Ռույ Վիտորիա
 պորտ.՝ Rui Vitória | |||
|---|---|---|---|
.jpg) | |||
| Քաղաքացիությունը |
 Պորտուգալիա | ||
| Ծննդյան ամսաթիվ | ապրիլի 16, 1970[1] (54 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր | Alverca do Ribatejo, Alverca do Ribatejo e Sobralinho, Վիլա Ֆրանկա դի Շիրա | ||
| Դիրք | կիսապաշտպան | ||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
Ռույ Կարլուշ Պինյու դա Վիտորիա (պորտ.՝ Rui Carlos Pinho da Vitória, ապրիլի 16, 1970[1], Alverca do Ribatejo, Alverca do Ribatejo e Sobralinho, Վիլա Ֆրանկա դի Շիրա), պորտուգալացի ֆուտբոլային մարզիչ, ավելի վաղ եղել է ֆուտբոլիստ՝ կիսապաշտպանի դիրքում։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիտորիան ծնվել է Ալվերկայում, որը գտնվում է Լիսաբոնից 25 կմ հեռավորության վրա։ Ֆուտբոլի հանդեպ սերը նրա մեջ սերմանել է հայրը, որը աշխատում էր ավիաընկերություններում որպես զոդող։ Ֆուտբոլով զբաղվել է ինը տարեկան հասակում, խաղացել է «Ալվարկա» ակադեմիայի ակումբում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել Է Լիսաբոնի համալսարանի ֆիզիկական դաստիարակության ֆակուլտետ, որտեղ սովորել է հինգ տարի՝ առանց ֆուտբոլը թողնելու[2]։
Իր կարիերայի ընթացքում Վիկտորիան անցել է հինգ ակումբներով, երբեք հանդես չի եկել երրորդ դիվիզիոնից բարձր վարկանիշ ունեցող ակումբներում։ Վիլաֆրանկենսում նա անցկացրել է իր կարիերայի մեծ մասը, որտեղ և 2003 թվականին սկսել է իր մարզչական կարիերան։ Իր ֆուտբոլային կարիերայի ընթացքում նա խաղացել է հենակետային կիսապաշտպանի դիրքում՝ 32 տարեկան հասակում կարիերան ավարտելով 2002/03 մրցաշրջանում։
Մի քանի տարի մարզչական աշխատանքը համատեղել է դասախոսական աշխատանքի հետ։ 1998-2010 թվականներին եղել է Ալվերկայի Գագու Կոուտինյոյի անվան դպրոցի ուսուցիչ և իր դասերի մասին թողել է ամենաբարի հիշողությունը[2]։
Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2002 թվականի սեպտեմբերին ծնողները մահացել են ավտովթարից։ Դրանից հետո Վիկտորիան այլևս չի կարողացել վերադառնալ խաղադաշտ[2]։
2020 թվականին Ալվերկայի մունիցիպալիտետը քաղաքի փողոցներից մեկն անվանել է Ռույ Վիտորիայի անունով, ցուցանակի վրա գրված է. «Ուսուցիչ և ֆուտբոլային մարզիչ Ռույ Կառլուշա Պինյու դա Վիտորիայի փողոց»[2]։
Մարզչի կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վաղ տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մարզչական կարիերան սկսել է 2002 թվականին Պորտուգալիայի երկրորդ դիվիզիոնում հանդես եկող «Վիլաֆրանկենսեում», 2004 թվականին լքել է ակումբը։ Հաջորդ երկու տարիների ընթացքում ՝ 2004-2006 թվականներին, Վիտորիան եղել է Լիսաբոնի «Բենֆիկայի» պատանեկան թիմի մարզիչը[3]։
2006 թվականին գլխավորել է երրորդ դիվիզիոնի «Ֆատիմա» ակումբը։ Առաջին իսկ մրցաշրջանում ակումբը տեղափոխեց երկրորդ դիվիզիոն, բայց հաջորդ մրցաշրջանում նրանք կրկին իջան երրորդ դիվիզիոն։ 2008/09 մրցաշրջանում նրանք հաղթեցին երրորդ լիգայում և դուրս եկան երկրորդ դիվիզիոն[3]։
«Պասուշ դե Ֆերեյրա»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2010 թվականի հունիսի 2-ին գլխավորել Է Պորտուգալիայի բարձրագույն դիվիզիոնի «Պասուշ դե Ֆերեյրա» ակումբը։ Առաջին մրցաշրջանում նա ակումբի հետ զբաղեցրել է 7-րդ տեղը լիգայում, Պորտուգալիայի լիգայի Գավաթի եզրափակիչում 1:2 հաշվով պարտվել է «Բենֆիկային»։ Երկրորդ մրցաշրջանը սկսել է նաև «Պասուշ դե Ֆերեյրայում», սակայն երեք տուրից հետո հեռացել է ակումբից, քանի որ հրավիրվել է Գիմարայնշի «Վիտորիա»։
«Վիտորիա» (Գիմարայնշ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2011 թվականի օգոստոսի վերջին Վիտորիան դարձավ Գիմարայնշի Վիտորիա ակումբի գլխավոր մարզիչը, որի հետ երկրորդ մրցաշրջանում՝ 2013 թվականին, կարողացավ նվաճել մարզչական կարիերայի առաջին լուրջ գավաթը՝ Պորտուգալիայի գավաթը, այս անգամ եզրափակչում գերազանցելով նույն «Բենֆիկային»։ Այս գավաթն առաջինն էր ակումբի համար իր պատմության ընթացքում։ Ակումբը զգալի ֆինանսական խնդիրներ ուներ, Ռույ Վիտորիան այս պայմաններում խաղադրույք էր կատարում երիտասարդների վրա, այդ ժամանակից ի վեր վերջին դուբլերների հետ հաջող աշխատանքը դարձել է պորտուգալացի մասնագետի այցեքարտը[2]։ 2013 թվականի օգոստոսի 10-ին Պորտուգալիայի Սուպերգավաթի խաղում «Վիտորիա» 0:3 հաշվով պարտվեց «Պորտուին»։ Ընդհանուր առմամբ, Ռույ Վիտորիան «Վիտորիան» գլխավորել է չորս մրցաշրջան, որոնց ընթացքում ակումբը երկու անգամ դուրս է բերել եվրագավաթներ։
«Բենֆիկա»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
.jpg)
2015 թվականի հունիսի 11-ին «Բենֆիկան» հաստատել է, որ թիմի նոր գլխավոր մարզիչը կլինի Ռույ Վիտորիան, պայմանագիրը կնքվել է 3 տարով[4]. Ակումբի մարզչի առաջին մրցաշրջանը սկսվեց Պորտուգալիայի Սուպերգավաթի չափազանց բարդ խաղով «Սպորտինգի» հետ, որում «Բենֆիկան» պարտվեց[5]։ Սակայն, չնայած անհաջող մեկնարկին, «Բենֆիկան» միավորներ էր հավաքում և «Սպորտինգի» հետ պայքարում էր տիտղոսի համար, որը շարունակվեց մինչև առաջնության ավարտը և արդյունքում հենց «Բենֆիկան» նվաճեց տիտղոսը[6]։ «Բենֆիկայում» աշխատելու առաջին իսկ մրցաշրջանում նա կարողացավ նրա հետ հասնել Չեմպիոնների լիգայի քառորդ եզրափակիչ՝ զիջելով «Բավարիային»[7]։ 2016 թվականի մայիսի 15-ին «Բենֆիկան» երրորդ անգամ անընդմեջ նվաճեց առաջնությունը և գրանցեց Պորտուգալիայի առաջնության նոր ռեկորդ 88 միավորով՝ 2002/03 մրցաշրջանում գերազանցելով Ժոզե Մոուրինյոյի «Պորտուին» 86 միավորով[8]։ 2016 թվականի մայիսի 20-ին Վիտորիան իր կարիերայում առաջին անգամ կարողացավ 6:2 հաշվով հաղթել Լիգայի գավաթին «Մարիտիմուի» դեմ խաղում[9]։
2016 թվականի օգոստոսի 7-ին Բենֆիկան 2016/17 մրցաշրջանը սկսեց Սուպերգավաթում 3:0 հաշվով հաղթանակով Բրագայի հետ խաղում[10]։ 2017 թվականի մայիսի 13-ին ակումբը չորրորդ անգամ անընդմեջ և երկրորդ անգամ Վիկտորիայի գլխավորությամբ նվաճեց չեմպիոնական տիտղոսը[11]։ 2017 թվականի մայիսի 28-ին ակումբը 2:1 հաշվով հաղթել է Պորտուգալիայի գավաթին «Վիտորիա Գիմարյեսի» դեմ խաղում[12]։
Երրորդ մրցաշրջանը ակումբի գլխավորությամբ սկսվել է 2017 թվականի օգոստոսի 5-ին՝ «Վիտորիա Գիմարայնշի» դեմ Սուպերգավաթի խաղով, «Բենֆիկան» հաղթել է 3:1 հաշվով ՝ այդպիսով երկրորդ անգամ անընդմեջ նվաճելով մրցաշարի գավաթը[13].
Լիսաբոնյան ակումբում երեքուկես տարվա աշխատանքի ընթացքում Վիկտորիան հաղթել է Պորտուգալիայի երկու առաջնություններում, իսկ ընդհանուր առմամբ կարողացել է նվաճել վեց տարբեր գավաթներ։ 2019 թվականի հունվարի 3-ին «Բենֆիկան» Վիտորիային հեռացրեց թիմի գլխավոր մարզչի պաշտոնից՝ անբավարար արդյունքների պատճառով, Պորտուգալիայի առաջնության 15 տուրերից հետո «արծիվները» զբաղեցնում էին միայն չորրորդ տեղը[14]։
«Ան-Նասր»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Բենֆիկայից» հեռանալուց մեկ շաբաթ անց՝ 2019 թվականի հունվարի 10-ին, Վիտորիան վերադարձավ մարզչական աշխատանքի՝ գլխավորելով Սաուդյան Արաբիայի «Ան Նասր» ակումբը, որը զբաղեցնում էր երկրորդ տեղը, պայմանագիրը կնքվեց 1,5 տարի ժամկետով[15]։ Մրցաշրջանի արդյունքներով օգնել է թիմին նվաճել չեմպիոնական տիտղոսը[16]։
Ավելի ուշ Վիտորիան «Ան-Նասրին» տարավ 2020 թվականի AFC Չեմպիոնների լիգայի կիսաեզրափակիչ, որտեղ նրանք միայն 11 մետրանոցներով պարտվեցին իրանական «Պերսեպոլիսին»[17]։ 2019 թվականի ամռանը նվաճել է Սուպերգավաթը։ 2020 թվականի դեկտեմբերի 27-ին Վիտորիան լքեց ակումբը փոխադարձ համաձայնությամբ, իսկ հեռանալու պահին «Ան-Նասրը» 15-րդն էր աղյուսակում՝ 10 խաղում վաստակելով ընդամենը 8 միավոր[18]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Новая метла в «Спартаке». 10 фактов о сменщике Тедеско». news.sportbox.ru. «Sportbox.ru». 2021 թ․ մայիսի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ 3,0 3,1 «Rui Vitória: 14 anos de carreira sem ser despedido e uma Taça». tvi24.iol.pt (պորտուգալերեն). «TVI 24». 2015 թ․ հունիսի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ ««Бенфика» подтвердила назначение Руя Витории». www.sports.ru. «Sports.ru». 2015 թ․ հունիսի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ «"Спортинг" выиграл Суперкубок Португалии». www.championat.com. «Спорт-Экспресс». 2015 թ․ մայիսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ «Лиссабонская "Бенфика" в третий раз подряд стала чемпионом Португалии по футболу». rsport.ria.ru. «ՌԻԱ Նովոստի». 2016 թ․ մայիսի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ ««Бавария» сыграла вничью с «Бенфикой» и пробилась в полуфинал Лиги чемпионов». www.sovsport.ru. «Советский спорт». 2016 թ․ ապրիլի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ «Rui Vitória superou Jorge Jesus e até José Mourinho». www.jn.pt (պորտուգալերեն). «Jornal de Notícias». 2016 թ․ մայիսի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ ««Бенфика» в третий раз подряд выиграла Кубок португальской лиги». www.championat.com. «Чемпионат». 2016 թ․ մայիսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ «"Бенфика" выиграла Суперкубок Португалии». www.championat.com. «Спорт-Экспресс». 2016 թ․ օգոստոսի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ ««Бенфика» в четвертый раз подряд стала чемпионом Португалии». news.sportbox.ru. «Sportbox.ru». 2017 թ․ մայիսի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ ««Бенфика» выиграла 29-й Кубок Португалии в своей истории». news.sportbox.ru. «Sportbox.ru». 2017 թ․ մայիսի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ ««Бенфика» – семикратный обладатель Суперкубка Португалии». news.sportbox.ru. «Sportbox.ru». 2017 թ․ օգոստոսի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ «Главный тренер «Бенфики» Витория отправлен в отставку». www.championat.com. «Чемпионат». 2019 թ․ հունվարի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ «Руй Витория возглавил «Аль-Наср Эр-Рияд»». www.sports.ru. «Sports.ru». 2019 թ․ հունվարի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 7-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ «Al-Nassr de Rui Vitória sagra-se campeão da Arábia Saudita». www.publico.pt (պորտուգալերեն). «Público». 2019 թ․ մայիսի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ «Vitoria confident bright future awaits Al Nassr after AFC Champions League run». www.the-afc.com (անգլերեն). Азиатская конфедерация футбола. 2020 թ․ հոկտեմբերի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 29-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ «فيتوريا يفتح باب الإقالات في الدوري». arriyadiyah.com (արաբերեն). 2020 թ․ դեկտեմբերի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 21-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռույ Վիտորիա» հոդվածին։ |
| ||||||||||
