության համար պայքարի շատ գործիչներ, այդ թվում` Պատրիկ Պիրսը, Դուգլաս Խայդը, Ջոն Կոստելոն: Ուսանողներն ու դասախոսները մասնակցել են Իռլանդական ապստամբությանը, 1919-1922-ական թվականներին իռլանդական առաջին խորհրդարանի նիստերը անցկացվել են համալսարանի շենքում:
1940-ական թվականներին, Համալսարանական քոլեջը դարձել է Իռլանդիայի խոշոր ուսումնական հաստատությունը: 1960-ական թվականներին, քոլեջին նոր տարածք է հատկացվել Դուբլինի մերձակայքում` Բելֆիլդում: 2006 թվականին հայտարարվել է համալսարանական շենքերի մասշտաբային վերակառուցման մասին:
Ավանդաբար, համալսարանի շրջանավարները նշանավոր տեղ են զբաղեցնում քաղաքական կյանքում: Իռլանդիայի 8 նախագահներից 4-ը և 12 վարչապետներից 6-ը Համալսարանական քոլեջի շրջանավարտներն էին: Հայտնի գրողներից, ովքեր ավարտել են քոլեջը` Ֆլեն Օ'Բրայեն և Մեյվ Բինչի: Հայտնի գիտնականներից էր Պիտեր Մեյնը:
Քոլեջներ
- College of Arts & Celtic Studies
- College of Business & Law
- College of Engineering, Mathematical & Physical Sciences
- College of Human Sciences
- College of Life Sciences
Примечания
- ↑ «University College Dublin - UCD by Numbers». www.ucd.ie. Վերցված է 2016-02-03-ին.
Արտաքին հղումներ
- www.ucd.ie
- Դուբլինի համալսարանական քոլեջ(ռուս.) The Academic Advisor