Իմաստաբանական եռանկյուն

Իմաստաբանական եռանկյուն (սեմիոտիկայում), լեզվական նշանի և դրա հետ անմիջականորեն հարաբերակցվող նշանային իրադրության բաղադրիչների կապերի սխեմատիկ պատկերումն է: Այդ հարաբերությունների բնույթի բացահայտման փորձեր կատարել են դեռևս ստոիկները: Կախված սեմիոտիկական պրոբլեմների այս կամ այն ըմբռնումից և փիլիսոփայական մոտեցումներից, տարբեր ուսմունքներում Իմաստաբանական եռանկյունին կառուցվում և բացատրվում է տարբեր կերպ: Սովետական գիտնականների հետազոտություններում նշանային իրադրությունը ներկայացվում է եռանկյան տեսքով, որի գագաթներում նշվում են՝ լեզվական նշան, նշանակվող առարկա, հասկացություն: Լեզվական նշանը նշանակում է իրականության ինչ-որ երևույթ և արտահայտում է համապատասխան հասկացությունը (մտապատկերը): Նշանի և նշանակվող առարկայի հարաբերությունը միջնորդավորում է մեկնաբանը՝ նշաններից օգտվողը: Մեկնաբանի գիտակցությունում եղած հասկացությունը նշանակվող առարկայի արտացոլումն է: Այդ հարաբերությունները, որ կազմում են համակարգ, կարող են ռեալ գոյություն ունենալ մարդկանց միջև լոկ լեզվական հաղորդակցման ընթացքում:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։