1930 թվականին ավարտել է Երևանի համալսարանի մանկավարժական ֆակուլտետը, երկար տարիներ դասախոսել է մանկավարժություն և մանկավարժության պատմություն համալսարանում (1930-1936 թթ.), մանկավարժական ինստիտուտներում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասնակից է։ 1967 թվականից դասախոսական աշխատանքի է անցել Երևանի համալսարանի մանկավարժության և հոգեբանության ամբիոնում։ 1972-1979 թվականներին ղեկավարել է համալսարանի մանկավարժության ամբիոնը[1][2]։
1945-1967 թվականներին աշխատել, գիտամանկավարժական աշխատանք է կատարել Լուսավորության նախարարությունում, Մանկավարժական գիտությունների գիտահետազոտական, Ուսուցիչների կատարելագործման ինստիտուտներում։
Զգաղվել է հայ գրականության, նաև հայոց լեզվի դասավանդման մեթոդիկաների հարցերով։ Հեղինակ է բազմաթիվ գիտական աշխատությունների և դպրոցական դասագրքերի։ Աշխատությունները նվիրված են հայոց լեզվի, գրականության, պատմության ուսուցմանը։
Հայ գրականության մեթոդիկա․ բարձր դասարանների ուսուցիչների համար, Ե․, 1966, 1978,
Հայ գրականության մեթոդիկա։ Ուսումնական ձեռնարկ բուհերի համար, Ե., Երևանի համալս., 1972.-512 էջ, 1980- 2 հրտ․,
Հայ գրականության մեթոդիկա, Ե., Երևանի համալս., 1980.-521 էջ,
Հայոց լեզվի մեթոդիկա Գիրք 1, Ե., Լույս, 1978.-258էջ,
Հայ գրականություն։ Դասագիրք ոչ հայկական միջնակարգ դպրոցի VIII դասարանի համար, Երևան, Լույս, 1970 - առաջին հրատ., Երևան, Լույս, 1972 - երկրորդ հրատ., Երևան, Լույս, 1978 - հինգերորդ հրատ.,
Ծրագիր «ՍՍՌՄ պատմություն» դասընթացի։ (Միջնակարգ մասնագիտական ուսումնական հաստատությունների համար), Երևան, Հայպոլիգրաֆհրատի N 2 տպ, 1951,
Բայի ուսուցման հիմնական հարցերը, Երևան, Հայպետուսմանկհրատ, 1956,
Գրականության մեթոդիկայի ուրվագծեր։ (5-8-րդ դասարանների հայոց լեզվի և գրականության ուսուցիչների համար), Երևան, Հայպետուսմանկհրատ, 1962։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
Հայաստան
