Գործունակություն

Գործունակություն, օբյեկտիվ իրավունքի նորմերով ճանաչված սուբյեկտի ունակությունը՝ ինքնուրույն, գիտակցված գործողություններով իրավաբանական իրավունքներ և պարտականություններ իրականացնելու։

Գործունակությունը կարող է լինել նաև սահմանափակ։ Սահմանափակ գործունակությամբ օժտված են լինում անչափահաս անձինք կամ դատարանի կողմից սահմանափակ գործունակ ճանաչված ֆիզիկական անձինք։ Գործունակությունը սահմանափակվում է սովորաբար հաշվի առնելով տվյալ անձի մտավոր կարողությունները՝ իր կողմից իր գործողությունների կառավարման ունակությունը (մոլախաղերով զբաղվող անձինք, թմրամոլությամբ տառապող անձինք, հոգեկան հիվանդության առկայությունը և այլն)։ Սահմանափակ գործունակ են համարվում նաև օրենքով սահմանված չափահասության տարիքը չբոլորած բոլոր ֆիզիկական անձինք։ Սահմանափակ գործունակության առկայության դեպքում, եթե դա ճանաչվել է դատարանի կողմից, տվյալ որոշման մեջ տվյալ անձի համար նաև նշանակում է խնամակալ անձ կամ պետական մարմին։

Տես նաև

• Իրավունակություն

Աղբյուրներ

• ՀՀ քաղաքացիական օրենսգիրք
• Վ.Ն. Խրոպանյուկ, «Պետության և իրավունքի տեսություն»
• Տարիել Բարսեղյան, «Քաղաքացիական Իրավունք», հատոր 1-ին
• Ներսիսյանց, «Իրավունքի և պետության տեսություն»

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 3, էջ 177)։