Եղել է խրճիթ-ընթերցարանի վարիչ, 1939 թվականից՝ ՀամլԿԵՄ Պենոյի շրջկոմի (1941 թվականից, ֆաշիստական օկուպացիայի շրջանում՝ ընդհատակյա) շրջկոմի քարտուղար։ 1941 թվականի նոյեմբերի 2-ին մատնությամբ բռնվել է և խոշտանգումներից հետո գնդակահարվել։ Չայկինայի անունով են կոչվել խորհրդային շրջանի բազմաթիվ ձեռնարկություններ, դպրոցներ, փողոցներ, Կալինին քաղաքում՝ կոմերիտական Փառքի թանգարանը։ Պենո ավանում կանգնեցված է Չայկինայի հուշարձանը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 665)։