Իրավունակություն

Իրավունակություն, Իրավունքի սուբյեկտ իրավաբանական սուբյեկտի ունակությունն է ունենալ իրավաբանական իրավունքներ և կրել իրավաբանական պարտականություններ։

Այն առաջ է գալիս.

ֆիզիկական անձի դեպքում՝ ծննդյան պահից
իրավաբանական անձի դեպքում՝ դրա գրանցման պահից,

Դադարում է համապատասխանաբար․

ֆիզիկական անձի դեպքում՝ կենսաբանական մահվան պահից
իրավաբանական անձի դեպքում՝ վերջինիս լուծարման մասին լուծարային հանձնաժողովի կողմից կայացված լուծարման ակտով։

Իրավունակությունը ոչ թե դասվում է որպես մարդու բնական հատկություն՝ ինչպես օրինակ կյանքի իրավունքը, այլ օբյեկտիվ իրավունքի արգասիք է։ Այն հիմք է ծառայում որպեսզի անձը կարողանա օժտվել իրավաբանական իրավունքներով և պարտականություններով, սակայն դա դեռ չի նշանակում որ նա իրոք օժտված է դրանցով։ Որպեսզի սուբյեկտը դառնա իրավահարաբերության իրական մասնակից, իրավունակությունից բացի նա նաև պետք է ունենա գործունակություն։

Աղբյուրներ

Վ.Ն. Խրոպանյուկ, «Պետության և իրավունքի տեսություն»
Տարիել Բարսեղյան, «Քաղաքացիական Իրավունք», հատոր 1-ին
Հայկական Սովետական Հանրագիտարան
Ներսիսյանց, «Իրավունքի և պետության տեսություն»

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 456)։

Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։
Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։